در دنیای تو ساعت چند است؟

حجم تناقضات در گفتار یک فرد چقدر می‌تواند باشد؟ اساسا آیا سنجه‌ای برای اندازه‌گیری  این حجم تناقضات وجود دارد؟ هر چه باشد به نظر می‌رسد مصطفی میرسلیم از رکودداران این تناقضات است. گفتگوی تازه منتشر شده از او هم به سیاق دیگر اظهارنظرهای این نماینده مجلس سرشار از تناقضات عجیب است. به عنوان مثال در جایی از فیلتر شدن توئیتر دفاع می‌کند و به دنبال آن معتقد است که «استفاده از فیلترشکن ایرادی ندارد» یا در جایی دیگر وقتی از حضور او در توئیتر فیلتر شده سوال می‌شود خود را نماینده‌ای برای «نجات گمراهان در توئیتر» معرفی می‌کند و البته در کمال شگفتی می‌گوید «البته توئیتر مطالب خوب هم دارد مثل مطالب من». پیش از این ها هم گفته‌های متناقض بسیاری از او سراغ داریم، از ماجرای عجیب کفش‌های برند خارجی و ساعت گرانقیمتش گرفته تا دفاع تمام قد او از کیفیت خودروهای داخلی و تاختن به منتقدان کیفیت خودروهای داخلی. از درخواست برای اعدام سریع معترضان تابستان گذشته تا وضعیت پیچیده فرزندش. حالا هم در قسمتی از گفتگوی تازه منتشر شده او تمام قد از گشت ارشاد دفاع می‌کند اما معتقد است «ما جلوی آزادی‌ها را که نمی‌توانیم بگیریم.» مصطفی میرسلیم پس از حضور در پست‌ها قابل توجهی از جمله وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی در میانه‌ها دهه‌های 60 و هفتاد با حضور در انتخابات ریاست جمهوری دوباره به صدر خبرها آمد و این بار نه در پاستور که به صندلی بهارستان تکیه زد. اما حرف‌های او همیشه برای اهالی رسانه چنان قابل توجه بوده که تا مدت‌ها پس از هر اظهارنظری از او می‌توان رد و پیامدهای گفته‌های او را در خبرها دید.