روزنامه خراسان: دولت تصمیم به سکوت گرفته است؛ طبق قانون موظف است نرخ خرید تضمینی محصولات کشاورزی را تا مهرماه هر سال اعلام کند تا کشاورزان بر اساس آن و حساب و کتاب هزینه ها و درآمدها تصمیم بگیرند که محصولی را بکارند یا نه. اما اکنون بهمن ماه هم دارد به نیمه می رسد و خبری از نرخها نیست. صدای وزارت جهاد کشاورزی هم در آمده است. آنها که مدتها پیش گزارش و پیشنهادات خود را در مورد نرخ های خرید تضمینی به دولت و شورای اقتصاد ارائه کردند اما خبری از نتیجه نهایی نیست. آقای سخنگو هم سکوت کرده است.
شاید دولت معتقد است که این محصولات باید رقابتی شوند و سیاست خرید تضمینی به رقابتی شدن محصولات کشاورزی آسیب می زند. اظهارات رئیس جمهور در جشن خودکفایی گندم می تواند این گمانه را تقویت کند. شاید این موضع در مورد برخی محصولات درست باشد اما فعلا قصد نقد این مسئله را ندارم. حرف این است که چرا سکوت؟ اگر دولت محترم چنین تصمیمی دارد یا به جمع بندی رسیده که اینچنین کند، اعلام کند. سخنگوی محترم بگوید که ما تصمیم گرفتیم بحث خرید تضمینی را ملغی کنیم؛ دلایل توجیهی ما این است و برنامه بلندمدت ما هم این!
اما شواهد نشان از آن دارد که دولت هیچ تصمیمی ندارد و این سکوت تلخ به خاطر بلاتکلیفی و بی تصمیمی و شاید ترس سیاسی است. شاهد آنکه برخی افراد در خود دولت با این موضوع مخالفند و برخی دیگر به دلایلی نامعلوم موافق. نتیجه می شود بلاتکلیفی آن کشاورزی که سخنگویی ندارد تا حرفش را به گوش آقای سخنگو برساند.
این بلاتکلیفی و بی تصمیمی دولت در حوزه کشاورزی در تصمیم اخیر برای کاهش بیش از 75 درصدی تعرفه واردات برخی کالاها روشنتر به چشم می خورد. شاید گرانی اخیر برنج و کره و گوشت باعث شده است تا دولت از محل واردات ارزان این فشار قیمتی را از دوش مردم بردارد. در توضیح باید گفت که دوگانه قیمت-تولید داخل همیشه بوده و هست؛ وقتی کشوری تصمیم می گیرد از تولید داخلش حمایت کند فشار قیمت بالاتر را هم به جان می خرد. مثلا به مردمش می گوید که حفظ هزینه اشتغال جوانانتان در صنعت خودرو آن است که باید خودروهای گرانتر بخرید؛ چون مجبوریم برای حفظ این صنعت بر واردات تعرفه ببندیم.
همان کاری که ترامپ این روزها می کند. در مورد کشاورزی هم همین است؛ دوگانه قیمت مصرف کننده و حمایت از تولید و اشتغال داخلی بوده و هست. البته ممکن است تصمیم برعکس باشد؛ یعنی عطای تولید داخل و اشتغال جوانان را به لقایش ببخشیم و با واردات کالای ارزان برای مردم تامین کنیم.
در این مورد هم کاری به تحلیل اینکه باید کدام یک از این دوگانه را انتخاب کنیم نداریم. بحث این است که زیکزاکی رفتار کنیم؛ اگر قرار است از تولید داخل حمایت شود و مردم مدتهاست پیه قیمت های بالا را به تن مالیده اند، چرا به یکباره و در آستانه انتخابات، تعرفه های سی و چند درصدی می شود 5 درصد؟ اگر تصمیم و سیاستگذاری جدیدی داریم به مردم صریح اعلام کنیم. متاسفانه اخبار حکایت از دو دستگی شدید در داخل خود دولت درباره این مسائل دارد. این رفتارهای زیکزاکی قطعا در نهایت به ضرر همه مردم؛ اعم از تولیدکننده و مصرف کننده، است و کامشان را تلخ خواهد کرد.
دیدگاه تان را بنویسید