واردات بلای جان اقتصاد ایران/ اقتصاد مقاومتی چقدر در دولت دهم و یازدهم محقق شد؟

سرویس اقتصادی فردا؛ حسن گرنه ای: یکی از ارکان اصلی پیش برد اقتصاد مقاومتی اتکا به مردم است، به آن معنا که ما اقتصادی داشته باشیم که هم روند رو به رشد اقتصادی در کشور محفوظ بماند، هم آسیب‌‌پذیری‌‌اش کاهش پیدا کند و به طور کلی نظام اقتصادی به گونه ای باشد که در مقابل روش های تخریبی دشمن که به شکلهای مختلف و به طور مستمر خواهد بود، کمترین آسیب ممکن را ببیند. به طور کلی روز مره فکر کردن و تغییر سیاست های اقتصادی برای یک ساختار بسیار مضر است، اقتصاد مقاوم باید اقتصادی باشد که در ساخت درونیِ خود مقاوم باشد، بتواند ایستادگی کند و با تغییرات گوناگون در گوشه‌ ای از دنیا متلاطم نشود، آنچه که کشور امروز به آن احتیاج دارد تکیه به نیروهای داخلی و نگاه به درون است. در واقع می توان گفت، حمایت از تولید ملی اساس و بنیان پیشرفت اقتصاد است، حال این حمایت به صورت های مختلف گاهی به صورت قانون گذاری و برخی اوقات به صورت قضایی و گاهی نیز به صورت تامین اعتبار و تسهیلات توسط بانک ها و موسسات می تواند انجام شود، از آن سوی ماجرا نیز تولید کننده ی داخلی بایستی بهره وری محصولی که ارائه می دهد را بالا ببرد بدین معنی که از امکانات موجود از نیروی انسانی گرفته تا امکانات سخت افزاری و نرم افزاری بهترین نتیجه و خروجی را بگیرد. نکاتی ساده که راحت از کنار آن می گذریم در این میان، با وجود تاکید فراوان رهبر انقلاب به اقتصاد مقاومتی و استفاده از محصولات تولید داخل باز شاهد آن هستیم که افراد بالا رتبه دولتی در مسائل ساده و پیش پا افتاده نیز این موضوع را رعایت نمی کنند. برای مثال بارها مشاهده شده که رهبر انقلاب در دیدارهای دانشجویی و یا جلسات و نشست هایی که نیاز به یاد داشت برداری است قلم ساده و تولید داخل به دست می گیرند و استفاده می نمایند اما این مسئله در بین دولتی ها به گونه ای دیگر است و غالبا اغلام آن ها از گونه خارجی و مارک دار و به اصطلاح برند است که با باز خوانی برخی از عکس ها می توان به این بی توجهی پی برد. حال اگر به همین محاسبه موضوع ساده یعنی نیاز به نوشته افزار در سطح ادارات و کارخانه ها و شرکت های سطح کشور بپردازیم با اعداد و ارقام متفاوتی مواجه می شود، نیاز به خودکار در سطح کشور به صورت حدودی عددی نزدیک به پانصد میلیون است که تنها بیست درصد آن یعنی حدود صد میلیون عدد در کشور تولید می شود و حدود چهارصد میلیون آن به صورت واردات نیاز ابزار ساده ای مانند خودکار را در کشور تامین می کند. در عکس ها به قلم هایی که در دست مسئولین و روی میز آنهاست توجه کنید که از شواهد پیدا ست هیچ کدام جنس ایرانی نیستند. بی توجهی ادامه دار به اقتصاد مقاومتی، هم در دولت دهم و هم در دولت یازدهم شاید روحانی و احمدی نژاد از لحاظ ساختار سیاسی و بین الملل اداره کشور تفاوت های بسیاری داشته باشند اما بی توجهی و ضعف مشهود هر دو آن ها در معقوله اقتصاد و از آن مهمتر بحث اقتصاد مقاومتی قابل کتمان و پنهان کردن نیست. عدم تلاش برای دستیابی تکنولوژی تولید کالاهای ساده و روز مره و عدم بومی سازی آن قبیل از اجناس که از نیازهای کشور به شمار می رود، موجب می شود ارز قابل توجهی بابت تهیه آن به سادگی از کشور خارج شود، که سو مدیریت در دولت های نهم و دهم در این بخش طبق اسناد و گزارش های موجود کاملا مشهود است. در این قسمت برخی از کالاهای وارده شده و میزان ارز بری آن در دو دولت گذشته را مورد ارزیابی قرار دادیم که اعداد و ارقام برخی اقلام را مشاهده می کنید، 42.: هزار تن موز سبز به ارزش 32.6 میلیون دلار ، واردات گوشی تلفن 13.7 میلیون دلار، 1.5 هزار تن چای سیاه به ارزش 7.6 میلیون دلار، 500 تن توتون و تنباکو به ارزش 3.9 میلیون دلار ،1.6 هزار تن بادام زمینی به ارزش 2.5 میلیون دلار، 700 تن پودر کاکائو به ارزش 1.9 میلیون دلار و شانه ،گیره، مانکن خیاطی و آدمک‌های چوبی برای ویترین مغازه، کیسه خواب، ماهی‌‌های زینتی، گل و برگ و میوه‌های مصنوعی، عینک آفتابی و قرقره ماهیگیری، آناناس، مداد تراش، بیلیارد ،شن و ماسه طبیعی، جوراب زنانه، شامپو و پیانو از جمله کالاهای وارداتی در دولت دهم به شمار می رود. 830 تن مداد تراش، 247 تن مداد پاک کن، 780 تن میخ و پونز، 780 کیلو رخت آویز چوبی، 160 تن قرقره و ماسوره، 14 تن سنگ پا، 10 تن زیپ،، ۳ تن خلال کبریت، ۶ تن در بطری، ، ۴۹۴ تن دستمال کاغذی، 950 تن تور ماهیگیری، 202 تن جوراب زنانه و ساپورت تنها نمونه ای از واردات غیر اصولی و غیر کارشناسی در دولت نهم است. حال با تمام این تفاسیر امید است با توجه بیشتر به فرمایشات رهبری و تاکید ایشان به اقتصاد مقاومتی تمامی دستگاه های اجرایی و قانون گذار و اثر بخش در این حوزه به مقاومتی کردن اقتصاد کشور کمک کنند. کمکی که الفبای آن حمایت از تولید کننده داخلی است.