ترزا می‌ به دنبال ترمیم چهره بریتانیا در خاورمیانه

روزنامه شرق: سفر «ترزا می» به خاورمیانه و در کل تلاش بریتانیا را برای نزدیکی به این نقطه استراتژیک مهم جهان، به طور قطع باید به خروج این کشور از اتحادیه اروپا ربط داد.

به‌هر‌حال آنها از این پس مناسبات تجاری‌ خود را با کشورهای اروپایی در کمترین حالت خود خواهند دید و در این موقعیت، طبیعی است سعی‌شان را به کار بگیرند که با مناطق دیگر تعامل نزدیکی برقرار کنند تا با خروج از یورو، اقتصادشان آسیبی نبیند. به همین دلیل در کنار مذاکره با کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، رایزنی‌هایی را هم برای هم‌نشینی با کشورهای مهمی مانند چین و هندوستان، در برنامه‌های چند وقت اخیر خود گنجانده‌اند تا از این طریق، از ضرر و زیان‌های احتمالی آتی جلوگیری کنند.

یک بُعد دیگر، این است که بریتانیا قصد دارد پس از خروج از اتحادیه اروپا، همچنان در مناسبات نظام بین‌الملل حرف‌هایی برای گفتن داشته باشد و دقیقا به همین دلیل بحران‌های سوریه و تلاش برای مقابله با تروریسم خاورمیانه را بهترین راهی می‌داند تا مانند چند دهه اخیر، خودشان را به‌عنوان کشوری تأثیرگذار بشناساند تا بلکه از حاشیه‌نشینی‌ای که با ویژگی‌های این کشور همخوان نیست، گریز کنند. درباره «واکنش خاورمیانه به تعامل با بریتانیا» یادآوری این نکته بسیار مهم است که به‌هرحال، ساکنان حاشیه خلیج‌فارس نگاهی منفی به این کشور دارند و براساس باورهای تاریخی، انگلیسی‌ها را مردمانی می‌شناسند که اعتماد به آنها، با متحمل‌شدن هزینه برابر خواهد بود.

البته آنچه در ذهن مردم می‌گذرد، لزوما با تصمیم تصمیم‌گیران کشورهای خاورمیانه همخوان نیست و دور از ذهن نیست که ترزا می، ‌به‌عنوان نخست‌وزیر بریتانیا، دولت‌های منطقه را به همکاری و همراهی با کشور خودش ترغیب کند. همچنین درباره اینکه برگزیت برای بریتانیا ضرر بیشتری دارد یا کشورهای دیگر اروپایی، باید گفت اتحادیه اروپا عضوی بسیار مهم به لحاظ سیاسی را از دست داده است و به همین دلیل می‌توان گفت وزن دیپلماتیک یورو با خروج انگلستانی که حق وتوی سازمان ملل را دارد، به طور چشمگیری کاهش پیدا کرده است و دقیقا به همین دلیل اروپایی‌ها قبل از انتخابات داخلی این کشور تلاش زیادی کردند تا «رأی خروج» به سرانجام نرسد.

در آن سو البته واضح است که انگلیس هم از این پس مانع‌هایی جدی در راستای صادرات خود به چشم خواهد دید و از آنجایی که صادرات یکی از ملزومات اصلی توسعه اقتصادی به شمار می‌رود، ساختار مدیریتی این کشور محکوم به این است که هرچه زودتر جایگزینی برای شرکای پیشین اروپایی خود پیدا کند و اجازه ندهد تا برگزیت، منافع انگلیس را با تحدید و در نتیجه تهدید روبه‌رو کند.