چرا افغانستان بار دیگر به حاشیه رانده شده است؟
رادیوی ملی آمریکا در گزارشی نوشت: در سال‌های گذشته مسئله افغانستان رفته رفته در سرخط روزنامه‌های جهان کمرنگ و جایش را به یک جنگ دیگر در خاورمیانه داده است.
خبرگزاری فارس: اگر شما در اطراف کابل به صورت طولانی رانندگی کنی به خوبی بیشترین واکنش‌ها را در بین شهروندان در خواهی یافت.
رانندگان شهری در کابل که مشغول انتقال مسافرین از یک نقطه به نقطه دیگر شهر هستند، از عمق نگرانی شهروندان به خوبی آگاه هستند و می‌دانند که شهروندان یک نوع ترس و بدتر شدن از وضعیت کشور دارند.
با این همه این رانندگان شهری می‌گویند از امروز لذت ببر و به فکر فردا مباش.
این واقعیت از بدتر شدن اوضاع در کابل زمانی روشن شد که ماه گذشته طالبان یک اداره ریاست امنیت ملی افغانستان را با منفجر کردن یک ماشین مملو از مواد انفجاری در مرکز کابل مورد هدف قرار داد که در این حمله 64 نفر کشته و 340 تن دیگر زخمی شدند.
واقعیت این است که گروه‌های شورشی و مخالفین مسلح دولت افغانستان توانایی این را پیدا کرده که مهم‌ترین نهادهای امنیتی این کشور را هدف قرار بدهند و بعضی شک و تردیدهایی را بین شهروندان افغانستانی ایجاد کرده‌اند.
این حمله نیز با واکنش شدید ریاست جمهور افغانستان مواجه شد.
ان‌پی‌آر نوشت: هم چنین افزایش ناامنی‌ها در افغانستان و بعضی اختلاف‌های سیاسی در این کشور شک و تردیدهایی را بین ناظران بین‌المللی و افغانستانی نیز به وجود آورده که حکومت وحدت ملی به رهبری «محمداشرف غنی» در خطر سقوط قرار دارد.
اشرف غنی که یک خود مقام پییشن بانک جهانی است با مشکلات گوناگونی در افغانستان مواجه است و باید دولتی که رهبری‌اش را به دوش دارد از تمام چالش‌ها بیرون سازد.
غنی پس از حمله انتحاری کابل اعلام کرد که افغانستان هرگز به دنبال جنگ نبوده، افرادی جنگ را بر ما تحمیل کرده و افغانستانی‌ها باید از خودشان دفاع کنند.
هم اکنون دولت افغانستان با مشکلات امنیتی و اقتصادی روبرو است، پس از خروج نیروهای خارجی وضعیت اقتصادی در افغانستان چندان خوش آیند نیست و هم‌اکنون پول افغانی 10 درصد اعتبارش را نسبت به دلار آمریکایی از دست داده است.
هم چنین صدها هزار افغانستانی که بیشتر آن‌ها زنان و جوانان بوده‌اند این کشور را ترک کرده و به سوی اروپا برای یافتن یک شغل، آموزش و نگرانی‌های امنیتی رفته‌اند.
شدت گرفتن جنگ با طالبان در افغانستان منجر به افزایش تلفات غیرنظامیان نیز شده است؛ اکثر مناطق دور دست این کشور سهمی در اداره دولت ندارند، گفت‌وگوهای صلح به یک خواب تبدیل شده و فساد اداری نیز به صورت چشم گیری دراین کشور وجود دارد.
یک راننده جوان در کابل دیدگاه خودش را نسبت به آینده این کشور چنین ابراز می‌کند که بی‌ثباتی و ناامنی زندگی شهروندان افغانستانی را اسیب رسانده است.
به گفته وی خیابان‌های شهر کابل با پاسگاه‌های پلیس، حضور سربازان نظامی، محافظین مسلح مقام‌های دولتی، و دیوارهای سیمانی و در اطراف خانه مقام‌های دولتی نهادهای حکومتی بیانگر واقعیت‌های امنیتی این شهر است.
این گزارش می افزاید: «کری جان ویلسون» شهروند استرالیایی که هفته گذشته در افغانستان ربوده شده در ماه مارس در گفت‌وگویی ویژه با ان‌پی‌آر گفته بود در سال‌های قبل شهروندان خارجی تاحدی به صورت آزادانه در کابل برای غذا خوردن به رستوران‌ها می‌رفتند.
اما اکنون شهروندان خارجی دراین شهر فقط در مکان‌های دیپلماتیک که آن هم با دیوارهای سیمانی وسیم‌های خاردار احاطه شده با هم می‌نشینند.
ویلسون که در نهاد خیریه در افغانستان کار می‌کرد پنچ‌شنبه هفته گذشته توسط چند تن که یونیفورم نیروهای امنیتی ملی افغانستان را پوشیده بودند، در شهر جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار افغانستان ربوده شد.
ویلسون چندین سال بود که در افغانستان کار می‌کرد و طی چند سال اخیر یک نهاد خیریه به نام «زردوزی» را به خاطر حمایت از تولیدات دست دوزی زنان افغانستانی تاسیس کرده بود و وی به آن‌ها در فروش این تولیداتشان کمک می‌کرد.
در سال‌های گذشته مسئله افغانستان از سرخط روزنامه‌های جهانی کمرنگ شد و جایش را به یک جنگ دیگر در خاورمیانه واگذار کرد.
در ماه فوریه «جمیس کلابر» رییس اداره امنیت ملی آمریکا هشدار داد که در سال 2016 میلادی دولت افغانستان با یک خطر جدی فروپاشی مواجه می باشد.
وی اختلاف‌های سیاسی درونی، اختلاف‌های با نفوذان محلی، کاهش کمک‌های مالی و افزایش حملات طالبان در سراسر افغانستان را دلیل فروپاشی دولت وحدت ملی افغانستان خوانده بود.
در ماه مارس «نیکولاس هیسم» نماینده ویژه سازمان ملل متحد برای افغانستان در شورای امنیت سازمان ملل متحد گفته بود اگر درسال 2016 میلادی دولت افغانستان از هم نپاشد این یک دستاورد خواهد بود و نگرانی‌هایش را دراین زمینه ابراز کرده بود.
ان‌پی‌آر نوشت: یکی از عمده ترین نگرانی‌ها ایجاد یک اداره ضعیف پس از انتخابات جنجال برانگیز ریاست جمهوری درسال 2014 میلادی دراین کشور است؛ انتخاباتی که گفته شده بود با تقلب‌های گسترده همراه بوده است.
پس از بروز جنجال‌ها برسری انتخابات «جان کری» وزیر امور خارجه آمریکا به افغانستان آمد و از ایجاد افزایش تنش‌ها دراین کشور جلوگیری کرد؛ وی تلاش کرد تا یک توافقی برسری ایجاد حکومت وحدت ملی بین «اشرف غنی» رییس جمهور و «عبدالله عبدالله» رییس اجراییه حاصل شود.
توافق حکومت وحدت ملی به صورت پنجاه پنجاه، بین اشرف غنی و عبدالله عبدالله به امضا رسید. براساس این توافق باید در ظرف 2 سال لوی جرگه برگزار شود تا درباره آوردن اصلاحات در قانون اساسی به خاطر پست ریاست اجرایی هبه پست نخست وزیری تصمیم گیری شود.
هم اکنون 5 ماه به وقت برگزاری لوی جرگه باقی مانده و تعدادی کمی از کارشناسان افغانستانی به برگزاری این لوی جرگه معتقد هستند.
ازسوی دیگر دولت وحدت ملی اول باید انتخابات پارلمانی شوراهای فرمانداری را برگزار کند، چون افرادی که در لوی‌جرگه دعوت می‌شوند اعضای همین 2 شورا هستند،
هم چنین پیش از برگزاری انتخابات حکومت وحدت ملی برای جلوگیری از تقلبات گسترده باید در قانون انتخابات اصلاحاتی به وجود بیاورد اما تاکنون چنین اقدامی صورت نگرفته است.
در همین حال «مایکل کوگلمن» محقق ارشد در مرکز بین‌المللی جنوب و جنوب شرقی آسیا می‌گوید که هم اکنون دولت افغانستان غرق شده است و این حکومت تاکنون نتوانسته اعضای کابینه خود را انتخاب کند.
وی می‌افزاید تنها چیزی که می‌توان به آن‌خوشبین بود اصلاح نظام انتخاباتی و برگزاری انتخابات شفاف تا چند ماه آینده خواهد بود اما انتظار چنین چیزی نمی‌رود.
به گفته وی اگر حکومت وحدت ملی می‌خواهد از فروپاشی نجات یابد باید وعده‌های دروان کمپین انتخاباتی خود را عملی سازند. چون خود «اشرف غنی» دشمنان سیاسی زیادی در افغانستان دارند که انها از عدم تطبیق وعده‌های وی برای تضعیف ساختن دولت خیلی سود خواهند برد.
«ذبیح الله» و «تمنا » به ان‌پی‌آر نیز گفته‌اند که نگرانی‌ها در کابل روز به افزایش است، اما تعدادی کمی نه تنها بازگشت طالبان نگران هستند بلکه نگران آغاز دوباره جنگ‌های داخلی دراین کشور هستند.
هم چنین احمد سعیدی کارشناس سیاسی و فعال اجتماعی می گوید که اگر دولت گام های اساسی درست بر ندارد این منطقه یک لیبی دیگر خواهد بود.
سعیدی نسبت به عدم فروپاشی دولت به دید شک می‌نگرد و می‌گوید که اگر رهبران حکومت وحدت ملی اختلاف‌های سیاسی خود را کنار نگذارند وضعیت از این هم بدتر خواهد شد.
سعید می‌گوید که حکومت وحدت ملی مانند یک دوچرخه است که هردو طرف آن به سمت‌های مختلف در حرکتند.
دیدگاه تان را بنویسید