ربیعی: نجوا‌های مهم گم شده اجتماعی را بشنویم

خبرگزاری ایسنا: وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در یاداشتی عنوان کرد: من به این موضوع فکر می‌کنم که ما اگر گفت‌وگوی بزرگ اجتماعی بر سر مسائل مهم اجتماعی نداشته باشیم سال‌های سختی خواهیم داشت، ما باید نجوا‌های گم شده اجتماعی در صدا‌های مهیب سیاست را بشنویم و با هم، هم آوا شویم. در یاداشت علی ربیعی به بهانه مزد ۱۳۹۷ آمده است: شورای عالی کار برای من یکی از مهم‌ترین جلساتی است که در طول سال‌های وزارتم در آن شرکت می‌کنم. تصمیمات این شورا بر زندگی اکثر ایرانیان تاثیرات بسزایی دارد. علاوه بر کارگران بخش غیردولتی، بازنشستگان و خانواده مستمری بگیران نیز با آن مرتبط هستند. در کنار این اهمیت، تجارب شخصی خودم در جوانی به عنوان چانه زن و مذاکره کننده کارگری، همواره به من یادآور می‌شود که طبقه اجتماعی و خاستگاه خود را هیچ گاه فراموش نکنم. بر اساس این تجارب، دنبال کردن سیاست "پیشی گرفتن مزد بر تورم"، یکی از اصلی‌ترین اهدافی است که در این سال‌ها دنبال کرده ام. در طول سال‌های گذشته کارگران و بازنشستگان به طور ملموسی قدرت خریدشان کاهش پیدا کرده است. امکان افزایش یکباره قدرت خرید و جبران کاستی‌ها در جریان اقتصاد کشور امکان پذیر نبود بر این مبنا سیاستی را در پیش گرفتیم که به صورت تدریجی، پایه‌های مناسبی برای قدرت خرید ایجاد کنیم. پایین بودن قدرت خرید کارگران از چند جنبه برای ما حائز اهمیت است. از جنبه اقتصادی، اگر قدرت خرید کارگران افزایش پیدا کند، آن‌ها به عنوان بزرگترین گروه اجتماعی، به سمت مصرف کالای ایرانی روی می‌آورند و در چرخه‌ای طبیعی کارفرما‌ها هم از این روند منتفع می‌شوند. بر اساس تجارب شخصی ام، رضایت از کار، عامل بی بدیلی در افزایش بهره وری است. علاوه بر این، افزایش قدرت خرید یک تصمیم اخلاقی نیز است وقتی قدرت خرید پایین باشد خانواده‌ها با دشواری زندگی می‌کنند که منجر به مشکلات و مسائل خانوادگی می‌شود. فارغ از جنبه‌های مزدی، مهمترین نکته تفاهم امروز را این نکته می‌دانم که افزایش حقوق بیش از ۱۳۰ درصدی نسبت به تورم، محصول یک گفت‌وگوی اجتماعی است. وقتی از موضوعی که بزرگترین تعارض منافع را تشکیل می‌دهد، با گفت‌وگو و چانه زنی می‌شود فارغ از تامین منافع صددرصدی به نقطه مشترک رسید، من فکر می‌کنم با مداومت می‌توان با گروه‌ها و جناح‌ها بر سر منافع مشترک مهم اجتماعی نیزبه تفاهم رسید. من امروز بعد از این تصمیم فکر می‌کردم که چه قدر خوب است که ما در کشور بتوانیم "گفت‌وگوی اجتماعی برای حل مسائل ایران امروز" را سامان بدهیم. در جلسات، حدود ۱۳۰ ساعت برای این گفت‌وگو‌ها اختصاص یافت و با اینکه کارگران و کارفرمایان هیچ کدام به مطلوب صددرصدی خود نرسیدند، ولی امضایشان را پای این تفاهم نهادند. ما باید الگوی گفت‌وگوی جامعه کارگری و کارفرمایی را برای حل سایر معضلات و چالش‌ها در مسائل اجتماعی و سیاسی به کار بگیریم. من به این موضوع فکر می‌کنم که ما اگر گفت‌وگوی بزرگ اجتماعی بر سر مسائل مهم اجتماعی نداشته باشیم، سال‌های سختی خواهیم داشت، ما باید نجوا‌های گم شده اجتماعی در صدا‌های مهیب سیاست را بشنویم و با هم، هم آوا شویم.