دولت روحانی چگونه به اسرائیل نفس مصنوعی میدهد؟
به راستی، چه دلیلی دارد که دولت روحانی، وقتی حتی فعالان غیرمسلمان حامی فلسطین، اسرائیل و شرکت های حامی این رژیم آپارتاید را تحت فشار تحریم های خود قرار داده اند، به تنفس مصنوعی به این رژیم غاصب و جنایتکار دست زند؟! آیا حمایت از فلسطین و مبارزه با اسرائیل، جزء اصول بنیادین انقلاب اسلامی نیست؟
چندی پیش، ظریف وزیر خارجه دولت یازدهم، در مصاحبه با نیویورکر، اظهارات تکان دهنده و سوال برانگیزی در دفاع از هولوکاست داشت. اظهاراتی که در همنوایی کامل با پروپاگاندای رژیم صهیونیستی در استفاده از ابزار هولوکاست برای مظلوم نمایی از صهیونیستها و مشروعیت سازی دروغین برای این رژیم بود. اظهارات وی چنان افراطی و رادیکال بود که حتی منتقدان هولوکاست (نه ردکنندگان آن، بلکه منتقدان آن) و برگزارکنندگان مسابقه روشنگرانه کاریکاتور هولوکاست را با کوکلاس کلن ها (نژادپرستهای سفید امریکایی که سیاهان را می کشتند) مقایسه کرد. ظریف قبلا هم سیگنالهایی در دفاع از هولوکاست (به عنوان یکی از پایه های مشروعیت دروغین اسرائیل) ابراز کرده بود، و حتی در مصاحبه با شبکه ABC آمریکا به تحریف بیانات رهبر انقلاب در خصوص هولوکاست دست زده و وانمود کرده بود هولوکاست مورد تائید رهبر انقلاب است! اما با کمال تاسف، خوش خدمتی خواسته یا ناخواسته دولتمردان ما به اسرائیل، فقط در عرصه تبلیغی باقی نمانده و حمایت از اسرائیل، به عرصه اقتصادی و سیاسی نیز کشیده شده است. درست در زمانی که کمپین جهانی بایکوت و انزوای اسرائیل (BDS) موفقیت های نسبی در تحت فشار قرار دادن اسرائیل به دست آورده، شواهد بسیاری وجود دارد که نشان می دهد دولت بنفش، به خنثی سازی این اقدامات ضدصهیونیستی و جبران خسارت های این رژیم مشغول است. همزمان با روی کارآمدن دولت یازدهم، حضور شرکت صهیونیستی آرایشی و بهداشتی لورآل، همراه با یک هیئت تجاری فرانسوی، خبرساز شد. شرکتی که نیمی از مدیران آن صهیونیست هستند، یک سوم سهام آن متعلق به شرکت صهیونیستی نستله است و به پاس پشتیبانی چشمگیرش از اسرائیل، جایزه جوبیلی را از نخستوزیر رژیم اسرائیل دریافت کرده است. و به همین دلیل از سوی مدافعان ملت مظلوم فلسطین و جنبش بی دی اس، تحریم شده و به یمن روی کارآمدن دولت روحانی، با کشور جمهوری اسلامی ایران قرارداد تجاری منعقد می کند. پس از آن، در اواخر آبان 1393 خبر صدور مجوز واردات 12 میلیارد نخ سیگار مارلبرو منتشر شد . شرکت فیلیپ موریس، تولیدکننده سیگارهای مارلبرو با بیش از 25 درصد از سهم تولید سیگار جهان وابسته به رژیم صهیونیستی است، به نحوی که سیگارهای الکترونیکی آن تنها در سرزمین اشغالی تولید میشود و هر ساله میلیونها دلار کمک نقدی به اتحادیه جذب یهود به اسرائیل (UJA)، جامعه متعهد یهود (UJC)، کنگره یهودیان آمریکا (AJC) و سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) میکند. شرکتی که در لیست سیاه جنبش بایکوت اسرائیل در کشورهای غربی قرار دارد. حدود دو ماه پیش در اردیبهشت 95، مشخص شد که شخص محمدرضا نعمت زاده شخص وزیر صنعت، خود شخصا (بجای مقامات زیردستش و بدون روند قانونی)، مجوز واردات این سیگار اسرائیلی را صادر کرده و علیرغم استعلام وزارت اطلاعات و مخالفت نهادهای نظارتی، و حتی نامه دادستانی برای ممنوعیت واردات و افشای پرونده رشوه خواری برای واردات مارلبرو، نعمت زاده، همچنان واردات این محصول اسرائیلی را به مدت 6 ماه دیگر تمدید کرده است. شرکت هواپیمایی بوئینگ، دیگر شرکت حامی اسرائیل که توسط جنبش بی دی اس تحریم شده، مورد بعدی این لیست سیاه است. با گذشت بیش از 4 ماه از برجام، و دبه شرکت ایرباس از تحویل هواپیماهای عظیم الجثه و بی مصرف به ایران، این بار دولت بنفش، دست به دامن شرکت بوئینگ برای بستن قرارداد صهیونیستی دیگری شده و خبرها حکایت از عقد این قرارداد خیانت بار در آینده نزدیک دارد. هماکنون تبلیغات شهری شرکت «دنون فرانسه» که از مشهورترین برندهای حاضر در صدر لیست «بایکوت اسرائیل» در اروپا و آمریکا قرار دارد در بیلبوردهای تهران و تبلیغات تلویزیونی قابل مشاهده است. برندی که با مدیرعاملی «هنریک بورن» مدیر اجرایی دنون فرانسه، در سال 1386 به بازار ایران وارد شد و اکنون علاوه بر تولید دسر، سهامدار کارخانجاتی در حوزه شیرخشک و قهوه است. دنون مالک 20 درصد از «صنایع غذایی اشتراوس» در نهاریا اسرائیل است که دومین تولیدکننده مواد غذایی سرزمینهای اشغالی به شمار میرود. به راستی، چه دلیلی دارد که دولت روحانی، وقتی حتی فعالان غیرمسلمان حامی فلسطین، اسرائیل و شرکت های حامی این رژیم آپارتاید را تحت فشار تحریم های خود قرار داده اند، به تنفس مصنوعی به این رژیم غاصب و جنایتکار دست زند؟! آیا حمایت از فلسطین و مبارزه با اسرائیل، جزء اصول بنیادین انقلاب اسلامی نیست؟ آیا حمایت از مستضعفین و مظلومان جهان و خصوصا ملت بی دفاع فلسطین، جزء اصول قانون اساسی ما نیست؟! اگر چنین رفتارها و اقداماتی خیانت نیست، چه نام دیگری بر آن میتوان گذاشت؟!
دیدگاه تان را بنویسید