آن سوی تاریکی

اغراق نیست  شیرمحمد اسپندار را تنها بازمانده‌های موسیقی مقامی ایران بنامیم، نابغه‌ای که اگرچه دیپلم افتخاری نوازندگی در ایران دارد اما فرانسوی‌ها او را با نشان دکترای افتخاری سنتی بدرقه کرده‌اند. از نامهربانی‌ها به نخبگان هنری در ایران می‌توان سیاهه بلندبالایی تهیه کرد، از شرایط  نامساعد مالی و معیشتی ابراهیم شریف زاده که هنوز هم خشِ صدای گرفته‌اش در گوش دوستداران موسیقی زنگ می‌زند گرفته تا حالا که خبر آمده شیرمحمد اسپندار بینایی‌اش را از دست داده است. او حالا نمی‌بیند تا شاید ما نگاهی به او بیندازیم. به او که تنها دونلی نواز موسیقی در ایران است. خودش می‌گوید  تنها یک نفر در استان پهناور سیستان و بلوچستان، نواختن دونلی را از او آموخته که آن یک نفر هم در سال ۱۳۹۰ بر اثر سانحه تصادف از دنیا می‌رود. پسرش می‌گوید قبل از اینکه پدرش به علت مشکلات بینایی در زاهدان تحت عمل جراحی قرار بگیرد، از آب‌مروارید رنج می‌برده منتهی این بیماری به علت تشخیص نادرست پزشک به آب‌سیاه تبدیل شده است و در نهایت جراحی نیز نتوانسته بینایی او را نجات دهد. همین حالا هم کسی انگار به فکر او نیست! شیرمحمد اسپندار تحت پوشش بیمه هنر هست اما همان‌طور که الله‌بخش اسپندار می‌گوید، این بیمه مزایای خاصی برای آنها ندارد و برای درمان او از بیمه تحت پوشش فرزندش استفاده می‌شود.