واکنش هندی‌‌ها به قرنطینه اجباری چه بود؟

سرویس بین الملل فردا: بهاند، هند - در جاده مستقیم و طولانی‌ای که به روستای بهاند ختم میشود، بعد از مزارع گوجه فرنگی، بادمجان و گندم‌هایی به رنگ زنگ، با یک ایستگاه پلیس مواجه شدیم، نشانه‌ای که با جایی به آن کوچکی و دورافتادگی ناهمخوان به نظر می‌رسید.

با گذر از دومین خط دفاعی که توسط افسر‌های پلیس خیس از عرق برپا شده بود، روستاییان چوب به دست، با صورت‌هایی پوشانده شده توسط دستمال‌های کهنه، جاده را بسته بودند. با ترس از شیوه کروناویروس، مصمم شده بودند که دستورات دولت برای ماندن در خانه را اجرا کرده و به غریبه‌ها اجازه ندهند به دهکده آن‌ها وارد شوند.

هیچکس به این مرد‌ها پول نمیدهد. آن‌ها هر روز، کل روز را آنجا، زیر آفتاب شدید می‌ایستند، حتی زمانی که مزارع پشت سر آن‌ها به علت بدهی از کار می‌افتند.

مبارک خان، یک کشاورز گوجه فرنگی که طی سه هفته اخیر، حدود ۵۰ مایل دورتر از دهلی نو، از دروازه‌های بهاند محافظت کرده است میگوید: «پلیس باشد یا نباشد ما ادامه میدهیم. من نگرانم، همه ما نگرانیم، اما احساس وظیفه میکنم که اینجا باشم».

هند، این کشور زودرنج با ۱.۳ میلیارد نفر جمعیت که در آن وادار کردن کل افراد و جوامع به پیروی از قوانین برای مدت زیادی دشوار بوده است، خودش دست به قرنطینه به علت کروناویروس زده - بزرگترین قرنطینه - با غیرتی مثال زدنی.

مردم تنها فرمان بردارانه از قوانین پیروی نمیکنند. بسیاری از آن‌ها از قوانین فراتر میروند. دسته‌های گشت زنی داوطلبانه ویروس همه جا در حال ظهور اند و هشیاری بیشتری را در سراسر کشور به وجود می‌آورند. همسایگان قوانین بیشتری را اعمال کرده و بین خودشان فاصله ایجاد می ‌کنند.

با توجه به وضعیت اکثر بیمارستان‌های هند، جمعیت بالای این کشور و شرایط زندگی از جمله محله‌های پرجمعیت که مردم را به طور ویژه‌ای در برابر شیوع بیماری‌ها آسیب پذیر میکند، تلاش‌های داوطلبین میتواند به هند در محافظت مردمش در برابر این همه گیری کمک کند.

هند حدود ۱۶۰۰۰ ابتلای تایید شده و ۵۰۰ فوتی را گزارش کرده است که نسبت به بسیاری از کشور‌های ثروتمندتر سرانه پایین تری دارد. اما نرخ تست هم در این کشور پایین است، برخی متخصصین سلامت معتقدند که این ویروس میتواند بدون این که شناسایی شود مخفیانه در مکان‌های مختلف انتشار یابد.

بسیاری از هندی‌ها به علت ترس از بیمار شدن در کشوری با سیستم مراقبت بهداشتی ضعیف و هزینه‌هایی که از پسش بر نمی‌آیند، در حال متحد شدن اند. اما شهرت نخست وزیر هند، نارندا مودی نیز بخشی از این اطاعت را توجیه میکند. برای بسیاری از مردم اینجا، این قرنطینه آقای مودی است، و هرچه بگوید انجام میشود. دولت او قدرتمندترین دولت هند در دهه‌های گذشته است بنابراین بسیاری از هندی‌ها از شکستن قوانینش می‌ترسند.

آقای مودی با تحسین شهروندانش به خاطر رفتارشان که مثل «یک سرباز وظیفه شناس» بوده سعی در پروروش احساس برادری تحت شرایط قرنطینه دارد. اخیرا از همه هندی‌ها خواسته است که در زمان مشخصی جلوی در منازلشان بروند و دست بزنند یا سر و صدا کنند؛ و همینطور جشنواره ملی روشن کردن شمع. در هر دو، میلیون‌ها نفر شرکت کردند.

حدود یک ماه از قرنطینه هند میگذرد و آقای مودی به تازگی آن را تا سوم ماه می‌تمدید کرد. ادامه قرنطینه تحسین‌هایی را به همراه داشته، اما نگرانی‌هایی را نیز در رابطه با اجرای بیش از حد متعصبانه، به ویژه در جمعیت‌های فقیر‌تر و اقلیت‌ها برانگیخته است.

از طبقه‌های پایین‌تر مردم بیشتر از قبل دوری میشود. عبارت «فاصله گذاری اجتماعی» مستقیما به قرن‌ها طرد گروه‌های خاصی از مردم که تا کمی قبل «نجس» نامیده میشدند دامن میزند.

مسلمانان، یکی از اقلیت‌های بزرگ در این سرزمین هندو، نیز با سیلی از تعصب و حملات روبرو اند. دولت هند مدام به مسئولیت یک سمینار اسلامی در دهلی نو در آلوده ساختن هزاران نفر اشاره میکند. حالا بسیاری از هندی‌ها باور دارند که همه مسلمانان بیشتر از دیگران ناقل کروناویروس هستند

آدارش شاستری، یکی از سیاست مداران در گنکره ملی هند، حذب مخالف اصلی، میگوید: «این یکی از مشکلات تعصب بیش از حد است. مردم این امکان را دارند که قوانین را بر اساس تعصبات شخصی خود تحمیل کنند»

مانند ایالات متحده و دیگر کشور ها، قرنطینه زنجیره تامین را با مشکل مواجه کرده. دست کشاورزان از بازار و دست مردم گرسنه از غذا کوتاه شده است.

برخی از این مشکلات به علت نحوه تفسیر قوانین قرنطینه تشدید شده اند. برای مثال کامیون‌های محصولات باید اجازه رد شدن از پاسگاه‌ها را داشته باشند. اما بسیاری از هندی‌ها حالا میترسند که راننده کامیون‌ها ناقل ویروس باشند. کامیون‌های پر از سبزیجات توسط افسران پلیس و نگهبانان داوطلب برگردانده میشوند

دولت در تایید نسبی سختگیرانه بودن قرنطینه، تصمیم دارد آزاد کردن صنایعی مانند کشاورزی، کشت و زرع کائوچو و چای، باربری، و پروژه‌های حفاظت از آب را - که برخی از آن‌ها باید در هر صورت باز باشند - به طور رسمی در روز دوشنبه تشویق کند. این دستورالعمل جدید تنها در مناطقی که آلودگی بالایی ندارند اجرا خواهد شد.

هندی‌ها در سراسر کشور از دستورات برای ماندن در خانه پیروی کرده اند، هرچقدر هم که محل زندگیشان شلوغ بوده باشد. یکی از اعضای منزل برای خرید غذا بیرون میرود که معمولا به صورت روزانه نیست و همواره از ماسک استفاده میکند

با این حال ترس در حال افزایش است. جوامع بیشتری برای تشدید بیشتر قرنطینه و توقف عبور و مرور مردم معیار‌های خود را تحمیل میکنند

در یک مورد، در دهلی، پسری پدر خودش را به خاطر بیرون رفتن لو داد. در مورد دیگری، در ایالت بنگال غربی، بعضی خانواده‌ها که میخواستند فاصله گذاری اجتماعی را حفظ کنند از عزیزانشان خواستند که در جنگل بخوابند

انجمن‌های همسایگی به ویژه در مناطق ثروتمند اقدامات احتیاطی بیشتری را اتخاذ میکنند. یک انجمن در قاضی آباد، نزدیک دهلی، از همه ساکنین خواست تا اپ رسمی کروناویروس دولت را روی موبایل هایشان دانلود کنند، اما تعداد زیادی از ساکنین اعتراض کردند که این کار تجاوز به حریم خصوصی آن هاست

در جور باغ، منظقه محافظت شده پارک ها، پرندگان و آپارتمان‌های چند میلیون دلاری، رهبران انجمن‌های همسایگی، رفت و آمد‌های ساکنین، مهمانان و کارکنان را محدود کرده اند. به جز کارکنانی مانند نگهبانان خصوصی یا پیک‌های تحویل پیتزا که باید از محدودیت‌ها معاف باشند.

سانی سارنا، رئیس انجمن جور باغ میگوید: «تصمیم گرفتم از فرمان‌های دولت فراتر بروم و برای محافظت از مردمم قوانین سختگیرانه تری را اعمال کنم»

برخی ساکنین به خاطر این که نمیتوانند غذا را درب منازلشان تحویل بگیرند گلایه داشتند. اما بعد از این که یک مامور تحویل پیتزا در محله دیگری از دهلی بیمار شد و ساکنین ۷۲ خانه که به تازگی به آن‌ها مراجعه کرده بود تحت قرنطینه قرار گرفتند این شکایات متوقف شدند. به نظر میرسد اکثر ساکنین جور باغ از این قوانین بیشتر استقبال میکنند

در مناطق روستایی، گروه‌های داوطلب ویروس هر روز و هر شب در جاده‌ها گشت زنی میکنند. برخی از آن‌ها با خود چوب، داس و کیسه‌های پر از میخ برای سوراخ کردن تایر ماشین‌هایی که مشکوک به نظر میرسند، حمل میکنند

مانو مانسار، رئیس محافظین روستایی در ایالت هاریانا میگوید: «میتوانید ما را مدافعین غیرنظامی بنامید»

وقتی یک ون نزدیک شد، او فریاد زد: «آهای بایستید! همراهتون چی دارید؟»

او ون را بازرسی کرد و جعبه‌های زنبور از یک مزرعه عسل پیدا کرد

به سه مردی که کمکش میکردند گفت: «کندوی عسل است. بگذارید بروند»

آقای مانسار هماهنگ کننده باجرانگ دال، یک گروه ملی گرای هندو است که طی سال‌ها به جرم حمله به افراد غیرهندو مورد سرزنش واقع شده است. این واقعیت که برخی از این گروه‌های گشت زنی ویروس شامل افرادی هستند که پیش از این اقلیت‌ها را هدف قرار داده اند، ارتباط جرایم ناشی از نفرت اخیر را با کروناویروس توضیح میدهد

تقریبا دو هفته پیش، سهیم الدین، یک افسر ذخیره پلیس و یک مسلمان که، مانند بسیاری از هندی ها، یک نام دارد، در یک جاده روستایی حدود ۴۰ مایل در جنوب دهلی با موتورش حرکت میکرد. گروهی از کشاورزان که سنگری را در یک روستا اداره میکردند از او بازجویی کردند و سپس به روستای بعدی اطلاع دادند تا مراقب باشد

وقتی آقای سهیم الدین به روستای بعدی نزدیک شد، چندین کشاورز هندو در یک سنگر یک طناب دور گردنش انداخته و او را از موتورش به پایین پرت کردند. به گفته خانواده سهیم الدین، آن‌ها او را به شدت کتک زدند تا جایی که نزدیک بود گلویش له شود. افسران پلیس این ادعا را تایید کرده اند

او در حال حاضر در بیمارستان است، نمیتواند صحبت کند و برای نفس کشیدن مشکل دارد

همسرش، سامینا میگوید: «نمیدانید این اتفاق چقدر مرا عصبانی میکند. متوقف کردن همسر من به آن مرد‌ها هیچ ارتباطی نداشت»

در محله‌ای دیگر در جنوب هند، ساکنین طبقه بالا به تازگی یک خندق پنج فوتی دور خانه‌های چندین دالیت، پایین‌ترین طبقه در نردبان اجتماعی، کنده اند تا محله‌ها از هم جدا شوند.

عصر یکشنبه، احتمالا در پاسخ به گزارش‌های رو به افزایش جرایم ناشی از تنفر، آقای مودی در توئیتر نوشت که کروناویروس بین نژادها، ادیان، طبقات اجتماعی‌ها یا عقاید تبعیض قائل نمیشود

کووید-۱۹ پیش از حمله، به نژاد، دین، رنگ پوست، طبقه اجتماعی، عقیده، زبان یا مرز‌ها نگاه نمیکند

پاسخ و رفتار ما از این پس باید در وهله اول بر پایه اتحاد و برادری باشد

همه ما در این مسئله در کنار همیم

منبع