به احترام حیوانات، یک دقیقه سکوت

زندگی ما انسان ها، از ابتدای تاریخ تا به الان با حیوانات گره خورده است؛ حیوانات نیز مخلوق خداوند هستند و در کنار انسان حق حیات دارند و همانطور که ما انسان ها نیاز به امنیت داریم به خطر انداختن حریم شخصی حیوانات کار نادرستی است.

زندگی مسالمت آمیز انسان ها و حیوانات از دیرباز برقرار بوده ولی در سال های اخیر شاهد برهم خوردن نظم طبیعت هستیم و اشخاصی را می بینیم که از جنون حیوان آزاری لذت می برند.

حیوان آزاری چیست؟ و حیوان آزار کیست؟

حیوان‌آزاری (Zoosadism) یکی از مهمترین نمونه‌های بارز مشکلات روانی است و انسان سالم از آزار دادن جانوران خوشحال نمی‌شود و برخی از متخلفان نیز نیاز به درمان دارند. بسیاری از قاتل‌های زنجیره‌ای سابقه حیوان‌آزاری دارند. این قضیه به‌طور مستند در بسیاری از کشورهای جهان ثابت شده‌است؛ فردی که حیوان‌آزاری می‌کند، نه‌تنها برای حیات وحش و حیوانات، که برای جامعه انسانی نیز خطرناک است و بایست تدبیراتی برای مقابله با این قشر خطرناک اندیشید.

اشتباه نکنید: حیوان آزاری تنها به کشیدن سگ توسط ماشین و یا ضرب و شتم یک گربه منتهی نمی شود بلکه وحشتناک ترین حیوان آزری ها مربوط به مراکز آزمایشگاهی می شود. برخی از دانشگاه های ایران از تشریح و کالبد شکافی حیوان های زنده و سالم برای آموزش به دانشجویان خود استفاده می کنند و انجمن حمایت از حیوانات و محیط زیست ایران مخالفت های بسیاری داشته تا دانشگاه ها بر روی روش های جایگزین آزمایش روی حیوانات سرمایه گذاری کنند.

3 عامل مهم در حمایت از حیوانات که همه از آن بی خبرند!

1. دولت مردان:

اندک نگاهی به اوضاع حمایت از حیوانات در جهان نشان می دهد که بیشترین تاثیرگذاری بر روی مردم را دولت ها دارند. لابد می پرسید چرا؟ اول آنکه تقریبا هیچ کدام از مسئولین مربوطه تجربه ای در زمینه حمایت از حیونات نداشته اند. حتی سعی نکرده اند که این بی تجربگی را با مشاوره و مطالعه بالا ببرند و به خیال خود میانبر زده اند و از ناآگهان به عنوان مشاور استفاده کرده اند و هنگامی که شما از یک ذی نفع که دست بر قضا به سایر حوزه ها تسلطی ندارد، مشورت می خواهی، عاقبتت مشخص است.

1. سیستم آموزش و پرورش:

وقتی مراکز آزمایشگاهی در دانشگاه ها که تشکیل می شود پس از مدتی تبدیل به ابزار گروکشی می شود. به طور کل در قرن 21 مرکز آزمایشگاهی، جزو دارایی های نامشهود یک دانشگاه است. هنگامی که دستت را بلند می کنی که دانشگاهی را نوازش کنی دادش در می آید که اگر به من دست بزنی یک سری دانشجویان بدبخت می شوند. به من دست نزن! اینکه این یک ترس است یا توهم بحثش جای دیگری است. اما به طور کل بهانه جذابی است که یک دانشگاه بزرگ هر کاری دلش می خواهد بکند و مدام از اینکه قدرت دست خودش نیست بنالد. به همین منظور قانون و نهاد نظارتی همواره با مسئولین دانشگاهی مظلومی رو به رو است که از این می نالند که میزان دانشجویان کم شده است و هیچ پولی برای سرمایه گذاری در روش های جایگزین آزمایش روی حیوانات ندارند و این بنده خداها فقط سیستم ارائه سرویسی هستند به دانشجویان.

1. قانون:

تعجب برانگیز است که جای قانون در رتبه سوم قرار گرفته است اما با حقایق بهتر میتوان مسائل را تحلیل کرد.

قسمتی از این موضوع فرهنگی است و ربطی به حمایت از حیوانات ندارد. به طور کل قانون گریزی قسمتی از فرهنگ ما ایرانیان شده است. تحلیل بیشتر آن مربوط به متخصصان است و به طور کل این بحث اینقدر مهم است که ما توان ورود کردن به آن را نداریم. اما به عنوان نمونه در یکی از کشورهای آفریقایی خیلی دور مواردی همچون مشاهده رفتار غیرقانونی از سوی خود قانونگذاران، داشتن رسانه های یکطرفه و ساخت برنامه های تلویزیونی با سیستم نظرسنجی که می گوید بین این دو گزینه انتخاب کنید؛ گزینه یک، شکار خیلی خوب است. گزینه دو، شکار خیلی بد است، داشتن رسانه هایی که حد وسط ندارند، یک روز می گویند سگ های ولگرد که عامل تکثیر بیماری ها هستند را باید جمع آوری و معدوم سازی کرد، یک ماه بعد حمایت از حیوانات یک عمل انسانی تعریف می شود، معرفی کارشناسانی که در حد همان بنده خدایی هستند که می گوید باید برای نجات حیوانات، گونه های در حال انقراض را در باغ وحش های تفریحی نگه داشت، اعلام تاریخی برای اعمال یک سری قوانین برای برخورد با حیوان آزارها و بعد سکوت! و... اینها همه مواردی بود که در آن کشور به اشتباه رخ داد و امید است که با الگوبرداری از این اشتباهات رتبه قانون را در عوامل تاثیر گذار به رتبه اول در کشور خودمان برگردانیم.

این 3 عامل هرم اثرگذاری در حمایت از حیوانات ایران است... لابد می پرسید جای فعالان محیط زیست و حامیان حیوانات کجاست؟ کسانی که نه دولت مرد هستند و نه نقشی در ویرایش قانون دارند. بلکه نقش آنها بنیادی است و تا حد توان خود برای فرهنگ سازی می کوشند.

کلام آخر ...

حواسمان باشد که رو به عقب باز نگردیم و سالهای آینده تنها به عنوان یک خاطره تلخ از ما نام به میان نیاید. اولین گام این است که اطلاعاتمان را زمینه حمایت از حیوانات بالا ببریم و بهترین منبع برای آن سایت زیر است: www.EAFworld.com