وقتی چینی‌ها نمک‌نشناسی می‌کنند!

روزنامه خراسان؛ کورش شجاعی: ۹ روز است که نفتکش ۱۶۰ هزار تنی ایران در آب‌های شرق چین همچنان در شعله‌های آتش می‌سوزد. از ۱۶ دی تا لحظه نوشتن این مطلب گاه شعله‌های آتش مقداری فروکش کرده و گاه به خاطر انفجار‌هایی که رخ داده، دوباره شعله‌های مهیب آتش از نقطه دیگری از نفتکش «سانچی» زبانه می‌کشد. براساس خبر‌های اعلام شده میعانات گازی، محموله اصلی این نفتکش بوده و این خود از عمده‌ترین علل وقوع انفجار‌های متعدد شمرده می‌شود. مجموعه‌ای از عوامل باعث شده به جز یک پیکری که چند روز پیش از روی آب‌های خروشان و دو پیکری که روز گذشته از روی کشتی پیدا شد از سرنوشت ۲۹ خدمه عزیز دیگر این نفتکش غول پیکر (تا لحظه تنظیم مطلب) هیچ خبری به ما نرسیده باشد. این فقط خانواده‌های محترم دریادلان دچار این حادثه دلخراش نیستند که از لحظه اول شنیدن خبر برخورد کشتی فلّه بر چین با نفتکش ایرانی، تمام لحظات زندگی این روز‌های شان پر از دلهره و اضطراب و نگرانی است بلکه امروز یک ملت به شدت دل نگران سرنوشت عزیزان دریادل خود است که بی ادعا و بی منت هزاران کیلومتر دور از وطن در لباس خدمت، دچار سانحه‌ای دهشتناک شده اند. انتظار مردم اگرچه مسئولان شرکت ملی نفت می‌گویند علاوه بر پیگیری‌های مستمر، مدیران ارشد این شرکت روزانه دو بار در جمع خانواده‌های این عزیزان حاضر می‌شوند و به تشریح وضعیت و اقدامات انجام شده می‌پردازند، رئیس جمهور محترم نیز (هر چند کمی دیر) وزیر کار را به ماموریت ویژه رسیدگی و پیگیری این حادثه گمارده و براساس خبر‌های اعلام شده امروز (یک شنبه) تکاوران اعزامی کشورمان نیز قرار است در عرشه نفتکش حادثه دیده حاضر شوند و همچنین وزیر امور خارجه نیز دیروز با وزیر خارجه چین درباره برجام و این حادثه گفت و گوی تلفنی داشته، اما به نظر می‌رسد لااقل برخی اقدامات آن گونه که انتظار می‌رفت و ضرورت داشت سریع و به هنگام انجام نشد به عنوان مثال دستگاه دیپلماسی کشورمان نباید دیروز و پس از گذشت یک هفته از بروز این سانحه جانگداز در سطح وزیر اقدام و به گفت و گوی تلفنی بسنده می‌کرد بلکه به این مهم باید همان روز اول حادثه پرداخته می‌شد، اعزام مسئولان و تکاوران نیز باید خیلی زودتر شکل عملیاتی و اجرایی به خود می‌گرفت و البته رسانه ملی و دیگر رسانه‌ها نیز باید بسیار پررنگ‌تر و جدی‌تر به این موضوع مهم می‌پرداختند تا شاید چینی‌های «نمک نشناس» که براساس داده‌های خبری لااقل تا سه یا چهار روز ابتدایی حادثه قصور و اهمال و تعلل جدی در اطفای آتش داشتند و گویا فقط روز‌ها برای مهار آتش اقدام می‌کردند و شب‌ها از عملیات اطفا خبری نبوده است کمی بیشتر به خود می‌آمدند و به وظیفه وجدانی، انسانی و البته قانونی خود (که طبق کنوانسیون‌های بین المللی و قوانین دریا‌ها مسئول مستقیم رسیدگی و امدادرسانی در این گونه حوادث، کشوری است که حادثه در آب‌های آن به وقوع پیوسته) جدی‌تر عمل می‌کردند. (دعوت ایران از شناور آتش خوار ژاپنی برای امدادرسانی شاهد روشنی بر کوتاهی چینی هاست) و همان طور که در همان روز اول به کمک کشتی فله بر خود شتافتند به تمام وظایف خود در مقابل اطفای آتش و نجات جان خدمه نفتکش ایرانی عمل می‌کردند، گرچه برخی مقامات چین یعنی همان کشوری که سال هاست از قِبَل تحریم‌های ظالمانه و ناجوانمردانه آمریکا از یک سو و تحقق نیافتن اقتصاد مقاومتی از سوی دیگر، سود صد‌ها میلیارد دلاری از صادرات کالا‌های نامرغوب و کمتر مرغوب به کشورمان به جیب زده، مدعی اند که تمام تلاش خود را برای اطفای شعله‌های آتش نفتکش ایرانی انجام داده اند، اما لااقل تا چند روز گذشته خبر‌هایی که می‌آمد از قصور و تعلل و اهمال جدی طرف چینی که وظیفه اصلی امداد برعهده اوست حکایت می‌کند و آن هم به بهانه‌هایی از قبیل: ریسک بالای نزدیک شدن به نفتکش به دلیل احتمال وقوع انفجار‌های مجدد، پراکندگی آلودگی‌های سمی در نزدیکی نفتکش و بدتر از همه این که گفته می‌شود چینی‌ها به دلیل جلوگیری از انتشار «لکه نفتی»! در دریا ترجیح می‌دادند که محموله کشتی بسوزد و تمام شود تا هم از آلودگی دریا جلوگیری شود و هم امدادرسانان را خطری تهدید نکند! تحریم کالا‌های چینی اگر این گفته‌ها و شنیده‌ها درست باشد وای به حال «وجدان چینی». به هر صورت اگر خبر‌های این چنینی درباره تعلل و قصور چینی‌ها در امدادرسانی به خدمه عزیز نفتکش ایرانی صحت داشته باشد، مردم حق دارند از «نمک نشناسی چینی» و از آن بالاتر از «نامردی چینی» سخن‌ها بگویند و از مسئولان به خصوص از دستگاه دیپلماسی و دستگاه قضایی انتظار پیگیری داشته باشند که اگر قصور و تقصیر نیرو‌های امدادی چینی در تداوم شعله کشیدن آتش و انفجار‌ها ثابت و مسجل شد این موضوع را از طریق دادگاه‌ها و سازمان‌های بین المللی با جدیت مطرح و تا حصول نتیجه و پاسخ گو کردن چین پیگیری کنند و در این ماجرا مسائل و روابط سیاسی و حتی «برجامی» بین دو کشور مانع ایجاد نکند. اگر قصور چینی‌ها اثبات شود کار دیگری که می‌توان انجام داد منع واردات کالا‌های چینی توسط دولت و تحریم مصرف کالای چینی توسط مردم است. امید است اکنون که «جعبه سیاه» نفتکش پیدا شده هر چه سریع‌تر علت و مقصر برخورد کشتی چینی با نفتکش ایرانی که از جمله حوادث نادر محسوب می‌شود مشخص شود و از آن مهم‌تر هر چه زودتر سرنوشت دریادلان عزیزمان برای خانواده‌های محترمشان و همچنین مردم ایران روشن شود.