کاظمی: در کشور ما مدیریت بله قربان گو وجود دارد
متاسفانه در کشور ما اکثر افراد و مدیران بر اساس روابط انتخاب می شوند و ضوابط کمتر مورد توجه است. دریک دوره‌ای گروهی بر سر کار می آیند و تمام طیف هم نگاه خودشان را بدون توجه به توانمندی‌ها و فقط به این دلیل که از لحاظ فکری با آنها همراهی دارند انتخاب می شوند.
عصرایران: پرویز کاظمی وزیر رفاه دولت احمدی نژاد به تشریح نحوه انتخاب مدیران، جابه‌جایی‌ها پرداخته است. او بر این باور است که برخی از مدیران در ایران تنها و تنها بر اساس روابط انتخاب می‌شوند. کاظمی در ادامه این گفت‌وگو به ویژگی‌های شخصیت احمدی نژاد هم اشاره می‌کند. او بر این باور است که ترامپ و احمدی نژاد شبیه هم هستند. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه بخوانید: * نقد‌هایی به انتصابات و جابجایی‌ها در مناصب مختلف دولتی و مدیریت‌ها شده است، از نظر شما مشکل نبود افراد شایسته برای مدیریت است که مجددا خیلی از قبلی‌ها در دولت ادامه کار دادند یا رانت‌های پشت پرده؟ این بحث مربوط به یک دوره خاص نیست؛ اگر به ادوار مختلف توجه کنیم تقریبا همیشه همین اتفاق می‌افتد مفهوم گردش کاری که در بنگاه‌ها و وزارتخانه‌های مختلف رخ می‌دهد با چیزی که ما پیاده می‌کنیم کاملا متفاوت است. این گردش کاری در جهت ارتقا کیفیت هست، یعنی کسانی که جا‌هایی بودند و موفق عمل کرده اند برای ایجاد یک انرژی جدید در مناصب بالاتر توزیع می‌گردند منتها ما این لفظ و محتوا را بدون توجه به توانمندی‌ها و کیفیت کاری افراد انجام می‌دهیم. بعنوان
مثال همین اتفاق در بخشی از استانداری‌ها افتاده است، یعنی استاندار‌ها جابجا شدند آیا واقعا این جابجایی با ارزیابی عملکرد انجام شده و این افراد شاخص‌های موفقیت، توسعه، پیشرفت و شاخص‌های عملی را به خوبی اجرا کرده اند که حالا در جای دیگر تکرار کنند؟ اگر به کمی بالاتر نیز توجه کنیم می‌بینیم که بعضی از آقایان در دور دوم مطالب جدیدتری بیان می‌کنند خب این ایده‌های جدید در همان دور اول مگر قابلیت اجرا نداشت که موضوعات جدید در دور دوم مطرح می‌شود؟! به هر حال این یک اشکال مدیریتی است. ما قبل از اینکه به محتوا بپردازیم به ظواهر موضوع توجه می‌کنیم به همین علت توفیقاتی که در کار‌ها و عملکردهایمان به دست می‌آید رنگ و بوی کمتری دارد؛ برای مثال این همه سال گذشته و ما هنوز مشکل اشتغال داریم و گفته می‌شود که رکورد اشتغال شکسته شده و بیکاری افزایش پیدا کرده است. حدود ۴۰ سال از انقلاب می‌گذرد و ما باید در صدد مقایسه برآئیم که وضعیت الان ما با ۵ سال قبل چه تفاوتی پیدا کرده و یا از ۲۰ سال قبل چه پیشرفتی حاصل شده است یک منحنی ترسیم و شاخصی در نظر بگیریم و بر مبنای آن نتیجه گیری کنیم تا از این طریق پیشرفت و توسعه خودمان را بررسی
کنیم، چون این فرآیند اتفاق نمی‌افتد و مدیریت ما یک مدیریت علمی و برنامه محور نیست این مشکلات نیز همچنان تداوم دارد. *علت این برنامه محور نبودن چیست؟ ما مشکل مدیریتی داریم. *خیلی سال هست در مصاحبه‌ها مختلف از مسئولین و کارشناسان می‌شنویم که، ما مشکل مدیریتی داریم این مشکل مدیریتی چه گیری دارد که کسی نمی‌تواند آن را حل کند؟ سوال درست است، اما من میخواهم با عدد و رقم حرف بزنم مدیریت یعنی عدد و رقم داشتن و با ارقام صحبت کردن به این معنی که ما بگوییم اگر می‌خواهیم در حیطه نفت یا اشتغال و ... توفیقی داشته باشیم باید بر اساس ارقام به این شکل عمل کنیم. ما سال‌های سال است که معضلی بنام بیکاری را داریم این هنوز حل نشده می‌رویم سراغ اینکه تورم حل نشده است، که خود این بحث جداگانه و مفصلی پیش می‌آورد. تورم به قیمت رکود پایین می‌آید و حالا رکود بالا می‌شود معضل جدید یعنی ما همه کار‌ها را راکد کردیم به قیمت کاهش تورم. از نظر تولید صنعتی هم اگر به شهرک‌های صنعتی مراجعه کنیم خواهید دید که عملا اتفاق خاصی نمی‌افتد یک گروه رپورتاژ در حال فعالیت هستند، در این شهرک‌های صنعتی ببینند که چند
درصد از واحد‌های ما مشغول فعالیت هستند؟ بنابراین اگر ما این را تبدیل به عدد و رقم کنیم این اعداد و ارقام می‌تواند جوابگوی پرسش شما باشد. کاظمی وزیر رفاه احمدی نژاد: هدف ترامپ از رییس جمهور شدن سرگرمی است و احمدی نژاد مطرح شدن/ در کشور ما مدیریت بله قربان گو وجود دارد نکته دیگر برای ارزیابی این است که این اعداد و ارقام را چه کسی می‌تواند ارزیابی کند. متاسفانه باز هم این آمار در جایی که متعلق به دولت است بررسی می‌شود و این کار درستی نیست. برای ارزیابی این آمار و بیلان‌ها کاری باید جای مستقلی وجود داشته باشد تا بدون ملاحظه مسائلی که هواداری از گروه خاصی باشد ارزیابی و بررسی دقیقی انجام دهیم. متاسفانه در کشور ما اکثر افراد و مدیران بر اساس روابط انتخاب می‌شوند و ضوابط کمتر مورد توجه است. دریک دوره‌ای گروهی بر سر کار می‌آیند و تمام طیف هم نگاه خودشان را بدون توجه به توانمندی‌ها و قابلیت‌های آنها و فقط به این دلیل که از لحاظ فکری با این گروه همراهی و منفعت دارند انتخاب می‌شوند. طبیعی است که با این کار مصلحت و منفعت کشور به خطر می‌افتد یک مثال می‌زنم اگر شما کسالت قلبی داشته باشید قبل از مراجعه به دکتر چک
می‌کنید که با پزشک دید فکری و سیاسی یکسان داشته باشید یا تخصص او را در نظر میگیرید. *من بین کلام شما وارد شوم؛ عده‌ای هم می‌توانند به این حرف نقد داشته باشند و بگویند درست است که این فرد متخصص فلان مدیریت است، ولی نگاه حزبی و سیاسی اش بر تخصصش چیره می‌شود و تخصص خود را بکار نمی‌گیرد آقای روحانی قبل از انتخابات علنا گفتند که عده‌ای کارشکنی می‌کنند و با اصطلاح پاشنه ورنکشیده‌ها از این طیف یاد کرد و دلیلش را هم جناحی دانست نه تخصص.. بله روابط حزبی و تفکری می‌تواند یکی از دلایل بعضی از انتصابات باشد. الان ببینید در شهرداری تغییرات همینطور در حال انجام است سری قبل هر چه مدیر بود جارو شد این بار هم خیلی از مدیران بیرون گذاشته شدند. آیا در بین این‌ها هیچ مدیر توانمندی وجود نداشت این شیوه کار نمی‌تواند کشور ما را به جلو ببرد. در کشور ما مدیریت بله قربان گو وجود دارد و تا زمانی که این شیوه مدیریت حاکم شده است ما نمی‌توانیم کاری پیش ببریم مدیران ما باید دارای استقلال رای و فکر باشند اگر مطالبی به نظرشان می‌رسد آزادانه عنوان کنند و مدیر مافوق این فکر را تشویق و ترویج کند تا از این طریق آدم‌هایی که
دارای رای مستقل هستند و کارشناسند و توانمندی علمی مدیریتی دارند اجازه اظهار نظر داشته باشند. همه ما می‌خواهیم نه نشونیم و مدیران کسانی را منصوب می‌کنند که هر چه گفتند بگویند درست است و به همین دلیل کار خراب می‌شود. اگر ما این نوع تفکر را درکشورمان اصلاح کنیم خیلی از مشکلات حل می‌شود. *این اصلاحات نیازمند چه عواملی است؟ (باخنده) به قسمت اساسی و بالا ورود می‌کنید. من به شخصه به همین انتخابات ریاست جمهوری نقد دارم. وقتی ۶ یا ۸ نفر برای ریاست جمهوری کاندید می‌شوند سوال اساسی این است که آیا این چند نفر توانمندی لازم و کافی برای رئیس جمهور شدن را دارند؟ آیا واقعا این افراد فرایند‌های لازم برای در راس قوه مجریه قرار گرفتن را طی کرده و سوابق اجرایی مناسبی داشته اند. آیا بر مبنای توانمدی‌ها به اینجا رسیدند یا بر مبنای عوامل دیگری.. طبیعتا وقتی انتخابات در چنین سطحی، اینگونه برگزار می‌شود نمی‌توان خروجی چندان مناسبی هم از آن انتظار داشت "شما اگر فردا گندم بکارید گندم برداشت می‌کنید گندم بکارید سیب برداشت نمی‌کنید این قاعده کار است و نمی‌توان آن را نقض کرد"؛ بنابراین باید سیستم مدیریت کشورمان را
باز کنیم و یکی از موراد سیستم مدیریتی باز، آزاد بودن فضای نقد و بررسی است. این فضای مناسب خودش یک دنیا مطلب است که خیلی از بزرگان ما توصیه کرده اند. اگر بتوانیم این مورد را در فضای کشور نهادینه کنیم می‌توانیم اصلاحات اساسی را هم انجام دهیم و الا این چند سال هم می‌گذرد و اتفاقی نمی‌افتد. ما انتخابات‌های دیگری خواهیم داشت، باز همین بحث‌ها را می‌کنیم و به نتیجه نمی‌رسیم نقطه و برمی گردیم سر خط. حذف حس مدیریت بله قربان گویی هزینه دارد یعنی من باید این باور را داشته باشم که اگر به عنوان مسئول از من نقد شد من ناراحت نشوم و پذیرنده باشم. اگر این فضا بوجود آید آن موقع قابلیت و تونمندی‌ها می‌تواند خودش را نشان دهد و در نتیجه مسئول هم باید جوابگوی جابجایی‌ها وانتصابات نیز باشد به عبارتی اگر این چالش‌ها بوجود بیاید ما می‌توانیم سالم سازی و بهینه سازی را داشته باشیم. *با توجه به اینکه شما در چند جای صحبت‌های خودتان به مشکلات اقتصادی و اشتغال اشاره کردید برنامه دولت دوازدهم باید چه مسیری را برای پیشبرد امور و حل معضلات دنبال کند؟ مگر یک دولت می‌تواند به تنهایی موفق باشد؟ دولتی موفق است که قوه مقننه و
قضائیه نیز با او همراه باشد. بطور مثال دولت یک برنامه ۵ ساله می‌دهد که مجلس باید ناظر آن باشد. تازه اگر به پایان دولتش برسد که دولت بعد باید پاسخگوی اجرای برنامه باشد و بررسی می‌شود که آیا فلان برنامه مناسب بوده است یا خیر؛ بنابراین این نیست که مثلا ما فکر کنیم یک دولتی می‌آید و تحول عظیمی ایجاد می‌کند در واقع دولت مجری قوانینی است که مجلس تصویب می‌کند و در نتیجه باید تعاملات بین مجلس و دولت قوی باشد. برای مثال برنامه چشم انداز بیست ساله را در نظر بگیرید، فارغ از درست و غلط محتوای آن، در حال حاضر چقدر از این برنامه پیش رفته است؟ هیچ جا، واین بخاطر این است که اصولا ما برنامه محور نیستیم. وظیفه دولت این نیست که تئوری‌های اقتصادی را پیاده کند تئوری‌هایی که باید در مجلس مشخص شود و این دو باید همراهی و همدلی سازنده و مسئولیت پذیری داشته باشند تا موفقیت کسب کنند. همچنین نباید بصورت گزینه‌ای و تک وجهی در مورد رفع معضلات کشور نظر دهیم و نتیجه گیری کنیم. مدیریت، همبستگی کلان کشور را لازم دارد اگر ما سه قوه خوبی داشته باشیم به راهکار و ماحصل نهایی خوبی می‌رسیم. اینکه بار تمام مسئولیت را از دولت بخواهیم و کسان دیگر
را پاسخگو و مسئول ندانیم غلط است. کنار هم قرار گرفتن تمام عوامل برای حل مسائل الزامی است. ما این را فراموش کردیم جلسات سران قوای ما کلا تشریفاتی و در حد دورهم چای خوردن برگزار می‌شود در صورتی که کشور بایستی بیش از این‌ها هماهنگ باشد. استراتژی‌ها باید تعریف شده باشد ما خیلی به این و آن سو کشیده می‌شویم و زمان را هدر می‌دهیم طراحی صنعتی، کشاورزی، قوانین بانکداری ما هنوز با مشکلات زیادی دست به گریبان است وباید بدانیم که چگونه برای حل این‌ها عمل کرد. *با اینکه شاید از موضوع و تم اصلی گفتگو دور شویم، اما صحبت‌هایی که شما در مورد معضلات کشور بیان کردید سیستماتیک بود و ما با اصلاح یک ارگان و دو ارگان به نتیجه نمی‌رسیم. چند روز پیش صحبتی در مورد بازگشت به نظام پارلمانی زده شد، نظر شما برای چنین تغییر کلانی در قانون اساسی کشور چیست؟ این یک بحث جداست اولا که پارلمانی شدن نیازمند داشتن حزب‌های خوب و قدرتمند است که فعالیت‌های مستقل دارند. ما در کشورمان به معنای واقعی حزب نداریم این‌هایی هم که به اسم حزب فعالیت می‌کنند در واقع حزب نیستند افرادی هستند که ۲۰ روز مانده به هر انتخاباتی دور هم جمع می‌شوند
و اسم کار‌های خودشان را فعالیت حزبی می‌گذارند به عبارتی این افراد به صورت رفاقتی گعده‌ای تشکیل می‌دهند پس این مشکل اولیه چنین تغییری است. مشکل بعدی اینکه، در بین سه قوه فقط یک قوه‌ی ما با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شوند پس جمهوریت در اینجا می‌تواند معنی خود را نشان دهد. نکته بعد اینکه در انتخابات ریاست جمهوری ما تعدادی گزینش و دیدگاه‌های خود را ارائه می‌کنند مردم به دیدگاه‌ها رای می‌دهند. اما در نظام پارلمانی انتخاب رئیس به مجلس برده می‌شود آنجا بحث ائتلاف مطرح می‌شود و گروه‌های مختلفی در آنجا وجود دارند. در حال حاضر برای انتخاب چند وزیر کلی اتفاق در پارلمان می‌افتد حالا این در سطح کمرنگ است، ولی وقتی قرار است رئیس جمهور انتخاب شود ائتلاف‌ها سنگین می‌شود چرا که منافع در سطح خیلی بالاتری خواهد بود در چنین شرایطی منافع مردم کمتر مورد نظر قرار می‌گیرد و لابی‌ها سنگین‌تر می‌شود. از طرفی یک نماینده با ۵ هزار رای و در شهر دیگر نماینده‌ای با یک میلیون رای مردم به مجلس آمده است. همه این‌ها باید در نظر گرفته شود یعنی در شرایط کنونی نماینده ۵ هزار نفر با نماینده یک میلیون نفر برابری می‌کند؛ بنابراین این تضییع حقوق
مردمی است که دیگر نمی‌توانند نظر خود را مستقیما بیان کنند البته بعید می‌دانم چنانچه این موضوع به رفراندوم گذاشته شود با اقبال عمومی مردم مواجه شود. *و در نهایت، برخی خبر از برنامه آقای احمدی نژاد برای انتخابات مجلس می‌دهند این گمانه زنی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آقای احمدی نژاد علاقمند است که همیشه روی آنتن خبر‌ها باشد و در تمام جریانات به نحوی حضور داشته باشد. ایشان بدش نمی‌آید در انتخابات مجلس هم به نحوی این قضیه حضور را رقم بزند شاید هم بگوید" از گرمسار می‌آیم" یعنی از شهر خودش تا مطمئن‌تر باشد خیلی هم علاقمند است که دوباره رد صلاحیت شود و همیشه این چالش‌ها را ادامه می‌دهد. *هدفی از درست کردن این چالش‌ها دارد؟ ببینید ترامپ دارد چکار می‌کند، ترامپ با رئیس جمهور شدن برای خودش یک سرگرمی درست کرد او یک تاجر است. انگیزه اش از ریاست جمهوری در سن ۷۵ سالگی یک کنجکاوی بود و احمدی نژاد هم همین وِیژگی‌ها را دارد. احمدی نژاد دلش می‌خواهد یک کاری انجام دهد که مردم در موردش حرف بزنند شلوغ شود و.. هدف منطقی پشت کارهایش نیست. پایه فکری احمدی نژاد مطرح شدن است و مصداق‌های مختلفی را
برای این موضوع اجرا می‌کند.
دیدگاه تان را بنویسید