تروریست‌های تحت حمایت ترکیه در آستانه اشغال سومین شهر مهم داعش!

در حالی که داعش بدلیل درگیری در موصل و رقه، عملا در شمال حلب تضعیف شده بود، ارتش سوریه که از یک سال پیش تنها ۱۰ کیلومتر با الباب فاصله داشت، اجازه داد تا محور ترکیه طی چند ماه ده ها کیلومتر پیشروی کند و حالا در آستانه تصرف الباب است. و جالب تر اینکه اعلام الحربی مقاومت، بدون هیچ موضع مخالفی نقشه این پیشروی را منتشر کرده است! عده ای از ناظران سخن از معامله با ترکیه به میان آورده اند! مشخص نیست در مقابل اعطای سخاوت مندانه چنین برگه مهمی چه امتیازی می تواند جبران کننده باشد. در گذشته عنوان میشد که امتیاز، تعهد ترکیه به عدم پشتیبانی مسلحین برای حمله به حلب و شکست محاصره است که شاهد بودیم ملحمه کبری ۱ و ۲ برای شکستن محاصره حلب صورت گرفت! که از بزرگترین عملیات های کل جنگ سوریه بود، آن هم با آتشبارهای جدید گراد! که بر سر غیرنظامیان حلب و نیروهای مقاومت آتش بی سابقه ای اجرا کردند! و چنین اتفاقی بدون همکاری ترکیه امکان نداشت. از طرفی این نکته را باید اشاره کرد که طرف دیگر یعنی ارتش سوریه و متحدانش هر جا که موفق جنگیدند، با پیروزی نظامی توانستند اراده خود را انشاء کنند، وگرنه خبری از بده بستان های اینگونه نبوده. پس فرض چنین فرمولی برای الباب هم دور از انتظار است. نهایتا گفته میشود در مقابل الباب، ترکیه خروج مسلحین از محاصره شرق حلب را وعده داده؛ در مورد توانایی ترکیه در اجرای چنین وعده ای تردید جدی هست، اما در صورت صحت این ادعا و در خوش بینانه ترین حالت، اگر در روزهای آینده شاهد خروج مسلحین از محله های شرقی حلب هم باشیم، باز توازنی بین این دو ماجرا نیست. چون پاکسازی محلات حلب دیر یا زود اتفاق میافتاد، اما در ماجرای الباب، ارتش سوریه در ده کیلومتری الباب بود و اجازه داد مسلحین ده ها کیلومتر پیشروی کنند و به الباب برسند. اگر هم خوش بین نباشیم که... قبلا در مقاله ای به اهمیت الباب اشاره کرده بودم که میتواند بصورت بالقوه جبهه جدیدی در شرق حلب باشد آن هم با لجستیک و امکانات مستقیم از ترکیه! همچنین اگر جلوی آنها گرفته نشود راهی به مرکزیت سوریه برای معارضین باز میشود. حالا سربازان ارتش ترکیه مستقیما با زرهی و توپخانه در عمق خاک سوریه حضور پیدا کردند و بهمین نکته باید بسنده کرد که از فردا نیروهای ارتش سوریه و مقاومت در برد توپخانه آنها قرار خواهند گرفت. از همه اینها مهم تر به این نکته باید توجه داشت که نبرد فعلی و فاز پساداعش یک نبرد راهبردی با مولفه های دموگرافی و ژئوی سیاسی-امنیتی آتی منطقه است. برعکس تصور عده ای، این ادعاها و زیاده خواهی های اردوغان در مورد عراق و سوریه، جیغ و فریادهای کودکانه نیست؛ در این برهه حتی ادعاهای واهی هم نباید بی پاسخ گذاشت، چه رسد به چراغ سبز دادن برای اقلیم تحت نفوذ به ترکیه اردوغان!!

و مجموعا بررسی زوایای این عملیات ذهن را فقط به یک سمت هدایت میکند: روس ها....