بازتاب اعدام مه آفرید در رسانه های خارجی

برای نخستین بار در تاریخ انقلاب اسلامی است که حکم اعدام در مورد یک پرونده فساد مالی صادر و اجرا می شود که به عقیده تحلیلگران ممکن است آخرین مورد اعدام با این موضوع نباشد.

واشنگتن پست در خبری نوشت:«یکی از بازیگران اصلی بزرگترین پرونده فساد بانکی ایران روز شنبه اعدام شد».

به نوشته روزنامه آمریکایی، در میان دیگر متهمان این پرونده، نام مدیران 7 بانک بزرگ ایرانی به چشم می خورد. مدیر عامل بانکی ملی ایران مدت کوتاهی پس از اعلام جزئیات این پرونده در سپتامبر 2011، به خارج از کشور متواری شد.

روزنامه نیویورک تایمز نیز با پوشش خبر مجازات مجرم اصلی پرونده فساد بزرگ بانکی نوشت: «قوه قضائیه ایران روز شنبه تاجر میلیاردری را که نقشی کلیدی در پرونده فساد 2.6 میلیارد دلاری داشت، اعدام کرد.»

نیویورک تایمز در ادامه می نویسد: «این پرونده اختلاس، بزرگترین پرونده کلاهبرداری از زمان پیروزی انقلاب اسلامی به شمار می رود که در زمان دولت محمود احمدی نژاد اتفاق افتاده است. اما هرگونه دست داشتن احمدی نژاد و اطرافیانش در این پرونده هیچگاه اثبات نشده است».

سایت رادیو اروپای آزاد نیز در این باره نوشت: «تاجر میلیاردر ایرانی که در یک کلاهبرداری بانکی 2.6 میلیارد دلاری دست داشت، به دار آویخته شد». به نوشته این پایگاه، خسروی بابت استفاده از اسناد جعلی برای دریافت اعتبار از بانک صادرات ایران مجرم شناخته شده بود.

پایگاه خبری اسکای نیوز انگلیس ضمن انتشار این خبر به نقل از غلام علی ریاحی، وکیل خسروی نوشت: موکل وی بدون هرگونه اعلان قبلی اعدام شده است. من اطلاعی از اعدام موکل خودم نداشتم...همه اموال و دارایی های موکلم در اختیار دفتر دادستانی قرار گرفته است. اسکای نیوز در ادامه می نویسد: شرکت توسعه امیر منصور آریا در طی یک بازه زمانی 2 ساله حدود 40 شرکت شامل چند شرکت دولتی و یک باشگاه فوتبال را خریداری کرده بود.

یو اس ای تودی نیز با انعکاس این خبر، به نقش محمود رضا خاوری، رئیس سابق بانکی ملی ایران که در سال 2011 به کانادا گریخت، به عنوان یکی دیگر از عناصر کلیدی این پرونده اشاره کرده است. پایگاه های خبری رویترز، فرانس پرس، آسوشیتدپرس، ایندین اکسپرس و اینترنشنال بیزینس تایمز نیز از جمله رسانه هایی بوده اند که این خبر را منعکس کرده اند.

اگرچه بیشترِ رسانه های خارجی صرفا به انعکاس خبر اعدام مه آفرید پرداخته اند اما برخی از رسانه های غربی سعی کرده اند این اقدام را به معنای گستردگی فساد مالی در دستگاه دولتی ایران تفسیر کنند.