سندرم توئیت بی‌قرار

همه‌چیز از یک حکم تبعید آغاز شد، وقتی خبر آمد مجرمی به تبعید به تربت‌جام محکوم شده و این حکم به مذاق نماینده مردم این شهر در مجلس خوش نیامد. اما وقتی او با نظری مخالف رو به رو شد این بار در صفحه شخصی‌اش در توئیتر واکنش تند و تیز و خارج از عرفی نشان داد که واکنش‌ها به آن در چند روز گذشته حسابی بالا گرفته است. آنقدر که حالا کلمه «شلغم» هم وارد ادبیات سیاسی ایران شده است. اگرچه می‌توان به لحن نامناسب جلیل رحیمی جهان آبادی در فضای غیر رسمی توئیتر خرده گرفت، می‌توان حتی از او گلایه داشت که کسی در جایگاه نماینده مجلس باید سعه صبر بیشتری داشته باشد اما در مقابل این لحن گزنده نماینده تربت‌جام هم بی‌اخلاقی‌هایی صرت گرفت که ماجرا را از حوزه یک جدال کلامی خارج کرد، اینکه عده‌ای با انتشار تصاویر خصوصی از او سعی در تخریب چهره این نماینده را داشته باشند با هیچ معیاری پسندیده نیست. از جلیل رحیمی پیش از این هم رفتارهای مشابهی دیده شده بود. به این معنا که او پیش از این هم از ادبیات توهین‌آمیز در توئیت‌هایش استفاده کرده بود. از جمله ضمن بیان مدح محمدجواد ظریف، کسانی را که پس از دولت روحانی، مجبور به پیگیری احیای برجام بودند، قوم «یأجوج و مأجوج» نامید و معترضان را هم با ادبیاتی خیابانی نواخت!  در جایی دیگر هم منتقدانش را «اراذل و اوباش فیک مجازی» و «دلقک‌های فیک‌نویس» نامید و این همه، تازه بخشی از هنرنمایی‌های اوست.