سیمای یک مبارز
سینما ویژگی دارد که چهره نقش‌آفرینان در خود را طوری برای ما به یک کلیشه ذهنی ثابت تبدیل می‌کند که سخت می‌توان آن شمایل را فراموش کرد. مصداق تازه این موضوع انتشار تصویر تازه‌ای از آتیلا پسیانی بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون است. بازیگری که حدود یک سال و نیم از پیش چشم مخاطبان دور بوده و آنطور که دخترش گفته «درگیر با بیماری‌اش» بوده است. حالا چهره تکیده او به نوعی آن کلیشه ذهنی را برای مخاطبان شکسته است. چهره امروز ما آتیلا پسیانی است که گفته می‌شود طی یک سال و نیم اخیر سخت در حال مبارزه با بیماری سرطان است.
آتیلا پسیانی هم جزو آقازده‌های سینمای ایران است، اما نه معنای مرسوم و منفی آن که از جمله بازیگرانی است که اگرچه حضور پررنگ مادرش در هنر سینما راه ورودش به هنر را باز کرد اما بدون شک بالا بودن توانایی و هنر او بود که توانست از زیر سایه بلند هنر مادرش یعنی جمیله شیخی بیرون بیاید و به نوعی برای خودش اعتباری مجزا در هنر هفتم دست و پا کند. سیاهه آثار او طی سال‌های بسیار در سینما و تئاتر و تلویزیون آنقدر بلندبالا هست که نتوان حتی در این ممطلب کوتاه به آن اشاره کرد اما در هر دهه از این سالها او برای نسلی از جامعه ایرانی خاطراتی ساخته که به سختی می‌توان آن را فراموش کرد. برای دهه شصتی‌ها اما او یکی از بچه‌محل‌های پرشروشور «محله بروبیا»ست. اگر چه اوج فعالیت کاری او در سینما را باید دهه 70 بدانیم، دهه‌ای که او با نقش‌آفرینی در آثاری همچون دو زن (تهمینه میلانی) مسافران (بهرام بیضایی)، روز شیطان (بهروز افخمی) و البته که خاکستر سبز ( ابراهیم حاتمی کیا) توانست جای خود را در سینمای ایران در باز کند و خودش را در کنار بزرگ عرصه بازیگری سینمای ایران بنشاند. دهه 80 دهه کوچ او به تلویزیون است، سال‌هایی که پای او ابتدا با سریال‌های مناسبتی در ماه رمضان آغاز شد و البته که این حضور محدود به این مناسبت‌ها نماند. در کنار این تو مدیوم اما تئاتر همواره جزو علاقمندی و دغدغه او بوده و همین حالا هم که آتیلا پسیانی سخت در حال مبارزه با سرطان است بخشی از این مبارزه روی صحنه تئاتر ادامه دارد. عباس یاری همین دیرو اعلام کرده بود که «آتیلا البته برای فرار از این بحران کارش را در تئاتز بیشتر هم کرده تا کمی از درد این بیماری کمتر شود و روحیه‌اش تغییر کند.»
دیدگاه تان را بنویسید