تونس هم به جمع عراق و سوریه پیوست؟

دیپلماسی ایرانی: آن چه در تونس اتفاق افتاد نشان واضحی است بر این که تروریست های جهادی افول نکرده اند و جنگ با آنها آسان نیست و به این زودی ها هم این جنگ تمام نمی شود. تونس نیز از این جنگ مستثنی نشده و در سایه حیات سیاسی و اقتصادی سختی که دست و پنجه نرم می کند جنگ با تروریسم برایش سخت تر شده است. از آن جا که لیبی در وضعیتی بهتر از تونس نیست و به جایی برای توسعه داعش و تکفیری های دیگر تبدیل شده و سواحل و مناطق داخلی اش تحت نفوذ این شبکه تروریستی قرار گرفته، و از آن جا که روزی نیست مغرب خبر از کشف یک گروه تروریستی ندهد، همه این عوامل سبب شده تا کشورهای اروپایی از تحولات نوار جنوبی دریای مدیترانه احساس نگرانی کنند. از آن جا که فاصله سواحل جنوبی تا سواحل شمالی دریای مدیترانه نسبتا کم است این نگرانی نزد اروپایی ها دو چندان شده است.

نگرانی مستقیمی که از دشمنی های جهادی ها علیه اراضی اروپایی وجود دارد و از لیبی و تونس سرچشمه می گیرد بر نگرانی اروپایی ها افزوده و سبب شده تا جهادی ها بتوانند بر اراضی گسترده ای از سوریه و عراق مستولی شوند. این مساله سبب شده است تا موج مهاجرت به اروپا همچنان ادامه یابد و از ترکیه که برخی از دست داعش و جبهه النصره فرار می کردند حالا از نوار ساحلی جنوبی دریای مدیترانه نیز عده ای به همین دلیل فرار کنند. ترکیه به دلیل این که نقطه آغاز مهاجرت از خاک خود به اروپا بود، توانسته است از این وضعیت به عنوان برگه فشاری به اروپا استفاده کند تا به میلیاردها یورو دست یابد. اما رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه عصای جادویی ندارد که بخواهد به اروپایی ها فشار بیاورد تا جلوی مهاجرت پناهندگان به خاک کشورش و اروپا را بیگرد، پناهندگان می توانند زندگی اروپایی ها را تغییر دهند و تحت تاثیر قرار دهند و عامل فشاری برای تغییر بسیاری از قوانین معمول اروپایی ها شوند.

مشکلی که اروپا و جهان عموما با آن مواجه هستند عمیق تر از آن است که راه حل آن را بتوان تنها در ترکیه دنبال کرد. بارزترین دلیل برای وجود این سیل مهاجرت حمایت و تغذیه ای است که از تکفیری ها در سوریه و عراق می شود. دلیل دیگری که نشان از عمق این مشکل دارد تحولاتی است که در تونس و لیبی جریان دارد و باعث صعود شبکه های جهادی بنیادگرا شده است با وجود این که حکومت های استبدادی در این دو کشور سقوط کرده اند. این در حالی است که عده ای این تحلیل سطحی را می کنند که میان صعود جهادی ها در سوریه و عراق با نوع حکومت هایی که در این کشورها بر سر کار هستند، ارتباط وجود دارد، اگر چنین بود، حکومت های پادشاهی منطقه بیشتر زمینه ظهور حملات جهادی ها را فراهم می کنند.

دنیا و کلا جامعه جهانی امروزه در برابر ایدوئولوژی افراط قرار گرفته است و بر کسی پوشیده نیست که بعضی کشورها تلاش می کنند از قبل این افراط گرایی به منافع سیاسی برسند. در حالی که جنگ با داعش به موازات برخورد با قدرت هایی که حمایت های کلان از ایدئولوژی افراط می کنند و کمک می کنند تا جهادی ها فضای مبارزه خود را گسترش دهند و جنگ مفتوحی را در خاورمیانه یا جهان رقم بزنند، نمی شود.

این جنگی است که دنیا با حداقل امکانات در آن حضور دارد و حتی شاید بعضی ها احیانا به خدمت دستورالعمل های سیاسی در آیند. از موصل در عراق تا رقه در سوریه و بن قردان در تونس و سرت در لیبی عرصه مبارزه با افراط گرایی است که همچنان هم ادامه دارد.