سقوط آزاد فرهنگی مصر؛ از «آگهی دعوت برای بازی در فیلم های اباحه گری» تا «رقص باله در خیابان»

سرویس بین الملل فردا: جامعه مصر که جزء مذهبی ترین جوامع عربی محسوب می شود طی یک سال اخیر شاهد رویدادهای غریبی است که نه تنها با تاریخ و گذشته این کشور، بکه حتی با فضای فرهنگی چند سال گذشته کم ترین همخوانی ندارد! به نظر می رسد برای تغییر فرهنگ عمومی، مستندسازان و فیلمسازان آمریکایی نقش اول را ایفا می کنند.

مصر جزء مذهبی ترین کشورهای خاورمیانه محسوب می شود. برپایه دو تحقیقی که در سال های 1996 و 1998 توسط مرکز بررسی های استراتژیک الاهرام منتشر شده است، حدود 85 درصد از مسلمانان مصر نمازهای یومیه خود را بجا می آورند. حدود 78 درصد به حجاب عمیقا باور دارند و فراتر از آن نزدیک به 90 درصد مسلمانان تمام روزهای ماه رمضان را روزه می گرفتند. این وضعیت در دهه بعد تشدید شد. در نظرسنجی موسسه گالوپ در سال 2008 ارقام شگفت انگیزی از باور به مذهب در مصر وجود دارد. در کشوری که آمار مسلمانان بین 92 تا 94 درصد تخمین زده می شود، 89 درصد مردان و 99 درصد زنان - با باور به هر دین و مذهب - گفته اند: «مذهب نقش پررنگی در زندگی آنان دارد.»

با این حال به نظر می رسد ژنرال عبدالفتاح السیسی دیکتاتور مصر که مهم ترین چالش خود را اسلامگرایان می داند، تعمدا در صدد افزایش فساد و گسترش اباحه گری در جامعه برامده است! طبعا در این فضا، کارآمدترین و در عین حال دم دست ترین ابزار، سینمای آمریکاست که می تواند تمام مرزهای عفت و اخلاق را در نوردد!

چند ماه قبل یک آگهی در مصر سر و صدای زیادی به پا کرد! یک گروه فعال در صنعت فیلمسازی پورنو طی یک آگهی عمومی از جوانان داوطلب مصری دعوت کرد تا در ویلاهای مشخصی در دو شهر ساحلی مصر آزمون دهند و در صورت تأیید، به عنوان بازیگر فیلم های اباحه گری این موسسه فعال شوند. در این آگهی تأکید شده بود بخشی از فیلمبرداری ها در مصر و بخش دیگری در آمریکا انجام می شود!

با اعتراضات گسترده ای که به این تصمیم صورت گرفت، سخنگوی این موسسه اعلام کرد «بنا بر درخواست های توده های عرب» می خواهد فیلم های جدید را با بازیگران مصری به لهجه مصری تولید کند!! همچنین موسسه بر قانونی بودن این فراخوان و کسب مجوز دولتی تأکید کرد!

هفته گذشته خبر جدیدی منتشر شد که نشان دهنده برنامه های بلندمدت سینمای آمریکا برای گسترش ابتذال در مصر است. یک گروه در نیویورک پروژه ای برای «رقص باله خیابانی» کلید زده و با یک جوان مصری برای تهیه یک مستند از خیابان های قاهره در رابطه با پروژه مذکور تماس می گیرد. «محمد طاهر» در برابر دریافت مبلغ قابل توجهی، هفت ماه وقت می گذارد و از دختران جوان مصری می خواهد در خیابان های پایتخت برقصند و در برابر دوربین احساس خود از این کار و واکنش عمومی را بیان کنند! به وضوح هدف این مستند، عفت زدایی و تابوشکنی از رفتارهایی است تا بتواند فرهنگ عمومی مصر را به سمت اباحه گری سوق دهد.

جالب این جاست که محمد طاهر هدف خود از ساخت این مستند را «گسترش صلح» در منطقه می خواند. همین نکته به خوبی ماهیت سیاسی مستند مذکور را نشان می دهد.

به راستی بخش مذهبی تر و سنتی تر جامعه مصر چه قدر می تواند با این تغییرات و دخالت های منفی دولت کنار بیاید؟ آیا همین عوامل، یکی از زمینه های اجتماعی رشد گروه های افراطی تکفیری نیست؟