تاریخچه فرار مالیاتی

سرویس اقتصادی فردا؛ جیسون زویگ*: اسناد پاناما از نا کجا آباد نیامده است. از زمانی که روم باستان بر اغنیای شهر مالیات وضع کرد، ثروت مندان شهر سعی داشتند تا دارایی‌های خود را از دسترس قوانین داخلی دور کنند. افشای 11 میلیون ایمیل و مدارک مالی درز پیدا کرده، یادآور این موضوع است که سیاست مداران برجسته،مدیران عامل و مشاهیر به‌طور معمول اموال خود را در جاهای امن مالیاتی منتقل می‌کنند از جزایر ویرجین بریتانیا گرفته تا لوکزامبورگ و سی‌شلز.با برخی تخمین‌ها حداقل 20 تریلیون دلار دارایی‌های مالی به جز آثار هنری با ارزش، ملک، طلاهای با ارزش و باقی ثروت‌های فیزیکی در کشور‌هایی سرمایه‌گذاری شده که به آنها خدماتی مانند یک حساب بانکی محرمانه برای فرار از پرداخت مالیات داده می‌شود. حدود سال 1789 بانک‌های سوئیسی به مشتریان خود خدمات محرمانه‌ای را ارائه می‌کردند تا مردم فرانسه دارایی‌های خود را از خرابی‌های ناشی از انقلاب فرانسه حفظ کنند. در سال 1869، کازینو مونت کارلو آنقدر به پرنس چارلز سوم پول نقد داد که پرنس چارلز سوم مالیات بر درآمد را از همان زمان حذف کرد. بعد از آن موناکو تبدیل به گریزگاه مالیاتی شد. به گفته «رونن‌پالان»، پرفسور مسائل سیاسی بین‌الملل و متخصص فاینانس برون مرزی: «لیختن‌اشتاین از 1926، لوکزامبورگ از 1929 و برمودا از 1930 به‌عنوان سرزمین‌هایی برای فرار مالیاتی شناخته شدند» در سال 1934 برای مدیران بانک افشا کردن هویت مشتری جرم تلقی می‌شد. دارایی‌های افراد ثروتمند به سمت سوئیس سرازیر شد و به‌زودی باقی کشورها مانند لیختن‌اشتاین و اروگوئه نیز زمان دادند تا دارایی‌های موکلشان محرمانه باقی بماند. در دهه 1980 در زمان شرکت حقوقی مشهور «جیمز دیل» در ایالت نیوجرسی استانداردهای خود را برای مقررات و افشا کردن دارایی‌های شرکت کمرنگ کرد. شرکت‌های بزرگ مانند« استاندارداویل» به آنجا نقل مکان کرد این شرکت عملا توانست موجب «قیمت‌گذاری انتقالی» شود به‌گونه‌ای که شعب این شرکت کالاهارا به شرکت مادر بفروشد. این تکنیکی است که بنگاه‌ها را قادر می‌سازد تا بار مالیاتی شرکت را حداقل کنند. شما مجبور نیستید به جزایر ویرجین بریتانیا یا «جزیره من» بروید تا دارایی‌های خود را در جایی محرمانه نگه دارید در میان 21 سرزمینی که در اسناد پاناما به منظور فرار مالیاتی شناخته شده «نوادا» و «ویمینگ» جزو این سرزمین‌ها بودند در برخی از ایالت‌های آمریکا مثل «اورگان» شما می‌توانید مدیر یک شرکتی باشید که اسمتان جایی درج نشود. این کار که مانند شنل نامرئی است، می‌تواند هدف‌های بسیاری را دنبال کند. یک شهروند ساکن ایالت واشنگتن که مدیر شرکتی گمنام بود توانست از این طریق شرکتی در اورگان تاسیس کند تا یک قایق مجللی بخرد. شرکت‌های لاکی که اغلب در ایالات متحده به کمترین سند برای شناسایی مالکان احتیاج دارد معمولا دارایی یا عملیاتی از خود ندارند. درسال 2006 خزانه‌داری آمریکا اعلام کرد شرکت‌های لاکی در حال پنهان کاری مالکیت و میلیاردها دلار پول به منظور نقل و انتقالات بین‌المللی پول هستند. به گفته پرفسور «پالان» فرارهای مالیاتی که اکنون صورت می‌گیرد درحال حاضر این قدر وسیع است که هیچ‌کس نمی‌تواند حتی میزان آن را حدس بزند» اگرچه می‌توان به جرات گفت که این رقم سالانه ده‌ها میلیارد دلار است. *خبرنگار وال استریت ژورنال