آیا برای دولت یازدهم مرغ همسایه غاز است؟

نسیم آنلاین: در سال 95، چارچوب عمل جهانی آموزش 2030 به عنوان هدف چهارم از دستور کار توسعه پایدار (SDG4) و با شعار «به‌سوی آموزش و یادگیری مادام‌العمر باکیفیت، برابر و فراگیر» مورد توجه مسئولین کشور، به ویژه مسئولین آموزشی قرار گرفت. این چارچوب عمل در اجلاس عمومی یونسکو در نوامبر ­2015 به تصویب رسید.

کشور ایران، متعهد شد تا اهداف مندرج در سند یونسکو را در سطح ملی اجرا نماید. در همین راستا، هیأت دولت در مهرماه 95 مصوب نمود «کارگروه ملّی اجرای آموزش2030» با ریاست وزارت آموزش و پرورش و مشارکت 18 نهاد و وزارت‌خانه دیگر تشکیل‌شود تا برنامه‌ی اجرایی و نظارتی این سند بین‌المللی در سطوح ملّی و استانی تهیه گردد. طبق بند 4 این مصوبه، کارگروه ملی آموزش ۲۰۳۰ موظف شد تا گزارش پیشرفت کار و نحوه همکاری دستگاه‌های ذی‌ربط را سالانه به هیأت وزیران و گزارش نهایی را به کمیسیون ملی یونسکو برای ارسال به مرجع بین‌المللی مربوط ارائه کند. اواخر آذرماه 95، طی همایشی با حضور مقامات بلند پایه کشور، از برنامه ایران برای اجرای چارچوب عمل آموزش 2030 یونسکو رونمایی شد (این برنامه در 368 صفحه تدوین شد و با عنوان «سند ملی آموزش 2030 جمهوری اسلامی ایران» در پایگاه اطلاع‌رسانی کمیسیون ملی یونسکو ـ ایران قابل دسترسی است). در این همایش نصیری قیداری، دبیر کل کمیسیون ملی یونسکو، برنامۀ آموزش2030 را نقشه راه پانزده سال آینده جهان در حوزۀ آموزش دانست.

با این اوصاف به نظر می‌رسد که سند ملی یونسکو به عنوان یک متنِ بالادستیِ موازی با سند تحول بنیادین آموزش و پرورش مطرح شده است که البته این امر انتقاد بسیاری از مسئولین و کارشناسان را در پی داشته است. در همین راستا، این گمانه ایجاد می‌شود که وزارت آموزش و پرورش به جای اجرای سند مصوب کشور، به دنبال پیاده‌سازی دستورالعمل‌های سازمان‌های جهانی است.