نفرت مردم بحرین از آل خلیفه شدت گرفته است

خبرگزاری مهر: بحرین کشوری جزیره ای در حاشیه جنوبی خلیج فارس است. از مناطق مهم بحرین می توان به منامه، محرق، رفاع شرقی، رفاع غربی، شهرک حمد، شهرک عیسی، الحد، جدحفص، الزلاق، شهر زاید، عراد، عالی، البدیع و ستره اشاره کرد. پادشاه کنونی بحرین حمد بن عسی آل خلیفه است که از سال ۱۹۹۹ قدرت را در دست دارد.ولیعهد بحرین سلمان بن حمد پسر وی است. خلیفه بن سلمان پسر عموی شاه، نخست وزیری است که از سال ۱۹۷۱ این مقام را در اختیار دارد. بحرین دو مجلس دارد مجلس شورا و مجلس نمایندگان. تمامی اعضای مجلس شورا توسط شاه انتخاب می شوند. بحرین در سال ۲۰۱۱ شاهد قیام مردمی بود که حق مسلم خود یعنی حکومت مردم سالار و دموکراسی می خواستند. رژیم بحرین هنگامی که خطر را احساس کرد از آل سعود کمک گرفت و قیام مردم را در میدان اللولوه به خاک و خون کشید و میدان را تخریب کرد. این تحرکات سبب نشد که مردم بحرین از قیام دست بردارند و با برگزاری تظاهرات مسالمت آمیز بر حق مسلم خود در آزادی بیان و حقوق اساسی تاکید کردند. در مقابل رژیم بحرین نیز بر دامنه اقدامات خود علیه مردم افزود. آل خلیفه از همه شیوه های سرکوب علیه تظاهرات مردم بحرین استفاده کرد و از به کار گیری گاز اشک آور و گلوله های پلاستیکی گرفته تا سلاح های ممنوعه ساچمه ای و گازهای سمی علیه مردم بحرین دریغ نکرد. این علاوه بر یورش به منازل در نیمه های شب و شکنجه های سخت و به زندان افکندن مخالفان و فعالان حقوق بشری و رهبران مردمی بود. دادگاه های رژیم بحرین به گواه سازمانهای حقوق بشری، احکام غیرعادلانه ای صادر کرده و می کنند. آل خلیفه به تبعیت از آل سعود همه رهبران را به زندان افکنده است. این علاوه بر اقدامات آن علیه رهبران مخالفان از جمله شیخ علی سلمان دبیر کل جمعیت الوفاق و جمعیت های بحرینی مانند الوفاق بود. ویژگی بارز رژیمهای استبدادی خاموش کردن نداهای مخالفان و در بند کردن رهبران در زندان و انحلال جمعیت ها و احزاب سیاسی است. کاری که رژیم بحرین با تمام توان انجام داده است. اما آل خلیفه در این حد متوقف نشده است و به سلب تابعیت از آیت الله عیسی قاسم روی آورده است.موضوعی که مردم آن را خط قرمز می دانند و با حضور در منطقه الدراز در محل سکونت آیت الله عیسی قاسم نشان داده اند که تا سرحد شهادت در دفاع از رهبر قیام پیش خواهند رفت. آنچه در حال حاضر در بحرین می گذرد ظلمی برنامه ریزی شده و سرکوب مداوم و زورگویی ممتد و پایمال کردن حقوق بشر و کرامت و آزادی های اساسی است. جامعه بین المللی بحرین را فراموش کرده است. اوضاع بحرین در معرض انفجار قرار دارد. این ظلم و تعدی به ملت مسلمان بحرین نمی تواند برای ابد ادامه یابد. صبر مردم روزی گریبانگیر آل خلیفه خواهد شد. خیزش علیه ظلم تنها در بحرین نخواهد بود بلکه رژیم قبیله ای منطقه را محو خواهد کرد. رژیم قبیله ای حاکم بر جزیره العرب(آل سعود) بیش از رژیم بحرین در سرکوب انقلاب مردم بحرین و نابودی موسسات و شخصیت های دینی و سیاسی و حقوق بشری آن نقش دارد. همگی به خوبی به یاد داریم که چگونه ریاض نظامیان خود را با انواع سلاح سنگین و سبک به داخل بحرین اعزام کرد تا موسسات را اشغال کنند و در همه مناطق پایتخت برای حمایت از خاندان حاکم مستقر شوند. دشمنی و عناد رژیم سعودی وهابی با شیعیان در منطقه اعم از عراق یا بحرین یا جزیره العرب یا حتی در لبنان، عاملی است که ریاض را به طور دائم به مقابله با هر تغییر واقعی که به دست آنها صورت گیرد، کشانده است. رژیم سعودی در راستای نابودی عراق جدید پس از سقوط صدام حرکت کرد زیرا نظام دموکراتیک تازه تاسیس از سوی اکثریت شیعه خوشایند آل سعود نبود. این درست است که ریاض در کنار آمریکا در سقوط رژیم دیکتاتوری صدام نقش داشت اما با وجود این؛ به محض اینکه شرایط جدید عراق را بر وفق مراد خود نیافت، فتواهای تکفیری و دلارهای نفتی و رسانه های فرقه گرا را به خدمت گرفت تا بدترین و شنیع ترین جنگ را علیه عراقی ها به راه اندازد. سعودی ها اصولا با تغییرات مشکل دارند. آنچه در بحرین می گذرد در همین راستاست زیرا هر تغیری در بحرین به مثابه کلید تغییرات در جزیره العرب است از همین رو ریاض به نقش جنایتکارانه و خصمانه خود در سرکوب قیام ملت بحرین ادامه می دهد. این تحرک در راستای دفاع صرف از آل خلیفه نیست بلکه در راستای دفاع از خود است. اما با همه این تفاسیر سئوالی که به ذهن متبادر می شود این است که وظیفه جامعه جهانی در قبال مردم بحرین چیست؟ مردم بحرین خواسته های معقولی دارند و خواسته های آنها مطابق با عرف بین الملل است. از همین رو جامعه بین المللی باید فشار مضاعفی را به آل خلیفه برای توقف همه اقدامات خشونت بار و خصمانه این رژیم ضد مردم بحرین وارد کند. باید به رژیم بحرین فشار وارد کند تا روند تغییر بافت جمعیتی از طریق تابعیت دادن به خارجی به تعداد فراوان و نیز روند سلب تابعیت از ساکنان اصلی بحرین متوقف شود. وضعیتی که هم اکنون برای آیت الله عیسی قاسم و ۱۲۰ نفر دیگر وجود دارد. هر تغییر اجباری از سوی رژیم در این زمینه به مثابه بمب زمان داری است که رژیم ظالم در بدنه جامعه بحرین کار می گذارد. جامعه بین المللی باید فشار قوی به منامه برای باطل کردن همه قرار بازداشت ها و صدور احکام ظالمانه وارد کند. تصمیمات رژیم در انحلال جمعیت های سیاسی و مدنی و حقوق بشری باید متوقف شود. به هر حال آنچه در بحرین می گذرد در راستای ثبات و امنیت بین المللی و منطقه ای نیست. جامعه مسئولیت زیادی در این زمینه دارد. چرا شاه بحرین خود را بی نیاز از اصلاحات می داند؟ اما در بُعد داخلی موضوعی که درباره نارضایتی مردم بحرین باید مورد توجه قرار داد این است که شیعیان در بحرین در معرض ظلم های اقتصادی و اجتماعی قرار دارند. مساوات در بحرین وجود ندارد. رژیم به وعده های خود درباره منشور سازوکار ملی عمل نکرده است. رژیم بحرین با انحلال جمعیت الوفاق و سلب تابعیت از آیت الله عیسی قاسم مرتکب اشتباه استراتژیک شد. آنچه می توان گفت این است که شاه بحرین و رژیم این کشور بر این باور است که بحرین نیازی به اصلاحات تا زمانی که نظامیان سعودی از این رژیم حمایت می کنند، ندارد. اما نکته ای که آل خلیفه فراموش کرده، این است که سرکوب اکثریت ملت بحرین در طولانی مدت راه به جایی نمی برد. حکام بحرین باید بدانند که اصلاحات ضروری است و مهمترین اصلاحاتی که باید انجام شود توسعه اختیارات پارلمان بحرین است تا بتواند بر عملکرد دولت نظارت کند و در مواقع لازم از آن سلب اعتماد کند. مخالفان باید در روند سیاسی مشارکت داده شوند. از نظر اجتماعی باید عدالتی برقرار شود که حق همه ساکنان بحرین در تصدی پستهای ارتش و پلیس و دیگر مشاغل را شامل شود و به عبارت دیگر همه زیر چتر عدالت اجتماعی قرار گیرند. آل خلیفه درحال حاضر به پشتوانه پل ملک فهد که این کشور را به عربستان متصل می کند و ناوگان پنجم دریایی آمریکا پابرجاست. رژیم در حال بر هم زدن قواعد بازی یکی پس از دیگری است. درست است که سرکوب و خشونت یک موضوع عادی در بحرین است اما تصمیمات اخیر رژیم به ویژه در زمینه سلب تابعیت از آیت الله عیسی قاسم، این کشور را به سوی سرنوشت نامشخص سوق می دهد. وضعیت کنونی بحرین مشابه یک آتشفشان در حال فوران است که هر لحظه گدازه های خشم مردم می رود تا زور گویان آل خلیفه و منافع واشنگتن را بر باد دهد.