مردی که مرگ را بر بیعت با آل سعود ترجیح داد
دوم ژانویه سالگرد شهادت روحانی سرشناس عربستانی است که با وجود سرکوب خاندان آل سعود، بی‌پروا کلام حق را بر زبان آورد و اعلام کرد مرگ را بر فرمان‌برداری از آل سعود ترجیح می‌دهد.
خبرگزاری فارس: دوم ژانویه 2016 (سال گذشته هـ.شمسی) عربستان از اعدام «نمر باقر النمر» روحانی سرشناس شیعه در شرق عربستان خبر داد. اتهامی که نهادهای امنیتی سعودی به شیخ نمر و چهار جوان شیعه دیگر وارد کردند اقدامات تروریستی بود و با همین بهانه روحانی شیعه را در کنار چند تروریست وهابی اعدام کردند. رژیمی که بر هیچ کدام از اصول و پایه‌های دموکراسی استوار نیست، سلطنت مطلق و بی‌چون‌وچرای یک خاندان حتی تحمل انتقادهای فعالان سیاسی را ندارد و با اتهامات تروریستی آنها را از دم تیغ می‌گذراند. آل سعود مدعی شده بود شیخ نمر علیه امنیت ملی عربستان اقدام کرده و دست به فتنه‌انگیزی زده و گروهکی تروریستی تشکیل داده و علیه نیروهای امنیتی اقدام امنیتی انجام داده یا حتی به محل‌های تجاری دستبرد زده است! تمام این اتهامات البته به دلیل عدم وجود شواهد و اسناد، بی‌اساس است. انتقاد و روشنگری شیخ نمر از سیاست‌های خاندان آل سعود، تلاش او برای مطالبه حقوق شیعیان عربستان از رژیمی وهابی که حتی قانون اساسی مکتوب ندارد دلیل اصلی، اعدام اوست. شیخ نمر در یکی از خطبه‌های معروفش در زمان مرگ «نایف بن عبدالعزیز» ولی‌عهد و وزیر کشور وقت عربستان که
سابقه طولانی در قلع و قمع شیعیان داشت و فاجعه کشته شدن حجاج ایرانی در مراسم برائت از مشرکین در عربستان در زمان او رخ داده، صراحتاً گفته بود که از مرگ نایف خوشحال است زیرا او در مقام وزیر کشور فرزندان شیعه را کشته بود یا به زندان انداخته بود. شیخ نمر گفته بود: او بود که زندگی ما را به ترس و وحشت تبدیل کرد... چرا از مرگش خوشحال نباشیم؟ ان‌شاء‌الله فرشته مرگ جان تک تک آنها را بگیرد... آل سعودی که فرزندان ما را کشته‌اند... این ننگی است که هرگز پاک نخواهد شد. با وجود اینکه شیخ نمر در سال 2012 بازداشت شده بود اما حکم اعدام او در سال 2016 و درست بعد از روی کار آمدن «محمد بن نایف» پسر ولی‌عهد و وزیر کشور پیشین اجرا شد. به نظر می‌رسد بیش از اینکه اجرای این حکم به زعم رژیم آل سعود اجرای قوانین این کشور باشد، انتقام محمد بن نایف از شیخ نمر بود. اعدام شیخ نمر در حالی اجرا شد که اهل سنت و شیعیان عراق، مسئولان ایرانی، عراقی، لبنانی، بحرینی... و سازمان‌های حقوق بشری بارها برای توقف اجرای این حکم تلاش‌هایی کرده بودند و از عربستان خواسته بودند زبان گفت‌وگو را در برابر تهدید و انتقام انتخاب کند. کینه فرقه‌گرایی و مذهبی
حاکمان تازه نفس عربستان راه را برای هرگونه گفت‌وگو و تفاهم بسته و نشان داد که پاسخ این رژیم وهابی که دیگر کشورها را به نقض حقوق بشر و حمایت از تروریسم متهم می‌کند، در برابر هر انتقادی قتل و زندان است. اعدام شیخ نمر با هدف عربستان برای شعله ور کردن فتنه‌ای مذهبی و تحریک احساسات جمعی نه تنها در عربستان بلکه در کل خاورمیانه است و گامی دیگر در سرکوب مطالبات مشروع و مسالمت آمیز اقلیت شیعه این کشور است. با وجود همه بحران های داخلی و اختلافات گسترده خاندان پادشاهی عربستان اعدام معترضی که از جایگاه اجتماعی و محبوبیت مردمی میان شیعیان عربستان برخوردار بوده نشان دهنده ضعف عقلانیت و دانایی در دستگاه آل سعود و غلبه اقدامات عجولانه و به دور از حکمت بر تصمیمات آل سعود است. کشوری که نتوانسته مطالبات اقلیتهای مذهبی خود را محقق کند و مشکلات اقتصادی فراوانی گریبان آن را، گرفته اقدام به انتشار تروریسم در عراق و سوریه کرده و به خاک یمن یورش برده است. با توجه به گسترش دامنه دخالت‌های عربستان در امور داخلی کشورهایی مانند سوریه، عراق و یمن بدون شک اقدامات ضد انسانی عربستان علیه شهروندان معترض خودش نیز به اعدام رهبر معترضان ختم
نمی شود. شیخ شهید در همان خطبه تاریخی‌اش گفته بود خاندان آل سعود نمونه یزید در زمان ما هستند و تأکید کرده بود انسان باید با شرافت زندگی کند و مرگ را بر بیعت و اطاعت از آل سعود ترجیح دهد... بیعت با دیکتاتور خفت و خواری است. وی همواره و بارها تأکید کرده بود از گفتن کلام حق، بیم و واهمه‌ای ندارد حتی اگر در این راه بازداشت شده، وارد زندان شود و تحت شدیدترین شکنجه‌ها و آزارها و اذیت ها تا سرحد شهادت قرار گیرد. شیخ نمر توهین به کرامت شهروندان عربستانی به‌ویژه شهروندان شیعی عربستان که از دید رژیم سعودی شهروندان درجه دو این کشور به شمار می‌آیند و فاقد هرگونه حق و حقوق شهروندی هستند، رد و تأکید می‌کرد که از کرامت و حقوق شهروندان شیعی عربستانی حمایت خواهد کرد. وی بارها گفته بود در خط اول رویارویی با ظلم و جور رژیم سعودی قرار می‌گیرد چون اعتقاد دارد بدون مبارزه و تلاش نمی‌‌توان به حقوق مورد نظر خود دست یافت و عدالتی در کشور برقرار نخواهد شد و شهروندان نمی‌توانند آزاد زندگی کنند.
دیدگاه تان را بنویسید