لطفا جلوی سوختن صنعت پوشاك را بگيريد

روزنامه جوان: خبر در ابتدا فقط بهت‌آور بود و سبب نگراني شد، اما به يكباره شوك همه تهران و ايران را فرا گرفت. ساختمان پلاسكو در مركز تهران به يكباره فرو ريخت تا غبار غم را بر آخرين روز دي ماه ايران بنشاند. چندين نفر آتش‌نشان در زير تلي انبوه از آهن، بتن و شراره‌هاي آتش گرفتار شدند، خيلي‌ها در گوشه گوشه اين مرز و بوم نتوانستند بغض گلوي‌شان را فرو برند و ناله كردند و اشك ريختند، مردم در گوشه‌گوشه ايران به سوي ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني شتافتند تا تسلي دل نا‌آرامشان باشند و با حضورشان و روشن كردن شمع بگويند كه قدردان ايثار و از جان‌گذشتگي آتش‌نشانان و همه افرادي هستند كه با وجود غم از دست دادن دوستان و همكارانشان هنوز مردانه ايستاده‌اند و به احترام انسانيت در حال تلاشند تا شايد بتوانند حتي يك نفر از گرفتاران در زير آوار را نجات دهند.

ما شهروندان و امت ايران نيز علاوه بر عزاداري و تسلي دل بازماندگان اين حادثه، وظايفي داريم. • بهتر است همان گونه كه تا اين لحظه نشان داده‌ايم قدردان زحمات همه عزيزان امدادگر باشيم و خدايي ناكرده پس از حادثه چنان نكنيم كه خستگي بر تن اين زحمتكشان بماند. در اين حادثه شوراي هماهنگي بحران تهران متشكل از 14 كارگروه، دلاوران ارتش و سپاه و گروه‌هاي داوطلب از ساير شهرستان‌هاي مجاور تهران حضور داشتند كه بهتر است از سوي مردم به هر نحوي از انحا مورد قدرداني قرار گيرند. با وجود مشكلاتي كه در سال‌هاي گذشته گريبانگير توليدكنندگان و فعالان صنعت پوشاك بوده، مشخص نيست كه اين صنعت تاب تحمل خسارتي به بزرگي حداقل هزار و 500 ميليارد تومان را داشته باشد. خرابي پلاسكو فقط ويراني يك ساختمان نيست بلكه مي‌تواند ويراني زندگي هزاران نفر از كارگران، تجار و توليدكنندگان صنعت پوشاك ايران را به همراه داشته باشد. سوختن پلاسكوي 17 طبقه مي‌تواند سوختن و نيستي صنعت پوشاك و افراد شاغل را در اين صنعت به همراه داشته باشد. پلاسكو به صورت مستقيم محل ارتزاق حدود 4 هزار خانواده ايراني بود كه بايد چندين برابر اين رقم، خانواده‌هايي را كه ارتزاقشان به طور غير‌مستقيم به پلاسكو مربوط بوده است، به آنها اضافه كرد كه امروز آهن و بتن آن در هم تنيده و به تلي از خاك تبديل شده است. پلاسكو از روز پنج‌شنبه ديگر وجود خارجي ندارد، اما در چنين شرايطي آيا بايد زندگي آن دسته از هموطنان كه تا قبل از اين حادثه با پلاسكو همراه بوده‌اند، به سرنوشت ساختمان پلاسكو دچار شود؟ آيا امروز ما فقط بايد در اين حادثه متأثر باشيم و شمع روشن كنيم و بر اين مصيبت اشك بريزيم؟ يا بايد همانند همان‌ها كه در ساعات اوليه حادثه، براي اهداي خون به مراكز مربوطه مراجعه كردند، آستين بالا بزنيم و كاري كنيم؟ اگر هر كدام از ما 80 ميليون ايراني، كلاس و استفاده از برندهاي خارجي را حداقل براي همين چند روزه باقي مانده از سال 95 كنار بگذاريم و امسال تنها و تنها پوشاك ايراني بخريم، مي‌توانيم به اندازه يك نفر، از نابود شدن صنعت پوشاك ملي و بيكار شدن و آواره شدن كارگران و توليدكنندگان اين صنعت جلوگيري كنيم. با توجه به نزديكي عيد نوروز، اگر هر ايراني به طور ميانگين فقط 40 هزار تومان بيشتر از قبل، از پوشاك توليد ايران استفاده كند، خواهيم توانست با يك انسجام و اتحاد ملي از بيكاري چند هزار نفر و زيان شديد صنعت كشور جلوگيري كنيم و اين گونه ادامه‌دهنده راه آتش‌نشانان شهيد و سرور دل آسيب‌ديدگان اين حادثه باشيم و قطره آبي باشيم بر آتشي كه به جان صنعت پوشاك كشور افتاده است.