چماق و هویج ماکرون بر سر طبقه سیاسی لبنان

خبرگزاری مهر: عبدالباری عطوان تحلیلگر معروف جهان عرب در مطلبی با اشاره به سفر چند روز قبل امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه به لبنان می‌نویسد: وقایع دومین سفر ماکرون طی یک ماه به لبنان، میزان اشتیاق و دلتنگی بیشتر مسئولان لبنان و عرب به استعمار خارجی را نشان می‌دهد و اینکه آن‌ها آماده تن دادن به دیکته‌هایش و اجرایی کردن فوری آن و کنار گذاشتن همه ملاحظات مربوط به حاکمیت ملی، هستند.

وی افزود: ماکرون ۲ بار به عنوان سرپرست و کارفرما به لبنان سفر کرد و نخست وزیر و چه بسا بیشتر وزیران را انتخاب کرد و سران لبنان و احزاب و طوایف آن را تهدید کرد که اگر ظرف مدت دو هفته کابینه تشکیل نشود، تحریم‌هایی علیه کسانی که در مسیر اصلاحات کارشکنی می‌کنند، در هر رتبه‌ای که باشند، وضع خواهد شد.

عطوان نوشت: همه فراکسیون‌های پارلمانی هم بلافاصله موافقت کردند و مصطفی ادیب را به عنوان نخست وزیر جدید انتخاب کردند و همه شروطی که مانع از تشکیل دولت‌های قبلی می‌شد، محو شد و همه در راستای رضایت نخست وزیر جدید حرکت کردند، زیرا انتخاب فرانسوی و مورد حمایت ماکرون رئیس جمهور آن بود و کفایت و کاردانی در درجه دوم اهمیت قرار گرفت.

چرا طبقه سیاسی لبنان از تحریم‌های فرانسه هراس دارند

این تحلیلگر جهان عرب در ادامه بیان کرد: علت این است که بیشتر طبقه سیاسی لبنان تا خرخره غرق در فساد هستند و طبیعی است که از تحریم‌ها بترسند، زیرا میلیارد‌ها و میلیون‌ها سپرده خارجی آن‌ها یا آنچه اخیراً به بانک‌های سوئیس و فرانسوی منتقل کرده در معرض بلوکه شدن و شاید مصادره قرار خواهد گرفت.

وی نوشت: لبنان همواره عرصه کشمکش قدرت‌های منطقه‌ای و بین المللی برای کسب نفوذ بوده است و این سفر‌های متوالی ماکرون بیانگر این است که این کشمکش در ماه‌ها و سال‌های آتی ادامه خواهد یافت و به نظر می‌رسد که رئیس جمهور فرانسه گل مهمی در دروازه رقبای دیگر به ویژه ترکیه و عربستان وارد کرده است.

عطوان می‌نویسد: اگر دیدار ماکرون با محمد رعد رئیس فراکسیون پارلمانی حزب الله لبنان نبود، این دستاورد فرانسوی رقم نمی‌خورد گر دیدار ماکرون با محمد رعد رئیس فراکسیون پارلمانی حزب الله لبنان نبود، این دستاورد فرانسوی رقم نمی‌خورد و این مفهومش رفع وتو بر حزب الله و ساقط شدن همه شروط و درخواست‌های برای خلع سلاحش است و اینکه با آن به عنوان بخش اساسی در بافت سیاسی و اجتماعی لبنان تعامل شود.

این تحلیلگر تاکید می‌کند: ماکرون خواهان نظام سیاسی جدید در لبنان است و این مفهومش لغو توافق سهمیه بندی طایفه در طایف است؛ اما ماهیت نظام جایگزین مشخص نشده است و شاید در نقشه راهی که بشارت آن را داده است و با تشکیل دولت جدید شروع می‌شود، است. همه تنش‌هایی که قبل از رسیدن ماکرون بر لبنان حاکم بود از جمله درگیری و اعتراضات که نگرانی درباره ایجاد خلاء سیاسی یا حتی شعله ورد شدن جنگ داخلی را ایجاد کرده بود شاید عمدی یا به غیر عمد برای ترساندن لبنانی‌ها و مقدمه چینی برای نقشه راه طبق گام‌های برنامه ریزی شده بود.

چماق و هویج ماکرون بر سر طبقه سیاسی لبنان

وی نوشت: این به طور تلویحی نظریه چماق و هویج است که هویچ در کمک‌های مالی و چماق در ارتباط دادن این کمک‌ها به اصلاحات و تهدید به اعمال تحریم بر نماد‌های بخش سیاسی فاسد است.

ماکرون در حالی به لبنان آمد که نگاهش به رقیب بزرگش یعنی رجب طیب اردوغان بود ماکرون در حالی به لبنان آمد که نگاهش به رقیب بزرگش یعنی رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه بود که فواد آوکتای معاونش را به بیروت با پیشنهاد بازسازی بندر بیروت و ساختمان‌های مجاور بندر، فرستاد و بندر مرسین ترکیه را در خدمت لبنانی‌ها قرار داده است تا بندر بیروت ترمیم شود و مهمتر از آن پیشنهاد مین گذاری شده درباره اعطای تابعیت به همه لبنانی اصالتاً ترکیه‌ای است.

عطوان آورده است: جنگ سرد میان اردوغان و ماکرون در شرق مدیترانه شعله ور است به ویژه در لیبی و آب‌های قبرس و یونان که ثروت‌های گاز و نفتی فراوان دارد. بعید نیست که به رویارویی نظامی تبدیل شود به ویژه که تنش‌ها به اوج خود رسیده و منتظر جرقه‌ای است.

وی در ادامه به تلاش ترکیه برای یافتن جای پایی در لبنان به ویژه با توجه به مشغول بودن مصر به بحران اقتصادی و گرفتن جای سعودی‌ها اشاره کرده و نوشته است: اینکه مولود چاوش اوغلو وزیر خارجه ترکیه که همراه آوکتای به بیروت سفر کرد گفت: «جایی که پرچم فرانسه برافراشته است در کنار آن پرچم ترکیه هم خواهد بود»، مفهوم و پیامش این است که پرچم‌های فرانسوی و ترکیه‌ای بسیاری در اراضی لبنان در مرحله آتی برافراشته خواهد بود.

این تحلیلگر می‌نویسد: ماکرون این روز‌ها هجمه شدیدی را علیه ترکیه به پیش می‌برد و آن‌را دشمن بزرگ می‌داند و اردوغان همتای ترک خود را به در پیش گرفتن سیاست توسعه طلبانه متهم کرده است و اینکه اردوغان عامل بی ثباتی منطقه است و با منافع اروپایی سازگار نیست و سفر‌های ماکرون به لبنان را باید از این منظر نگریست.