غرق‌شدن‌سکوی‌نفتی‌در‌خلیج فارس+عکس

این در حالی است که شرکت ملی نفت ایران در پنجاه سال گذشته تاکنون برای نصب و راه اندازی سکو و پایه های سکوهای نفت و گاز در آبهای کم عمق خلیج فارس ازدو روش به آب اندازی Launch-Upending و یا نصب مستقیم Lifting-Upending استفاده کرده است.

برای نصب جکت اول میدان مشترک نفتی هنگام در آبهای خلیج فارس که تیر ماه سال 1388 انجام شد، این سازه با استفاده از جرثقیل غول پیکر اچ ال 5000 از روش لیفت برای نصب در آب استفاده شده است. بعد از حادثه ای که برای جرثقیل اچ ال 5000 به وجود آمد و این کشتی فوق پیشرفته برای مدتی از مدار بهره برداری خارج شد پیمانکار سازنده جکت دوم میدان نفتی هنگام از روی اجبار روش دوم Launch را برای نصب سازه یکهزار و 900 تنی این میدان نفتی در خلیج فارس استفاده کرده است. برای اجرای روش Launch مطابق با تصاویر پیوستی این خبر ابتدا سازه به محل نصب در خلیج فارس حمل می شود، سپس این سازه در دریا غوطه ور شده و سپس توسط یک دستگاه جرثقیل در محل نصب مستقر خواهد شد.

شرکت نفت فلات قاره ایران در این جوابیه از غرق کردن تعمدی جکت میدان نفتی هنگام خبر داده، این در حالی است که بنابراعتقاد کارشناسان، در هیچ کجای جهان حتی در صورت وقوع سونامی و امواج چند صد متری هیچگاه اقدام به غرق کردن تعمدی سکو و یا جکتهای نفت و گاز نمی کنند. از سوی دیگر، قبل انجام عملیات نصب سازه های مختلف نفتی در دریا ابتدا وضعیت کامل آب و هوایی از سازمان هواشناسی استعلام می شود و سپس برای انجام عملیات نصب اقدام می شود. در همین حال، برخی از مدیران شرکت نفت فلات قاره ایران در گفتگو با خبرنگار مهر علت این حادثه را مشکلات فنی در طراحی جکت میدان نفتی هنگام اعلام می کنند. این در حالی است که بهزاد رحمتی مدیر اجرایی شرکت نفت سازه قشم روز گذشته عامل اصلی این حادثه را پاره شدن پرده های دیافراگمی این جکت دریایی عنوان کرد و به مهر گفت: این سازه نفتی پس از چند ساعت شناور بودن در آب در اعماق خلیج فارس غرق شده است.

ذکر این نکته ضروری است که با توجه به اینکه هم اکنون عملیات طراحی، ساخت و نصب جکت میدان نفتی هنگام توسط شرکت پیمانکار قرار می گیرد کارشناسان شرکت پیمانکار باید در خصوص دلایل فنی و یا غی فنی این حادثه اظهار نظر کنند، زیرا این پروژه هنوز به طور رسمی تحویل کارفرما (شرکت نفت فلات قاره ایران) نشده است. در همین حال، کارشناسان صنایع فراساحلی نفت و گاز معتقدند با غرق شدن پایه سکو در آب وزن این سازه از یکهزار و 900 تن به چند هزار تن افزایش می یابد و اگر خارج کردن آن از اعماق آب امکان پذیر باشد قطعا هزینه های سرمایه گذاری بالایی به همراه دارد.