چند دلیل برای اینکه ظریف رییس‌جمهور خوبی نخواهد بود

گروه سیاست فردا - مصطفی صادقی: اصلاح طلبان امید دارند با بهره گیری از موج تبلیغاتی فضای رقابت را حول موضوعات سیاست خارجی سامان دهند و ظریف با بهره گیری از فن بیان و جایگاه دیپلماتیکش آرای مردم را به سوی خود آورد. اما این تنها یک روی سکه است، اگر زوایای دیگری به موضوع انتخابات پرداخته شود ظریف نقاط آسیب پذیر بسیاری دارد که نخبگان جریان اصلاحات را دچار تردید کرده است.

نخست آنکه محمدجواد ظریف با وجود حمایت اصلاح طلبان از او، فردی اصلاح‌طلب نزد مردم شناخته نمی شود بنابراین ممکن است بدنه رأی اصلاحات براساس تجربه ای که از حسن روحانی در ذهن دارد در بزنگاه انتخابات تمایلی به حمایت از ظریف از خود نشان ندهد.

علاوه بر نکته نخست، بزرگترین پاشنه آشیل ظریف تشکیک در تسلط او بر فضای سیاست داخلی و موضوعات اقتصادی و معیشتی است. هرچند حامیانش می گویند «این نقطه ضعف با به کارگیری کابینه و مشاوران قوی حل می شود» اما این همان جمله ای است که درباره حسن روحانی نیز گفته می شد و امروز صحبت های رئیس جمهور در حوزه های سیاسی و اقتصادی نه تنها نارضایتی ها را التیام نمی بخشد یا تسکین نمی دهد بلکه مصداق بارز نمک بر زخم پاشیدن است.

سومین استدلال که در نقد انتخاب ظریف به عنوان نامزد جریان اصلاحات بیان می شود، برجام است. دولت روحانی برجام را دستاورد خود می داند و از هر فرصتی بهره می گیرد تا ثابت کند برجام کشور را نجات داد اما آنچه مردم از وضعیت سفره های خود دریافتند برداشت دیگری بود. به طوری که امروز بسیاری معتقدند اگر برجام نبود اوضاع اقتصادی و معیشتی جامعه اینقدر در تنگنا قرار نمی گرفت.

نکته دیگر آنکه بسیاری از صاحب نظران سیاسی، محمدجواد ظریف را نفر دوم خوب می دانند که وقتی اجرای تصمیمات به او محول می شود می تواند آنها را تا حد قابل قبولی محقق کنند اما هیچ گاه نفر یک خوبی به ویژه برای مدیریت کشور در حوزهای مختلف به غیر از سیاست خارجی باشد. به همین دلیل بخشی از جریان اصلاحات ظریف را تنها یک وزیر خارجه خوب می دانند نه گزینه ای مناسب برای ریاست جمهوری.

آخرین نقد نیز به اخلاق فردی، منش مدیریتی و میزان مشورت‌پذیربودن ظریف بر می گردد که به زعم کارشناسان و تحلیلگران سیاسی، او مشخصات یک رئیس‌جمهور را در این پارامترها ندارند.