ارتش، سپاه و ناجا در مسابقات روسیه چه کردند؟ +تصاویر
نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران ازجمله شرکت کنندگان در چهارمین دوره مسابقات بین المللی ارتش‌ها بودند که ۳۸۲ نفر را در قالب ۱۶ رشته روانه این رقابت‌ها کردند.
خبرگزاری فارس: نمایش و سنجش قابلیت‌ها و سطح عملکرد نیرو‌های مسلح به جز حضور در میادین نبرد و ثبت کارنامه رزمی، به روش‌های دیگری نیز قابل انجام است هر چند که با استاندارد‌ها و مولفه‌های کمتری نسبت به میدان نبرد صورت گیرد؛ از تمرینات میدانی در سطح یگان‌ها تا برگزاری شبیه‌سازی‌های رزمی در سطوح بالاتر که از آن با عنوان رزمایش و مانور یاد می‌شود، هریک در نمایش سطحی از قابلیت‌های یک نیروی نظامی موثر هستند. در این میان یکی از روش‌ها، برگزاری مسابقات نظامی است و ازجمله آنها، رقابتی با عنوان مسابقات بین المللی ارتش یا International Army Games است که چهارمین دوره آن امسال از تاریخ ۶ الی ۲۰ مرداد به مدت دو هفته در روسیه و دیگر کشور‌ها برگزار شد و نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران نیز با پیشنهاد سرلشکر باقری ریس ستاد کل و موافقت فرمانده معظم کل قوا، با ۳۸۲ نفر در ۱۶ رشته این دوره شرکت کردند. این دوره از مسابقات به دلیل حضور پررنگ‌تر نیرو‌های مسلح کشورمان نسبت به گذشته، بازتاب‌های بیشتری در رسانه‌های داخلی داشت و افکار عمومی لااقل در برخی از رشته‌ها کمابیش پیگیر نتایج تیم‌های ایرانی بودند و شاید این زمینه خوبی باشد
تا در آینده نیز کشورمان با سرمایه‌گذاری بیشتر در مسابقاتی از این دست شرکت کند. به همین منظور گروه دفاعی خبرگزاری فارس، قصد دارد در گزارشی تفصیلی به بررسی این مسابقات و نیز کارنامه تیم‌های شرکت کننده ایرانی در آن بپردازد. این گزارش در قالب ۴ بخش از امروز منتشر شده و در آن به صورت مجزا عملکرد تیم‌های اعزامی از ارتش، سپاه و نیروی انتظامی مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. * پیش زمینه‌های یک مسابقه پیشینه این رقابت‌ها به سال ۱۳۹۲ (۲۰۱۳ میلادی) بر می‌گردد که مسابقات خدمه تانک موسوم به «رقابت‌های بین‌المللی تانک» با ابتکار روسیه و در همین کشور برگزار شد. در نخستین دور از مسابقات خدمه تانک، کشور میزبان برای بیش از ۴۰ کشور دعوت نامه‌هایی ارسال کرد، اما در نهایت تنها با پذیرش سه کشور ارمنستان، بلاروس و قزاقستان روبرو شد. در آن دوره، هر چند رقابت‌ها عنوان «بین المللی» را یدک می‌کشید، اما تعداد شرکت کنندگان محدود و سطح برگزاری رقابت‌ها پایین بود.
تانک‌های تی ۷۲ چهار شرکت کننده دور نخست مسابقات تانک به میزبانی روسیه
در دومین دوره از برگزاری مسابقات «خدمه تانک» که در سال ۱۳۹۳ (۲۰۱۴ میلادی) صورت پذیرفت، این رویداد با نام «مسابقات قهرمانی جهان بیاتلون تانک» مطرح شد و از آن زمان بود که بیاتلون تانک (Tank biathlon) به شکل رسمی و غیررسمی بر سر زبان‌ها افتاد. در دوره دوم، ۱۱ کشور با دریافت دعوت نامه، نمایندگان خود را جهت حضور در رقابت‌ها به روسیه اعزام کردند. این ۱۱ کشور شامل مغولستان، ونزوئلا، قزاقستان، بلاروس، ارمنستان، چین، صربستان، قرقیزستان، هند، آنگولا و کویت بودند. دومین دور از مسابقات تانک‌ها در روسیه در حقیقت اولین مرتبه‌ای بود که این رقابت‌ها به شکلی بین المللی برگزار شد و شرکت کنندگانی از چهار قاره جهان در آن حضور داشتند. سومین دور از مسابقات تانک به میزبانی روسیه که در سال ۱۳۹۴ (۲۰۱۵ میلادی) برگزار گردید، با اجرای رقابت‌ها در قالب بزرگتری همراه بود که «مسابقات بین المللی ارتش» نام داشت. در آن زمان، «بیاتلون تانک» یکی از چند رشته مسابقات ارتش‌ها محسوب می‌شد و دیگر یک رقابت واحد نبود، در عین حال این رشته در صدر رشته‌های مسابقات ارتش‌ها قرار داشت و مهمترین رشته رقابت‌ها محسوب می‌شد. در این مسابقات، علاوه بر رقابت
خدمه تانک، در حوزه‌های مختلف نظامی، رشته‌هایی به رقابت گذاشته شد که باعث گردید مسابقات ارتش نسبت به مسابقه تانک اولیه سطح متفاوت و به مراتب بالاتری پیدا کند.
نماد مسابقات بین المللی ارتش بر روی پرچم آن
* شرکت در مسابقه نظامی، حرکتی تازه یا تجربه‌ای از گذشته؟ با شرکت در مسابقات ارتش‌های امسال، سومین دوره حضور کشورمان در این رقابت‌ها رقم خورد. ایران از دومین دوره این مسابقات که در سال ۹۵ (۲۰۱۶ میلادی) برگزار شد در آن حضور داشت؛ دوره‌ای که ۱۹ کشور طی ۲۳ رشته در آن به رقابت پرداختند. این البته اولین تجربه حضور نیرو‌های مسلح ایران در یک مسابقه نظامی بین المللی نبود. در پیش از انقلاب هم نمایندگانی از ارتش در چندین دوره از مسابقات نظامی پیمان سنتو حضور داشتند و با تیم‌هایی از کشور‌های آمریکا، بریتانیا، پاکستان و ترکیه مسابقه دادند. برای مثال، سید رسول عبادت از نظامیان اهل ورزش و ماهر در تیراندازی با سلاح کمری در یک دوره از مسابقات تیراندازی پیمان سنتو به مقام نخست دست یافت؛ مسئله‌ای که مورد توجه مسئولین وقت قرار گرفت و زمینه توجه بیشتر به حضور در چنین رقابت‌هایی را فراهم کرد.
نامه سپهبد کمال رئیس اداره دوم ستاد ارتش به تشریفات کل شاهنشاهی درخصوص انجام مسابقات تیراندازی سنتو با حضور شخص شاه/موسسه مطالعات تاریخ ایران معاصر
نامه سرگرد خسروداد به اردشیر زاهدی و توصیه مساعدت با سرهنگ بدره‌ای معاون گارد شاهنشاهی و تیم همراه او جهت عزیمت به انگلستان برای شرکت در مسابقات تیراندازی سنتو با توجه به کسب رتبه اول در سال قبل/موسسه مطالعات تاریخ ایران معاصر البته ایران پیش از حضور در مسابقات ارتش ها، علاوه بر مسابقات سنتو در مسابقات ورزشی نظامیان که زیر نظر شورای بین‌المللی ورزش‌های نظامی «سیزم» (CISM) است نیز حضور و میزبانی داشته هرچند این رقابت‌ها عمدتا براساس رشته‌های ورزشی نظیر اسکی، کاراته، بوکس، بسکتبال، والیبال و... هستند؛ بنابراین مسابقات ورزشی نظامیان پیش از آنکه رقابتی نظامی باشد، در حقیقت مسابقه ورزشی با حضور نظامیان است و با مسابقاتی که دارای آیتم‌های نظامی هستند چندان قابل مقایسه نیست. امسال تیم‌های اعزامی ایران در برخی رشته‌ها از تجربه دو تا سه سال حضور در رقابت برخوردار بودند، اما در برخی رشته‌ها نیز برای اولین بار تیمی از ایران حضور یافت که
منجر به کسب تجربیاتی جدید در این خصوص شد. در اولین دوره مسابقات بین المللی ارتش، رقابت در ۱۳ رشته برگزار می‌شد، اما در دوره دوم به ۲۳ رشته و در دوره سوم به ۲۸ رشته رسید و امسال نیز رقابت‌ها درهمان ۲۸ رشته سال قبل برگزار شد که ایران در ۱۶ رشته از آن به استعداد ۳۸۲ نفر نماینده داشت. البته در ابتدا قرار بود ایران در ۱۷ رشته شرکت کننده داشته باشد، اما از یک رشته به دلیل حضور تیمی از رژیم صهیونیستی، انصراف داد و در نهایت تیم‌های ایرانی در ۱۶ رشته مسابقات شرکت کردند. سرپرستی تیم‌های ایرانی در رقابت‌های امسال مسابقات ارتش را امیر سرتیپ دوم «وجیه‌الله جمشیدی» برعهده داشت. 
امیر سرتیپ دوم وجیه‌الله جمشیدی سرپرست تیم‌های اعزامی ایران به مسابقات ارتش
* میزبانی از رقابت ها، فرصتی برای ایران در دوره‌های ابتدایی مسابقات ارتش ها، میزبان تمامی رشته‌ها کشور فدراسیون روسیه بود، اما تا دوره سوم که در سال ۹۶ (۲۰۱۷ میلادی) برگزار شد، وضعیت میزبانی تغییر یافته و کشور‌های چین، آذربایجان، بلاروس و قزاقستان هم هر کدام میزبانی این رقابت‌ها در برخی رشته‌ها را برعهده گرفتند. در رقابت‌های امسال که چهارمین دوره از مسابقات بین المللی ارتش بود، جمهوری اسلامی ایران و ارمنستان نیز هرکدام برای اولین بار میزبانی یک رشته را برعهده گرفتند با این حساب، مسابقات امسال در ۷ کشور روسیه، چین، ایران، قزاقستان، بلاروس، آذربایجان و ارمنستان برگزار شد که سهم روسیه ۱۷ رشته، چین ۴ رشته، قزاقستان ۳ رشته و در نهایت چهار کشور آذربایجان، ایران، ارمنستان و بلاروس هر کدام یک رشته از رقابت را میزبانی کردند.
در مسابقات امسال، رشته غواصی (یا غواصی عمق) به میزبانی دانشگاه دریایی امام خمینی (ره) نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در بندر نوشهر برگزار شد و این فرصتی را فراهم آورد تا ایران علاوه بر حضور در رقابت‌ها، توانایی‌های میزبانی خود را نیز سنجیده و تجربیاتی به دست آورد. البته میزبانی از رقابت‌های غواصی مسابقات ارتش، اولین میزبانی ایران از یک مسابقه نظامی معتبر و بین المللی نیست. پیش از این در دوره رژیم گذشته مسابقات نظامی سنتو نیز به میزبانی ایران برگزار شده بود و می‌توان گفت که میزبانی از مسابقات ارتش‌ها پس از مسابقات سنتو، دومین میزبانی کشورمان از یک مسابقه نظامی بین المللی و اولین آن پس از انقلاب اسلامی است (صرف نظر از میزبانی مسابقات ورزشی ارتش‌ها در رشته‌ای همچون والیبال که جنبه ورزشی داشت). * کشور‌های حاضر در رقابت، معیاری برای سنجش سطح مسابقات در رقابت‌های امسال بنا بر اعلام رسمی، تعداد ۱۸۹ تیم از ۳۲ کشور حضور داشتند که تقریبا دو برابر تعداد شرکت کنندگان دوره نخست مسابقات ارتش است. در این دوره برای بیش از ۸۰ کشور دعوت نامه فرستاده شد که در میان آنها کشور‌های غربی عضو ناتو نیز به
چشم می‌خوردند، اما در نهایت کمتر از نیمی از کشور‌ها برای حضور در این مسابقات اعلام آمادگی کردند. برخی از کشور‌هایی که در این دوره حضور داشتند عبارتند از: ایران، آذربایجان، قرقیزستان، قزاقستان، بلاروس، هندوستان، چین، ارمنستان، اوگاندا، آنگولا، زیمباوه، لائوس، مراکش، الجزایر، سوریه، مصر، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، پاکستان، یونان، صربستان، میانمار، رژیم صهیونیستی و... در این میان چند کشور از جمله الجزایر، سودان، فیلیپین، میانمار و پاکستان برای اولین بار در مسابقات ارتش‌ها حضور داشتند و به تعبیری تجربه اولشان بود. پیش از بررسی مختصر سطح کشور‌های حاضر در رقابت‌ها، لازم است به دو مورد از موانع و چالش‌های حضور برخی کشور‌ها در این مسابقات اشاره کنیم: مانع اول: روابط و تنش‌های سیاسی روسیه در سال‌های گذشته برای کشور‌های غربی نیز دعوت نامه فرستاده، اما با پاسخ منفی یا بی تفاوتی آنها رو به رو شد. تنش‌هایی که در روابط غرب با روسیه روی داد -از جمله مسئله اوکراین و کریمه- باعث شد تا کشور‌های غربی تمایلی برای حضور در این رقابت‌ها از خود نشان ندهند و این مسئله تا اندازه‌ای به اعتبار و سطح مسابقات
ضربه زد. مانع دوم: استاندارد تجهیزات و ادوات در رقابت‌ها در مسابقات ارتش ها، در رشته‌های مختلف از تجهیزات و ادواتی در سطوح نزدیک بهم یا بعضا یکسان استفاده می‌شود و کشور‌های حاضر، یا باید از تجهیزات استاندارد رقابت که توسط میزبان در اختیارشان قرار می‌گیرد استفاده کنند و یا از تجهیزات خود که در سطحی مشابه با تجهیزات استاندارد رقابت هستند بهره ببرند. همین مسئله موجب عدم حضور برخی کشور‌ها در مسابقات ارتش‌ها شده است. کشور‌های حاضر در مسابقات را از جهت سطح نیرو‌های مسلح می‌توان به چند دسته تقسیم بندی کرد و توان آنها را از جهت مولفه‌های مختلفی سنجید. یک دسته کشور‌های آفریقایی نظیر آنگولا، زیمباوه، اوگاندا و سودان هستند. این کشور‌ها هم از نظر مولفه نیروی انسانی و هم از نظر مولفه تجهیزاتی سطح پایینی دارند؛ هر چند در سال‌های اخیر تجهیزات بهتری برای خود دست و پا کرده اند، اما همچنان نیرو‌های مسلح ضعیفی دارند. برخی از این کشور‌ها تا سال‌ها یک نیروی نظامی با تعریف مشخص و رسمی نداشته و ارتش در آنها در قالب گروه‌های مسلح شبه نظامی تعریف می‌شد. به عنوان نمونه، نیرو‌های دفاعی زیمباوه که از دهه ۸۰
میلادی شکل گرفتند تا مدت‌ها در بخش نیرو‌های زمینی، دارای یک چهارچوب شبه نظامی و گروهی بودند هرچند در تعریف یک ارتش و نیروی نظامی خدمت می‌کردند. از قاره آفریقا، کشوری شاخص همچون مصر نیز در رقابت حضور داشت که از نیرو‌های مسلح مجهز و آموزش دیده‌ای برخوردار بوده و از برخی جهات (همچون وضعیت تجهیزات) در تراز جهانی قرار دارد و از قابلیت شرکت در رشته‌های مختلف نیز برخوردار است. ارتش مصر اگرچه مجهز است، اما در بخشی از حوزه‌های مرتبط با نیروی انسانی ضعف‌هایی دارد که در عملکردشان تاثیرگذار است. دسته دیگر، کشور‌های آسیای مرکزی نظیر قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان هستند که از اقمار شوروی سابق محسوب می‌شوند. عمده این کشور‌ها در قیاس با سطح جهانی، ارتش‌های بزرگ و نیرومندی ندارند و برخی از آنها همچنان از تجهیزات، تاکتیک‌ها و روش‌های آموزشی منسوخ دوره شوروی استفاده می‌کنند. در میان کشور‌های آسیای مرکزی که در مسابقات ارتش‌ها حضور دارند، کشور شاخص، قزاقستان است که به آموزش و مولفه نیروی انسانی در سال‌های گذشته توجه بسیاری داشته و از این جهت در مسابقات نیز نتیجه گرفته است. کشور‌های آسیای مرکزی عمدتا در ارتش‌های خود از
تجهیزات و ادوات به جای مانده از دوره شوروی استفاده می‌کنند و سطح تجهیزاتی بالایی ندارند.
شرکت کنندگان در مسابقات ارتش‌های امسال به روایت پرچم‌ها
دسته دیگر شرکت کنندگان مسابقات ارتش، قدرت‌های جهانی همچون روسیه و چین هستند که در حوزه فناوری‌های نظامی، تجهیزات و ادوات تحت کاربری، سطح آموزش و موارد دیگر از عمده شرکت کنندگان در مسابقات بالاترند. دو کشور مذکور تقریبا از تمامی تجهیزات و ادوات لازم برای تمامی رشته‌های این رقابت‌ها برخوردار هستند؛ مسئله‌ای که برای دیگر شرکت کنندگان وجود ندارد و همین، عامل برتری آنها است. هند از جمله شرکت کنندگانی است که ارتش بزرگ و مجهزی دارد و از جمله ارتش‌های نیرومند در تراز جهانی محسوب می‌شود، اما در حوزه نیروی انسانی دچار ضعف‌هایی است و همین مسئله موجب عدم موفقیت آنها در رقابت‌ها می‌شود. یکی از نتایج این ضعف، بروز مشکلات فنی در جریان کاربری ادوات توسط هندی هاست که به عنوان نمونه می‌توان به مشکلات فنی تانک تی ۹۰ تحت کاربری تیم هند در مسابقات بیاتلون تانک سال گذشته اشاره کرد. رژیم صهیونیستی نیز ازجمله شرکت کنندگان در رقابت‌های سال گذشته و امسال بود. آنها اگرچه از سطح آموزشی مطلوب و توانمندی تجهیزاتی قابل توجهی برخوردار بوده و امکان حضور در رشته‌های متعددی را هم دارند، اما در نهایت در رشته‌هایی نظیر آشپزخانه میدانی
(مسابقات آشپزی) شرکت می‌کنند و در رقابت‌های اصلی و چالش برانگیز حضور نداشتند؛ بنابراین حضورشان چندان تاثیری در مسابقات ندارد مگر آنکه در رشته‌های شاخص شرکت کنند. کشور‌هایی همچون ونزوئلا، میانمار، لائوس، سوریه و... هم یا ارتش کوچکی دارند (مانند لائوس) و یا در مولفه‌های مختلف در دسته کشور‌هایی با نیرو‌های مسلح ضعیف قرار می‌گیرند که مشکلات فراوانی دارند. کشوری همچون سوریه که چندین سال درگیر جنگ داخلی بوده علاوه بر تجهیزات، شمار قابل توجهی از نیرو‌های آموزش دیده و نخبه خودش را نیز از دست داده است. البته حضور در جنگ داخلی برای برخی یگان‌های ارتش سوریه از جمله یگان‌های زرهی تا حدی مفید بوده و بر مهارت‌های آنها افزوده، اما این مسئله در کنار از دست رفتن شمار قابل توجهی از نیرو‌های آموزش دیده و با تجربه قرار می‌گیرد. دسته‌ای از شرکت کنندگان همچون پاکستان یا ارمنستان که در همسایگی ما هستند نیز هر چند در برخی حوزه‌ها سطح آموزشی مطلوب و نیروی انسانی ورزیده‌ای دارند، اما در نهایت درگیر مشکلات دیگری هستند که سطح عملکرد آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می‌دهد. به عنوان مثال ارتش پاکستان در برخی از حوزه‌ها دچار فقر
تجهیزاتی است. کشور ارمنستان ارتش بزرگی ندارد و در دسته کشور‌های با نیرو‌های مسلح ضعیف و دسته چندم قرار می‌گیرد. شرکت کننده دیگری که در رقابت‌ها حضور داشت، کشور آذربایجان، دیگر همسایه ایران است. این کشور در یک دهه اخیر گام‌های بلندی در جهت تجهیز و تسلیح نیرو‌های مسلح، بهبود سطوح آموزشی و ارتقای سطح عملکرد نیروی انسانی برداشته و در برخی حوزه‌های تجهیزاتی و تسلیحاتی به سطح روز دنیا رسیده، با این وجود آذربایجان نیز ارتش بزرگی ندارد و یک ارتش دسته چندم با توانایی‌های محدود محسوب می‌شود. در خصوص دیگر شرکت کنندگان در رقابت‌ها نیز می‌توان مسائل مختلفی را مطرح کرد که سطح نیرو‌های مسلح آنها را مشخص می‌کند. در کل با بررسی کشور‌های حاضر در رقابت‌ها می‌توان گفت که در حال حاضر مسابقات ارتش‌ها از سطح بالایی برخوردار نیست و چنانچه کشور‌های حاضر از نظر سطح نیرو‌های مسلح در تراز جهانی مورد پایش قرار بگیرند تنها تعدادی در حد انگشتان یک دست، از استاندارد‌های لازم برخوردار خواهند بود. کشور‌های مطرحی نظیر کره جنوبی، فرانسه، آمریکا، انگلیس، ترکیه، برزیل و بسیاری دیگر که حرف‌هایی برای گفتن دارند در این رقابت‌ها حضور ندارند و
بدیهی است به هر میزان که از حضور کشور‌هایی با نیرو‌های مسلح تراز اول و بزرگ در مسابقات کاسته شود و به جای آن کشور‌هایی با ارتش‌های دسته چندم و کوچکتر حضور پیدا کنند به همان میزان از اعتبار رقابت‌ها و سطح برگزاری آن کاسته می‌شود و بالعکس. * مزیت میزبانی، مسئله‌ای موثر در رقابت بسیاری بر این باورند که میزبانی مزیتی برای برخی کشورهاست تا با تعیین شرایط، نتیجه مسابقه را به نفع خود رقم بزنند و از این جهت است که کشور‌های میزبان در رشته‌های تحت میزبانی خود عمدتا مقام نخست را کسب می‌کنند. واضح است که چنین نگاهی چندان نزدیک به واقعیت نیست. هر چند کشور‌های مختلف می‌توانند میزبان رشته‌های متفاوتی باشند، اما در نهایت برای هر رشته یک چهارچوب و استاندارد رقابتی مشخص تعیین شده و طبق آن عمل می‌شود. به عنوان مثال در مسابقات «بیاتلون تانک» یا در رشته‌های دیگر -صرف نظر از اینکه رقابت در روسیه برگزار شود یا کشور دیگر- مسیر موانع از پیش مشخص و به صورتی ثابت تعریف شده است. در هرحال شرایط و ویژگی رقابت‌ها به شکلی یکسان اعمال می‌شود و میزبان نمی‌تواند مستقلا شرایط خود را بر رقابت تحمیل و در آیتم‌ها با توجه به
نظر خود تغییر به وجود آورد. در واقع کشور‌های میزبان براساس یک چهارچوب پذیرفته شده میزبانی می‌کنند. در صورتی هم که در رشته یا رشته‌هایی نیاز به تغییر باشد، باز هم میزبان به تنهایی نمی‌تواند درباره آن تصمیم بگیرد. به عنوان مثال در رشته رقابت خدمه خودرو‌های رزمی موسوم به Suvorov Attack در زمانی که این رشته به میزبانی روسیه برگزار می‌شد، به جای گدار آب از یک دریاچه در مسیر مسابقه استفاده می‌شد و ادوات می‌بایست در حالت شناوری، مسیری را در این مانع آبی طی می‌کردند، اما وقتی رقابت به چین منتقل شد، در منطقه‌ای که چینی‌ها زمین مسابقه را ایجاد کردند، چنین دریاچه‌ای وجود نداشت. در نهایت تصمیم بر این شد که به جای دریاچه از مانع گدار آب که یک استخر به مراتب کوچکتر بود -مانند گدار آبی که در بیاتلون تانک مورد استفاده قرار می‌گرفت- استفاده شود. این مسئله به تصویب رسید و به یک چهارچوبی استاندارد برای رقابت‌ها تبدیل شد.
۷ کشوری که امسال مسابقات ارتش را میزبانی کردند/ ایران برای اولین بار میزبان یک رشته بود
با توجه به اینکه آیتم‌ها و مسیر رقابت ثابت است و نظر به اینکه کشور‌ها یا بواسطه تجربه حضور در دوره‌های قبل، با مسابقه و مسیر‌های آن آشنایی دارند و یا پیش از رقابت مدتی را در زمین‌های مسابقه تمرین می‌کنند، می‌توان اینطور نتیجه گرفت که مزیت میزبانی در شناخت بهتر از مسابقه نیست مگر در دوره اول که روس‌ها میزبان بودند و دیگر کشور‌ها تجربه نداشتند. اما امروز ۴ دوره از مسابقات بین المللی ارتش‌ها می‌گذرد و اطلاعات کامل آیتم‌های مسابقه و مسیر‌های آن به صورت عمومی نیز موجود است. کاری که اکثر کشور‌های میزبان انجام می‌دهند آن است که در رشته‌های تحت میزبانی خود به مراتب بیش از دیگر رشته‌ها آمادگی ایجاد کرده و به تمرین می‌پردازند. به عنوان مثال روسیه در رشته «بیاتلون تانک» علاوه بر مسابقات داخلی که از مدت‌ها قبل از رقابت‌ها آغاز می‌شود، برای تیم‌های منتخب خود که قرار است در رقابت‌ها حضور پیدا کنند تمرینات ویژه‌ای نیز جهت افزایش حداکثری آمادگی تدارک می‌بیند. تمرینات تیم‌های روسی بعضا در خارج از میادین ساخته شده برای مسابقات برگزار می‌شود تا شرایط سخت تری را تجربه کنند. کشور چین نیز برای رشته‌های تحت میزبانی خود
دوره‌های تمرینی خاصی در نظر می‌گیرد و پیش از رقابت بار‌ها به تمرین می‌پردازند. به همین ترتیب برای دیگر کشور‌هایی که میزبانی رقابت‌ها را بر عهده دارند نیز تمرینات بیش از سطح متوسط برگزار می‌شود و طبیعتا نتیجه چنین تمریناتی، برتری در رشته‌های تحت میزبانی است، اما در مجموع، برتری میزبان به معنی تعیین شرایط خاص از سوی آن یا تقلب در رقابت و امثالهم نیست. * حضور واحد‌ها و یگان‌های منتخب، نکته‌ای تامل برانگیز نکته دیگری که می‌بایست در خصوص مسابقات ارتش‌ها مورد توجه ویژه قرار گیرد آن است که نتایج کسب شده از سوی تیم‌ها در حقیقت برآیندی از عملکرد واحد‌ها و یگان‌های منتخب آن کشور است که بعضا از یگان‌های زبده و شاخص در حوزه‌های مختلف بوده و از طریق رقابت‌های داخلی انتخاب می‌شوند. از دومین تجربه حضور، کشور‌های مختلف سعی بر این دارند که از طریق برگزاری مسابقات داخلی، بهترین تیم ممکن را به رقابت‌ها اعزام کنند. این دیدگاه خصوصا در میان کشور‌هایی نظیر روسیه، چین، ایران و... بیشتر وجود دارد. به عنوان مثال یگانی همچون تیپ ۶۵ نوهد از واحد‌های آموزش دیده و زبده ارتش ایران محسوب می‌شود و هنگامی که تیمی از این
یگان در رقابتی داخلی حضور می‌یابد و نتیجه برتری کسب می‌کند در نهایت برآیند آن، حضور تیم منتخب ایران در رشته‌ای مشخص از رقابت‌ها است که نوهد آن را نمایندگی می‌کند. در مسابقات بین المللی ارتش، عمدتا واحد‌ها و یگان‌های معمولی از نیرو‌های مسلح کشور‌ها حضور ندارند و هر تیم شرکت کننده، یا از رسته تخصصی است یا از جمله نیرو‌های زبده و ویژه هر کشور محسوب می‌شود. در ارتش روسیه جهت انتخاب خدمه برتر برای رقابت در رشته «بیاتلون تانک» از چندین ماه قبل، رقابت‌های داخلی انجام می‌شود و در نهایت تیم برتر خدمه تانک که حاصل رقابت در تمامی مناطق نظامی روسیه است، انتخاب شده و به مسابقات اعزام می‌شود. در چین هم به همین شکل عمل می‌شود تا تیم‌های برتر در رشته‌های مختلف مشخص شوند.
رقابت و آماده سازی داخلی تیم بیاتلون تانک روسیه در منطقه تمرینی آلابینو/ این مراحل بعضا در خارج از میدان استاندارد مسابقه و در شرایطی سخت‌تر برگزار می‌شود. در جمهوری اسلامی ایران نیز برای حضور در مسابقات ارتش‌های امسال، همچون سال گذشته رقابت‌های داخلی برگزار شد و تیم‌هایی از نیرو‌های مسلح در ۱۴ رشته به رقابت پرداختند که با برتری عمده تیم‌های ارتش همراه بود. امسال در کنار یگان‌های ارتش و سپاه، تیم‌هایی از نیروی انتظامی نیز در برخی رشته‌های خاص حضور داشتند که در ادامه مورد اشاره قرار خواهند گرفت. در نهایت براساس آنچه که گفته شد، نتایج کسب شده در مسابقات ارتش ها، عمدتا حاصل عملکرد تیم‌های منتخب در نیرو‌های مسلح هر کشور است که از واحد‌ها و یگان‌های شاخص و زبده بوده و اکثرا (و نه تمامی) براساس رقابت‌های داخلی انتخاب شده اند. البته نباید این تصور وجود داشته باشد که شرکت کنندگان در رقابت‌ها به صورت تصادفی یا بعضا از میان نیرو‌های فاقد تخصص و وظیفه انتخاب شده و به مسابقات اعزام شده اند. * ایران در کدام رشته‌ها به رقابت پرداخت؟ یگان‌های مختلفی از ارتش، سپاه و نیروی انتظامی در ۱۶ رشته این رقابت‌ها
شرکت کردند که در این میان سهم ارتش ۷ رشته، سپاه ۵ رشته و نیروی انتظامی نیز ۴ رشته بود. از میان ۱۶ رشته مسابقات بین المللی ارتش که ایران در آن حضور داشت، رقابت خدمه تانک با نام بیاتلون تانک (Tank Biathlon)، رقابت تیم‌های حفاظت ش. م.. ه. (شیمیایی- میکروبی- هسته ای) با نام محیط امن (Safe Environment)، رشته جوخه هوابرد (Airborne Platoon)، رقابت نیرو‌های ویژه در محیط کوهستان با نام حلقه البروس (Elbrus Ring)، مسابقات غواصی عمق (Depth)، رقابت خدمه هواپیما‌های بدون سرنشین موسوم به شکار شاهین (Falcon Hunting)، رقابت خدمه شناور‌های رزمی با نام جام دریا (Sea Cup) با حضور تیم‌هایی از ارتش جمهوری اسلامی ایران برگزار شد. در رقابت خدمه خودرو‌های رزمی پیاده نظام موسوم به حمله سووروف (Suvorov Attack)، رشته تک تیراندازی (Sniper Frontier)، رقابت‌های توپخانه‌ای تحت عنوان اربابان سلاح (Gunsmith Master)، چیره دستان آتش توپخانه (Masters of Artillery Fire) و رقابت تکاوران دریایی در رشته تهاجم دریاپایه یا دریابرد (Seaborne Assault) تیم‌هایی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نمایندگی از ایران حضور داشتند. چهار رشته دیگر شامل گشت
جاده (Road Patrol)، رقابت پلیس نظامی یا دژبان تحت عنوان حافظان نظم (Guardian of Order)، رقابت مربیان سگ با عنوان دوست حقیقی (True Friend) و رقابت‌های رشته پنج گانه زنان و مردان تحت عنوان Community warrior با حضور نمایندگان ایران از نیروی انتظامی برگزار شد.
اسامی و نماد ۱۶ رشته‌ای که ایران در مسابقات ارتش امسال در آنها به رقابت پرداخت لازم به ذکر است که در اولین دوره حضور ایران در مسابقات ارتش ها، کشورمان در ۷ رشته به رقابت پرداخت، اما امسال با گذشت دو سال از اولین حضور، تعداد رشته‌هایی که در آن نماینده داشتیم به بیش از ۲ برابر رسید. * شرکت کنندگانی تازه کار یا با تجربه؟ در مسابقات ارتش‌های امسال به جز معدود کشور‌هایی که برای اولین بار در مسابقات حضور داشتند، اکثریت کشور‌ها تجربه قبلی از حضور در این رقابت‌ها را داشتند. برخی از کشور‌ها نظیر بلاروس، قزاقستان و ارمنستان از دورانی که مسابقات ارتش‌ها صرفا مختص بیاتلون تانک بود و با نام مسابقات بین المللی تانک از آن یاد می‌شد در رقابت‌ها حضور دارند و کشورمان ایران نیز با در نظر گرفتن رقابت‌های امسال تاکنون در سه دوره از مسابقات حضور داشته است. دور نخست حضور ایران در سال ۹۵ بود که برای اولین بار در رشته‌هایی نظیر بیاتلون تانک یا رقابت خدمه خودور‌های رزمی موسوم به حمله سووروف حضور یافت. امسال برای تیم‌های ایرانی سطح تجربه حضور در رقابت‌ها متفاوت بود. در برخی رشته‌ها نظیر بیاتلون تانک ما درحالی در
رقابت‌های امسال حضور پیدا کردیم که تجربه دو دوره حضور در سال‌های گذشته را داشتیم و در برخی دیگر از رشته‌ها نیز تجربه یکبار حضور را ثبت کرده بودیم. تیم‌های ایرانی در مسابقات امسال در رشته‌های جدیدی نظیر گشت جاده، حافظان نظم و... نیز حضور داشتند که در حقیقت اولین تجربه حضورشان بود. در یک جمع بندی اینگونه می‌توان گفت که در رشته‌های شاخص مسابقات ارتش‌ها از قبیل: «بیاتلون تانک»، تیم ایران از تجربه کافی و شناخت لازم از رشته برخوردار بوده به ویژه که رقابت‌ها چهارچوب مشخص و بدون تغییری دارد.
مرحله نیمه نهایی مسابقات بیاتلون تانک سال گذشته/ دو تانک T-۷۲B۳ تیم ایران و ونزوئلا در کنار تانک T-۹۰ تیم هند دیده می‌شوند. رشته‌هایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در آن حضور داشت -از جمله حافظان نظم، گشت جاده یا رقابت‌های پنج گانه- اولین تجربه ما در مسابقات امسال بودند. در بخش بعدی این گزارش به عملکرد تیم‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران در ۷ رشته این رقابت‌ها خواهیم پرداخت.
دیدگاه تان را بنویسید