واریز ۳ میلیون و ۱۵۰ هزار تومانی در تاریخ 12خرداد برای این خانوارها | پرداختی جدید برای یارانه معیشتی بگیران
طبق خبر‌های رسیده سرانه پرداختی برای خانواده‌های یک نفره در ماه یک میلیون تومان و برای خانواده‌های ۵ نفره به بالا ۳ میلیون و ۱۵۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است.
خبرنگار شکیبا بقال زاده: طبق خبر‌های رسیده سرانه پرداختی برای خانواده‌های یک نفره در ماه یک میلیون تومان و برای خانواده‌های ۵ نفره به بالا ۳ میلیون و ۱۵۰ هزار تومان در نظر گرفته شده است.
اولین بار نیست که مددجویان بهزیستی برای تامین هزینه‌های درمان و دریافت مستمری خود با مشکل مواجه می‌شوند. وقتی در سال ۱۴۰۲ دولت تصمیم گرفت بودجه سازمان بهزیستی برای پرداخت مستمری را حذف و آن را به سازمان هدفمندی یارانه‌ها بدهد تا از این به بعد زیر نظر این سازمان مستمری‌ها پرداخت شود، چند تن از مدیران این سازمان اعتراض کردند اما خیلی زود صدای این اعتراض‌ها خاموش شد.
حالا همین مدیران مدعی‌اند به دلیل فراهم نبودن زیرساخت‌های مناسب برای پرداخت مستمری مددجویان بهزیستی از سوی سازمان هدفمندی یارانه‌ها نتوانسته‌اند تبصره ۸ قانون بودجه ۱۴۰۲ را اجرایی کنند. اما گویا زیرساخت‌های مورد نظر مسئولان دولت فراهم شده و همانطور که در قانون بودجه آمده، قرار است از امسال مستمری مددجویان بهزیستی از طریق سازمان هدفمندی یارانه‌ها پرداخت شود.
اما حالا که دو ماه از آغاز سال می‌گذرد، این مستمری با تاخیر در اختیار مددجویان قرار گرفته است. این در حالی است که بسیاری از این افراد برای تامین لوازم بهداشتی مورد نیاز خود، پرداخت هزینه درمان و همچنین پرداخت هزینه‌های دارویی به این مستمری اندک نیاز دارند.
این در حالی است که سرانه پرداختی برای خانواده‌های یک نفره در ماه یک میلیون تومان، دو نفره یک میلیون و ۴۲۰ هزار تومان، ۳ نفره دو میلیون تومان، ۴ نفره دو میلیون و ۹۵۰ هزار تومان و ۵ نفره به بالا ۳ میلیون و ۱۵۰ هزار تومان برای سال ۱۴۰۳ در نظر گرفته شده است. مبلغی که با توجه به میزان تورم موجود در جامعه به خصوص برای افرادی که توانایی کار کردن ندارند، بسیار ناچیز است.
شهرام مبصر، فعال حوزه معلولان و مسئول انجمن تعطیل شده «ساحل امید» می‌گوید: به نظر می‌رسد تمام این اتفاقات حامل یک پیام باشد و آن هم خارج کردن تعداد قابل توجهی از مستمری‌بگیران از چرخه دریافت‌ها است. در واقع دولت برای کاهش هزینه‌های خود قبل از هر چیز به سراغ معلولان آمده است.
او می‌افزاید: گذران زندگی بسیاری از این افراد بسته به همین مستمری است که دریافت می‌کنند. هر چند طی سال‌های اخیر سازمان بهزیستی با تغییر سلیقه‌ای در میزان معلولیت افراد میزان مستمری آنها را کاهش داده است و گویا این روش چندان جوابگو نبوده و حالا به دنبال حذف افراد از چرخه این دریافت‌ها هستند.
در بسیار از موارد افرادی را که دارای معلولیت شدید بوده‌اند، با معلولیت معمولی معرفی می‌کنند
مبصر در پاسخ به این سوال که منظور از تغییر سلیقه‌ای در میزان معلولیت چیست، می‌گوید: در بسیار از موارد افرادی را که دارای معلولیت شدید بوده‌اند، با معلولیت معمولی معرفی می‌کنند در حالی که فرد با معلولیت شدید از کار افتاده است و توان کار کردن ندارد. اما وقتی میزان معلولیت معلولی ذکر می‌شود یعنی فرد توانایی کار کردن دارد و همین مساله برای بسیاری از افراد مشکلات عدیده‌ای را به وجود آورده است.
او ادامه می‌دهد: همانطور که گفته شد سیاستی پشت قضیه دیر پرداخت کردن مستمری‌ها هم وجود دارد و به احتمال زیاد قرار است برخی افراد از چرخه پرداخت‌ها خارج شوند. اما نکته مهم‌تر این است که هیچ کدام از سازمان‌های مردم‌نهادی که در زمینه معلولان فعالیت می‌کنند به معنای واقعی کلمه مطالبه‌گر نبوده و نیستند.
مبصر دلیل تعطیلی انجمن «ساحل امید» را هم همین مشکلات موجود دانسته و می‌گوید: با این شرایط بهتر است حتی سازمان بهزیستی هم تعطیل شود. سازمانی که نمی‌تواند حقوق حقه مددجویان خود را احقاق کند و بیشتر جنبه تشریفاتی دارد، جز هزینه‌تراشی برای دولت هیچ تاثیر دیگری ندارد.
شهرام مبصر در بخش دیگری از سخنان خود می‌گوید: ای کاش شما سری به گروه های مجازی افراد دارای معلولیت و مستمری‌بگیران بهزیستی بزنید تا بدانید عمق دردی که آنها متحمل می‌شوند چه میزان است. اینکه هیچ حمایت‌کننده واقعی از این جامعه وجود ندارد در حالی که همه ما می‌دانیم هر لحظه ممکن است به جمع این عزیزان اضافه شویم.
او می‌افزاید: زمانی من هم وزرشکار بودم و زندگی نرمالی داشتم اما یک اتفاق باعث شد تا به جامعه معلولان اضافه شوم. حادثه خبر نمی‌کند و مسئولان باید به این فکر کنند که شاید یکی از عزیزانشان با این مشکل مواجه شود. آیا واقعا می‌تواند با این میزان اندک مستمری و نبود هیچ‌گونه امکانات رفاهی در جامعه به زندگی خود ادامه دهد؟
مبصر ادامه می‌دهد: سال‌ها است که معلولان به وضوح از سوی دولتمردان و مسئولان این حوزه نادیده گرفته می‌شوند. به طور مثال در هفته گردشگری سوال این است که در شرایط کنونی کدام اماکن تاریخی و دیدنی ما در شهرهای مختلف برای بازدید معلولان مناسب‌سازی شده‌اند. کدام موزه‌ها امکان بازدید برای معلولان دارند. چند سال است که قرار است وسایل نقلیه عمومی به تجهیزات مورد استفاده معلولان مجهز شود. تمام این‌ها وعده‌هایی است که داده شده اما هیچ‌گاه اجرایی نشده است. نقش سازمان بهزیستی در تحقق این وعده‌ها چیست؟ به همین خاطر است که می‌گوییم معلولان نادیده گرفته شده‌اند.
در بسیار از موارد افرادی را که دارای معلولیت شدید بوده‌اند، با معلولیت معمولی معرفی می‌کنند
مبصر در پاسخ به این سوال که منظور از تغییر سلیقه‌ای در میزان معلولیت چیست، می‌گوید: در بسیار از موارد افرادی را که دارای معلولیت شدید بوده‌اند، با معلولیت معمولی معرفی می‌کنند در حالی که فرد با معلولیت شدید از کار افتاده است و توان کار کردن ندارد. اما وقتی میزان معلولیت معلولی ذکر می‌شود یعنی فرد توانایی کار کردن دارد و همین مساله برای بسیاری از افراد مشکلات عدیده‌ای را به وجود آورده است.
او ادامه می‌دهد: همانطور که گفته شد سیاستی پشت قضیه دیر پرداخت کردن مستمری‌ها هم وجود دارد و به احتمال زیاد قرار است برخی افراد از چرخه پرداخت‌ها خارج شوند. اما نکته مهم‌تر این است که هیچ کدام از سازمان‌های مردم‌نهادی که در زمینه معلولان فعالیت می‌کنند به معنای واقعی کلمه مطالبه‌گر نبوده و نیستند.
مبصر دلیل تعطیلی انجمن «ساحل امید» را هم همین مشکلات موجود دانسته و می‌گوید: با این شرایط بهتر است حتی سازمان بهزیستی هم تعطیل شود. سازمانی که نمی‌تواند حقوق حقه مددجویان خود را احقاق کند و بیشتر جنبه تشریفاتی دارد، جز هزینه‌تراشی برای دولت هیچ تاثیر دیگری ندارد.
شهرام مبصر در بخش دیگری از سخنان خود می‌گوید: ای کاش شما سری به گروه های مجازی افراد دارای معلولیت و مستمری‌بگیران بهزیستی بزنید تا بدانید عمق دردی که آنها متحمل می‌شوند چه میزان است. اینکه هیچ حمایت‌کننده واقعی از این جامعه وجود ندارد در حالی که همه ما می‌دانیم هر لحظه ممکن است به جمع این عزیزان اضافه شویم.
او می‌افزاید: زمانی من هم وزرشکار بودم و زندگی نرمالی داشتم اما یک اتفاق باعث شد تا به جامعه معلولان اضافه شوم. حادثه خبر نمی‌کند و مسئولان باید به این فکر کنند که شاید یکی از عزیزانشان با این مشکل مواجه شود. آیا واقعا می‌تواند با این میزان اندک مستمری و نبود هیچ‌گونه امکانات رفاهی در جامعه به زندگی خود ادامه دهد؟
مبصر ادامه می‌دهد: سال‌ها است که معلولان به وضوح از سوی دولتمردان و مسئولان این حوزه نادیده گرفته می‌شوند. به طور مثال در هفته گردشگری سوال این است که در شرایط کنونی کدام اماکن تاریخی و دیدنی ما در شهرهای مختلف برای بازدید معلولان مناسب‌سازی شده‌اند. کدام موزه‌ها امکان بازدید برای معلولان دارند. چند سال است که قرار است وسایل نقلیه عمومی به تجهیزات مورد استفاده معلولان مجهز شود. تمام این‌ها وعده‌هایی است که داده شده اما هیچ‌گاه اجرایی نشده است. نقش سازمان بهزیستی در تحقق این وعده‌ها چیست؟ به همین خاطر است که می‌گوییم معلولان نادیده گرفته شده‌اند.
دیدگاه تان را بنویسید