ناپروکسن؛‌ انواع، عوارض و نحوه مصرف آن

ناپروکسن برای درمان درد و یا التهابی که در اثر شرایطی مانند آرتروز، انسداد اسپوندیلیت، تاندونیت، بورسیت، نقرس و یا دردهای قاعدگی ایجاد شده باشد، استفاده می‌شود. همچنین برای درمان دردهای حاد ناشی از دیگر شرایطی که در این راهنمای دارویی نیامده است، می‌تواند استفاده شود.

ناپروکسن در دو شکل وجود دارد - یا به شکل ناپروکسن پایه و یا به شکل نمک سدیم ناپروکسن. هر دو شکل پایه و شکل نمکی به یک روش برای از بین بردن درد عمل می‌کنند. تنها یک تفاوت وجود دارد، ناپروکسن پایه برمبنای میلی‌گرم-درهرمیلی‌گرم، کمی قوی‌تر از سدیم ناپروکسن است. توضیح آن به این شکل است: ۲۲۰، ۲۷۵ و یا ۵۵۰ میلی‌گرم از سدیم ناپروکسن به ترتیب با ۲۰۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ میلی‌گرم از ناپروکسن مساوی است. با این حال، نیازی به نگرانی نیست زیرا این تفاوت اندک هنگام مشخص کردن دوز و مقدار دارو، درنظر گرفته می‌شود.

همراه با اثرات مورد نیاز، ناپروکسن ممکن است برخی اثرات ناخواسته ایجاد کند. اگرچه همه این اثرات جانبی ممکن است رخ ندهند، اما اگر رخ دهند ممکن است به مراقبت‌های پزشکی نیاز پیدا کنید.

اگر هریک از این اثرات جانبی را هنگام مصرف ناپروکسن مشاهده کردید، به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید.

اثرات رایج‌تر:

• آروغ زدن
• کبودی
• تنفس سخت
• احساس سوءهاضمه
• سردرد
• خارش پوستی
• تکه‌های آبی، بنفش، صاف و بزرگ روی پوست
• درد در ناحیه سینه و زیر استخوان سینه
• جوش‌های پوستی
• درد شکم
• ورم
• تنگی سینه

نحوه مصرف:

توجه داشته باشید که ناپروکسن را نباید نصف کنید و بخورید بلکه فقط به صورت بلع کامل آن را مصرف کنید. هم چنین این دارو را صرفا بر اساس دوره زمانی توصیه شده توسط پزشک مصرف نمایید.

منبع