ماجرای انقلاب خودرویی در برزیل
شرایط عمومی که بشر تا سال ۲۰۵۰ با آن روبرو است تغییرات بنیادین را تجربه خواهد کرد. بنابراین لازم است که نوع بشر برای هرگونه تغییر آماده باشد. ۲۰۵۰ در راه است و انسان هنوز برای رویارویی با آن آماده نیست. تا آن سال زمین میزبان ۹ میلیارد انسان خواهد بود. ۹ میلیاردی که به انرژی و دیگر ملزومات زندگی نیازمند و وابسته است.
تجارت‌نیوز: زندگی انسان از دیرباز در تقابل با زمان قرار داشته است. طبیعت و زمان به عنوان دو عنصر مهم در تقابل با زندگی بشر شناخته می‌شوند. از این رو برای زندگی باید ابزار و توان مدیریت این دو رکن اساسی را در اختیار داشت. برای رام کردن طبیعت و کنترل بر زمان، لازم است که انسان از قوه خلاقیت و توان نوآوری خود بهره بگیرد. شرایط عمومی که بشر تا سال ۲۰۵۰ با آن روبرو است تغییرات بنیادین را تجربه خواهد کرد؛ بنابراین لازم است که نوع بشر برای هرگونه تغییر آماده باشد. ۲۰۵۰ در راه است و انسان هنوز برای رویارویی با آن آماده نیست. تا آن سال زمین میزبان ۹ میلیارد انسان خواهد بود. ۹ میلیاردی که به انرژی و دیگر ملزومات زندگی نیازمند و وابسته است. برای زندگی در دوران جدید چه راهبردی مناسب است و باید بر چه استراتژی‌هایی تکیه کرد؟ وابستگی انسان به انرژی طی دهه‌های آینده دو برابر خواهد شد. رشد و پیشرفت فناوری، وابستگی به انرژی را نیز افزایش خواهد داد. در همین راستا یافتن جایگزین‌هایی برای انرژی ارزش و اهمیتی دو چندان پیدا خواهند کرد. سوال اساسی برای زیستن در دهه‌های آینده به چگونگی انطباق ما مرتبط خواهد شد.
انرژی‌های جایگزین برای ۲۰۵۰ توماس گوتز، سردبیر مجله Wired در سلسله مطالبی به بررسی آینده و نیاز‌های بشر برای انطباق در دهه‌های آینده پرداخته است. او در مستندی که بر اساس همین موضوع ساخته شده است تلاش می‌کند به نوآوری‌ها و ابداعات بشر بپردازد که می‌تواند زندگی در دهه‌های آینده را برای انسان امکان‌پذیر کند. سه ادعای مهم در ارتباط با آینده انرژی مطرح است. این سه ادعا عبارتند از: در آینده چگونه رانندگی خواهیم کرد؟ چگونه زندگی می‌کنیم و چگونه از سوخت استفاده خواهیم کرد. جست‌وجو برای یافتن پاسخ این سه پرسش، راه برون رفت از بحران‌های زندگی در دهه‌های آینده را پیش چشم خواهد گذاشت.
آینده سوخت در حال حاضر میلیارد‌ها خودرو در سیاره ما وجود دارد و به نظر می‌رسد تعداد خودرو‌ها تا سال ۲۰۵۰ به دو برابر نیز افزایش پیدا کند. این تعداد خودرو به سوخت نیاز دارند و با حرکت هر کدام از آن‌ها میزان قابل توجهی دی‌اکسید کربن تولید می‌شود. رفتار انسان در برابر استفاده از سوخت می‌تواند بخشی از آینده را پیش روی ما قرار دهد. انرژی الکتریکی هنوز برای حمل و نقل مسافت‌های طولانی مانند هواپیما‌ها نیز ممکن نیست و همچنان برای پرواز باید از سوخت‌های مرسوم استفاده کرد در حال حاضر دو انتخاب اصلی وجود دارد. اول، تداوم استفاده از سوخت‌های مایع و دوم روی آوردن به الکتریسیته. در شرایط کنونی تمرکز تولید و استفاده از سوخت بر سوخت‌های فسیلی و مایع قرار دارد. با وجود اینکه هم‌اکنون استفاده از باتری برای حمل و نقل رو به افزایش است، اما هنوز توسعه باتری‌های بزرگ که توان به حرکت واداشتن کامیون‌ها را داشته باشند صورت نگرفته است. همچنین انرژی الکتریکی هنوز برای حمل و نقل مسافت‌های طولانی مانند هواپیما‌ها نیز ممکن نیست و همچنان برای پرواز باید از سوخت‌های مرسوم استفاده کرد. اما خبر خوب اینکه در همین شرایط
هم، جایگزین‌های زیادی برای سوخت‌های مرسوم وجود دارد.
استراتژی برزیل برای سفر به آینده استفاده از اتانول به عنوان سوخت خودرو‌ها و وسایل حمل و نقل برای اولین بار در سال ۱۹۷۵ در برزیل اجرایی شد. زمانی که استفاده از اتانول به عنوان سوخت مورد توجه قرار گرفت، کمتر کسی از این موضوع به عنوان جایگزین سوخت‌های مورد استفاده یاد کرد. مسئله از جایی آغاز شد که دولتمردان برزیلی پول کافی برای خرید نفت نداشتند و تلاش می‌کردند نیاز کشور به سوخت را با ماده‌ای جایگزین برطرف کنند. امروز در برزیل حدود ۵۰ درصد خوردور‌ها از اتانول در برابر بنزین استفاده می‌کنند. پس از آنکه قیمت جهانی نفت افزایش چشمگیری پیدا کرد، برزیلی‌ها نتوانستند به مقدار مورد نیاز کشور نفت وارد کنند. اتانول جایگزین نفت در برزیل برزیل کشوری با مزارع بزرگ نیشکر است. یعنی مردم این سرزمین توان تولید دو محصول اصلی را خواهند داشت: اتانول و شکر. برخی خانواده‌های برزیلی از دهه ۵۰ میلادی به تولید شکر در مزارع نیشکر روی آورده‌اند و این موضوع فرصتی مساعد برای تولید اتانول در این کشور ایجاد کرده است. امروز برزیل ۱۲۰ هزار متر مکعب اتانول تولید می‌کند. برخی کارشناسان انرژی در جهان بر این
باورند که مطالعه فرآیند تولید اتانول در برزیل می‌تواند نمونه‌ای مناسب برای همه جهان باشد. نیشکردرو شده از مزارع در کارگاه‌های استخراج شکر تجزیه می‌شوند. سپس شکر به دست آمده در مخازن بزگ با یکدیگر ترکیب می‌شوند. ترکیب این شکر به صورت طبیعی اتانول تولید می‌کند. همچنین در جریان تولید اتانول مناسب برای سوخت، می‌توان الکتریسیته نیز تولید کرد. این مسئله موجب شده اتانول به عنوان سوختی مناسب مورد استفاده قرار بگیرد. از زمانی که اتانول به عنوان سوخت مورد توجه برزیلی‌ها قرار گرفت، این کشور میزان وابستگی خود به نفت را تا ۴۰ درصد کاهش داده است. از سوی دیگر این کشور به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کشور‌های تولید کننده گاز‌های گلخانه‌ای در جهان شناخته می‌شد که امروز با توجه به کاهش وابستگی به نفت میزان گاز‌های سمی تولید شده در برزیل که برای محیط‌زیست مضر است نیز کاهش پیدا کرده است. نیشکر توانسته است در دهه‌های گذشته برزیل را نجات دهد. قیمت پایین این محصول و میزان کم تولید آلاینده‌ها می‌تواند نجات‌بخش جهان نیز باشد.
دیدگاه تان را بنویسید