۴ نکته درباره میانجی‌گری در بحران ونزوئلا و دیپلماسی مادورو

سرویس بین‌الملل فردا؛ مهدی خلسه: مدت زیادی است که نیکولاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا به دنبال ایجاد طرحی برای توافقی مبتنی بر میانجی‌گری یک دولت خارجی افتاده است. متعاقب تلاش‌های مادورو در این زمینه و چراغ سبز اپوزیسیون ونزوئلا، اخیرا مذاکراتی میان دو طرف در جمهوری دومینیکن و با میانجی‌گری خوزه لوئیز زاپاترو، نخست وزیر سابق اسپانیا و دانیلو مدینا، رئیس‌جمهوری دومینیکن برگزار شده است. درباره این موضوع بخوانید: ۱ - مادورو در یک سخنرانی در این رابطه تاکید کرد: «ما بسیار به توافق نزدیک شده‌ایم و موفق شدیم مجددا دور میز مذاکرات بنشینیم چرا که مذاکره برای صلح و شکوفایی ضروری است.» با این وجود گویا تلاش‌ها برای پیدا کردن میانجی برای حل بحران سیاسی در ونزوئلا، هنوز به مذاق اکثریت اپوزیسیون ونزوئلا خوش نیامده است و بعد از دیدار با رئیس جمهور دومینیکن، اپوزیسیون اعلام کرده است که آن‌ها دیگر این نمایش‌های وقت تلف‌کن را نخواهند پذیرفت. ۲ - مدتهاست که اپوزیسیون ونزوئلا دیکتاتوری و تکیه به اقتصادی نفتی در دولت مادورو را بهانه کرده‌اند و بعد از سری جدید میانجی‌گری‌ها و مذاکرات، اصرار برای برقراری مذاکره در سانتو دومینگو، پایتخت دومنیکن را صرفاً برای بررسی اوضاع و بدون وجود ضمانت خاصی برای تغییرات دموکراتیک عنوان کردند. اپوزیسیون ونزوئلا در شرایط فعلی خواهان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری تا پایان سال ۲۰۱۸ شده است. علاوه بر این تضمین ارائه آزادی‌های سیاسی، رهایی فعالان سیاسی اپوزیسیون از زندان، بهره‌گیری از کریدور کمک‌های حقوق بشری خارجی و احترام به رهبران مخالف در کنگره از درخواست‌هایی که مادورو باید به جای تکیه بر مذاکرات میانجی‌گرانه، به روی آن‌ها برای برقراری ایجاد آرام نگه داشتن مخالفین تکیه کند. ۳ - اپوزیسیون ونزوئلا مشخصاً از تجربه مذاکرات میانجی‌گرانه که سال ۲۰۱۶ و با وساطت رهبران مذهبی در واتیکان صورت گرفت، سرخورده شده‌اند. خولیو بورخس، رهبر اصلی مخالفان دولت فعلی ونزوئلا در مصاحبه‌ای به خبرنگاران گفت: «دولت نمی‌تواند مانند سال گذشته که به ما وعده بهشت و زمین دادند، ما را آشفته و سردرگم کند. اگر ضمانت‌های محکم که متضمن بروز اقدامات دموکراتیک از طرف دولت باشد، وجود نداشته باشد، ما دیگر قدمی برای مذاکرات بر نخواهیم داشت. ما می‌خواهیم از تکرار نمایش‌های سال گذشته جلوگیری کنیم.» ۴ - مادورو تاکنون در مقابل مواضع تند قدرت‌های خارجی علیه دولت خود ایستاده است و هنوز در برابر چیزی که خود کودتای فاسد آمریکایی می‌خواند، مقاومت کرده است. اپوزیسیون به طرز واضحی در برابر آمادگی دولت برای مذاکره و اصرار رهبران دومنیکن، مکزیک، شیلی، بولیوی و نیکاراگوئه برای ایجاد روندهای جدید برای حل اختلاف اساسی بین دو طرف منازعه در ونزوئلا، ایستادگی می‌کند. آنچه مشخص است، پافشاری اپوزیسیون ونزوئلا برای زنده نگه‌داشتن اعتراضات خیابانی و حرکت به سمت شورشی است که راحت‌تر پای آمریکا را برای مداخله در امور داخلی و کمک به اپوزیسیون باز می‌کند.