بوگدانف و ضرورت رعایت قواعد مورد توافق در سوریه

خبرگزاری فارس: اجرای آتش بس در سوریه به انتهای هفته دوم نزدیک می‌شود که نتایج خوبی در بر داشته است. همگرایی و اتحاد و ائتلاف بین تروریست‌ها بر خلاف برخی پیش‌بینی‌ها به انشعاب و بدبینی و درگیری و یاس از آینده در بین آنها منجر شده و بر شاخص‌های قبل از آتش‌بس که بنیه رزمی و تسلیحاتی آنها در زیر فشار ضربات هوایی و زمینی به شکل جدی فرسوده شده بود اضافه شده است. پازل رفتاری روس‌ها چه در فرآیند آتش‌بس و چه در مسیر مذاکرات سیاسی نباید از اصول و قواعد اساسی و اولیه خارج شود.

درست است که روس‌ها با طولانی کردن آتش‌بس، اهداف گوناگونی رامحقق می‌کنند و شکنندگی و واگرایی گروه‌های تروریستی و مسلح را افزایش داده و با جذب در مجموعه طرفداران راه حل سیاسی، ظرفیت‌‌های مصالحه با دولت، و یا واگرایی در بین تروریست‌ها را افزایش دهند. این کاملا هوشمندانه است که بانک اهداف عملیاتی برای دوره جدید عملیات‌های هوایی و زمینی در حال کامل شدن است و شکار برخی رهبران تروریست، بنیان و انسجام آنها را به سرعت بر هم خواهد زد که مثال آن را در جیش‌الاسلام با زدن زهران علوش شاهد بودیم و اخیرا با کشته شدن فرمانده ثوار جنوب زمینه فرسایش و انشعاب در آن محقق گردید. همانگونه که در درون داعش و در رقه، واگرایی و انشعاب شروع شده در مناطق زیادی مانند درعا و ریف دمشق و حماه پیوستن به ارتش و جدا شدن از تروریست‌ها، حجم و سرعت جدیدی گرفته است ولی مسئله این است که روس‌ها برخلاف مواضع اولیه و بنا به توافقی که با آمریکا کرده‌اند مشارکت فعالی در حمله به تروریست‌های داعش و النصره در طی دو هفته گذشته ندارند.

این کاهش حملات هوایی بویژه در شرق حمص و یا شرق محور خناصر و اثریا و یا در شمال حلب و در داخل بخش شرقی حلب قابل ملاحظه است و برای تروریست‌ها فرصت بازسازی و حتی محدود را ایجاد می‌کند. اگر روس‌ها به موازات تلاش برای جذب تعداد بیشتری از گروه‌های کوچک و مسلح تروریست‌ به فشار عملیاتی بر علیه داعش و النصره اهتمام نکنند، حاصل طرح آتش‌بس، دفع خستگی تروریست‌ها خواهد شد.

نکته دیگر اینکه روسیه در قبال رفتار غیرعادی ترکیه در اعزام تروریست و یا لجستیک و تسلیحات از استان‌ هاتای به شمال لاذقیه و جبل الترکمان و یا باب‌السلام در شمال حلب و یا ساماندهی داعش از درون ترکیه برای حمله به قامشلی اقدام فعال ندارند و صرفا به وعده‌های جان کری تکیه کرده است. آنچه انتظار می‌رود اینکه روس‌ها از طریق فشار عملیاتی بر روی محورهای نفوذی ترکیه به داخل سوریه مانند گذشته عمل کنند تا تروریست‌های این مناطق امید احیای توان رزمی و عملیاتی جدید پیدا نکنند.

مسئله مهم دیگر این است که روس‌ها قبل از هرگونه هماهنگی یا رایزنی‌های خود با غربی‌ها وعده‌های مشکوک مانند موافقت‌ با فدرالیسم ندهند که شائبه تقسیم و تجزیه سوریه را در برداشته باشد. روس‌ها بهتر از همه می‌دانند که هم غرب و هم برخی طرف‌های منطقه‌ای در آرزوی شرایطی برای تجزیه سرزمینی سوریه هستند و لذا رعایت قواعد اصلی مورد توافق واعلام شده و در مواضع رسمی امری الزامی است.

مسئله دیگری که روس‌ها برای نشست‌های مذاکراتی در ژنو باید مورد تاکید قرار دهند اعلام لیست نهایی گروه‌های تروریست‌ و هم پیمان القاعده در کنار داعش و النصره می‌باشد که باید قبل از هر گونه دیدار جدید روشن شود. این مسئله جلوی بازی دوگانه آمریکا، غرب و ارتجاع منطقه را خواهد گرفت.

مسئله پایانی که قاعده بنیانی در راه حل سیاسی است آنکه مسئله تعیین سرنوشت ریاست جمهوری و یا شکل و محتوای حکومت باید مورد تائید مردم سوریه باشد و از آنجا که ماهیت گروه‌های تروریست در کمترین پیوند با جامعه سوریه و مردم آن است و هر یک به یکی از کشورهای خارجی متصل هستند سکوت در مورد جایگاه قانونی بشار اسد در شرایط فعلی و یا در انتخابات آینده وتشکیل حکومت و ماهیت و اختیارات آن نمی‌تواند صرفا با نشست‌های ژنو مشروعیت پیدا کند.

انتخابات ریاست جمهوری گذشته در سوریه نشان داد که حتی آوارگان سوریه که در کشورهای همسایه به سر می‌برند تروریست‌های فعال در سوریه را گزینه خود نمی‌دانند و حتی با همه انتقادات خود به حکومت، بشار اسد را برگزیدند. لذا تکیه بر حکومت انتقالی که از سوی عربستان و یا برخی کشورهای دیگر تکرار می‌شود فاقد وجاهت و مشروعیت است و باید شکل ومحتوای هر حکومتی در آینده به تائید مجلس یا رفراندوم عمومی و مردمی برسد.

هر گونه بدعت و پذیرش اراده خارجی در تعیین سرنوشت سیاسی و حکومتی در سوریه مبنایی برای رویه‌سازی و تکرار آن برای کشورهای مستقل دیگر و از سوی حامیان تروریسم در سوریه می‌باشد.

رایزنی بوگدانف در تهران باید در محورهای 5گانه فوق تصویر روشنی را طی همکاری مشترک با تهران و دمشق به نمایش بگذارد و این هماهنگی و انسجام دیدگاه و رفتار برای روسیه کار کردهای راهبردی در بر دارد، چرا که روسیه با سیاست‌های جدید خود رفتار و اهداف پنهان غرب را که با سرعت به دنبال محصور کردن نقش و جایگاه روسیه هستند را در تحرکات جدید در خاورمیانه و اروپا شاهد می‌باشد.