طراح تحریم‌های ایران در دولت اوباما

خبرگزاری مهر: نشریه فارن افرز، در مقاله‌ای به قلم «ریچارد نفیو» عضو تیم هسته‌ای آمریکا در دولت اوباما و «یاکوب لو» وزیر خزانه داری سابق آمریکا به بررسی سوء استفاده آمریکا از اقدامات اقتصادی علیه ملت‌ها و ضرر این اقدامات برای آمریکا پرداخت.

از زمان پایان جنگ سرد، آمریکا بیشتر به ابزار‌های اقتصادی برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود متکی بوده است. برخی از این ابزارها، مانند تحریمها، مستلزم کاربرد مستقیم فشار اقتصادی هستند. ابزار‌های دیگر مانند ارتقاء تجارت آزاد و بازار‌های باز، با تغییر انگیزه‌های کشور‌های دیگر است. اما همه آن‌ها با این عنوان شناخته شده اند که قدرت اقتصادی بی نظیر به آمریکا یک ظرفیت منحصر به فرد برای پیگیری منافع این کشور بدون توسل به زور است.

اما قدرت اقتصادی نیز مانند هر وسیله‌ای می‌تواند نتایج ناگوار را در صورت عدم استفاده درست داشته باشد و پیامد‌های ناخواسته کوتاه مدت و بلند مدت بر رهبری اقتصادی آمریکا داشته باشد. امروزه واشنگتن به طور فزاینده‌ای از قدرت اقتصادی خود در شیوه‌های تهاجمی و ضد تولیدی استفاده می‌کند و موقعیت جهانی و در نتیجه توانایی آن در تاثیرگذاری در آینده را تخریب می‌کند.

از زمان پایان جنگ سرد، آمریکا بیشتر به ابزار‌های اقتصادی برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود متکی بوده است علائم این مشکل در طی سال‌ها آشکار شده است، اما این وضعیت تحت حکومت ترامپ، که تعرفه‌های بی پروا را علیه همپیمانان و رقبای خود اعمال کرده است، تحریم‌های مجدد ایران را بدون هیچ گونه حمایت بین المللی دنبال کرده است و در هر دو مورد با شواهد کمی بدون توجه به پیامد‌های منفی آن به منافع آمریکا، بدتر شده است.

هر سیاستی یک معامله‌ای ارائه می‌دهد. با این حال، به نظر می‌رسد که مقامات ایالات متحده بر این باورند که آمریکا بسیار بزرگ و قدرتمند است که قوانین اقتصادی و جذبه سیاسی بر آن تاثیر بگذارد.

بر اساس این تفکر، این کشور می‌تواند جنگ‌های تجاری را آغاز کند و هیچ کس تلافی نخواهد کرد، زیرا به گفته پیتر ناوارو، مدیر شورای تجارت ملی دولت ترامپ: ما پر سودترین و بزرگترین بازار در جهان هستیم. آمریکا می‌تواند با تحریم علیه نزدیک‌ترین شرکا و متحدان خود تهدید کند و در حال و در آینده نیز آن‌ها همچنان به نوعی همکاری خواهند کرد. این روند می‌تواند منجر به ادامه انتخاب‌های اقتصادی ضعیف شود و برتری دلار آمریکا بدون چالش باقی بماند.

ایالات متحده باید استفاده از تحریم‌های ثانویه خود را محدود کند دوم، ایالات متحده باید استفاده از تحریم‌های ثانویه خود را محدود کند و از آن‌ها تنها در مهمترین اهداف امنیت ملی و فقط پس از تلاش و ناکامی برای پیوستن کشور‌های دیگر به تحریم‌های چند جانبه استفاده کند.

تحریم‌های ثانویه یک ابزار سیاست وسوسه انگیز است، زیرا استفاده از آن‌ها بسیار ساده‌تر از کاربرد آن‌ها در نهاد‌های بین المللی یا دیپلماتیک است. اما از آن‌ها باید به طور محدود و در هماهنگی با شرکا استفاده کرد. اگر واشنگتن به تکیه بر این اقدامات بدون ایجاد یک اجماع گسترده در حمایت از اهداف سیاست خود ادامه دهد، تلاش کشور‌های دیگر برای کاهش وابستگی آن‌ها به ایالات متحده سرعت می‌گیرد.

در نهایت، ایالات متحده باید در صورت امکان با مجامع بین المللی هماهنگ باشد. دولت ترامپ آواز اقدامات مستقل سر داده است که به واشنگتن اجازه می‌دهد تا از توافقاتی که با رویکرد‌های چند جانبه به پیش می‌رود دوری کند.

اما هرچند که این اقدام می‌تواند وقت گیر و خسته کننده باشد، اما نتایج حاصل از آن احتمال بیشتری برای موفقیت و ادامه دارد. چندجانبگی همچنین نهاد‌های بین المللی را تقویت می‌کند و مسئولیت را پخش می‌کند و ایالات متحده کمتر این بار مسئولیت را تحمل خواهد کرد.

در حال حاضر، بعید به نظر می‌رسد که ترامپ از این روند گرایش به یکجانبه گرایی تهاجمی در اداره حکومت آمریکا جلوگیری کند؛ حتی ممکن است وی این روند را تسریع کند. اگر او این کار را انجام دهد، این موضوع به کنگره می‌آید تا هم انگیزه‌های خود را در خصوص اقدامات یکجانبه کنترل کند و هم بر تصمیمات اجرایی، از منظر اینکه تحریم‌ها و سیاست‌های تجاری کنترل شود و اطمینان حاصل شود که این اقدامات معقول و مطابق با منافع آمریکا است، نظارت کند.

اکنون برای آمریکا دیر نیست تا ریسک‌هایی که با آن روبرو هست را کاهش دهد و مرحله‌ای جدید برای استفاده موثرتر از امور اقتصادی در آینده رقم بزند. با این وجود، انجام این کار چیزی بیش از تهدید نیاز دارد. این اقدام نیاز به یک بازنگری صادقانه بر سیاستگذاران ایالات متحده با محدودیت قدرت آمریکا دارد.