نیرو‌های پشت پرده حذف تیلرسون از کابینه ترامپ

انتخاب: پس از از تلاش‌های فراوان تیلرسون برای حل مشکل و بحران قطر، نئوکان‌ها و فعالان حاشیه خلیج فارس تصمیم گرفتند تیلرسون را حذف کنند. این رسانه در ادامه آورده است: بر همین اساس نیز شلیک دونالد ترامپ به سمت تیلرسون و حذف وی در روز سه شنبه از عرصه سیاست، به انواع مختلف از سوی بسیاری از فعالان در واشنگتن مورد استقبال واقع شد. برای مثال، برخی این موضوع را نوعی رستگاری تلقی کردند و برخی دیگر از تلاش برای عدالت سخن گفتند. این نوع قضاوت‌ها را می‌شد در سراسر کشور شنید. آن هم از سوی همکارانی که روزی در فاگی باتوم (محله قدیمی ساختمان‌های وزارت خارجه امریکا) با او همکار بودند. به اعتقاد مارک پری روزنامه نگار و تحلیلگر، اما موج دیگری از انتقادات علیه تیلرسون، از سوی نویسنده مشهور الیوت کوهن، به راه افتاد، او متخصص در مورد بسیاری از امور از مسائل نظامی تا مداخلات سیاسی است و در مورد همه این موارد نقد می‌نویسد. مدتی پیش در یکم دسامبر نیز کوهن در جریان یک سخنرانی استراتژیک در واشنگتن ضمن اشاره به وزیر امور خارجه از وی به عنوان بدترین وزیر امور خارجه‌ای که در کل زندگی خود شناخته سخن گفت:. افزون بر این‌ها کوهن در مقاله‌ای به سلسله شکست‌ها و ضعف‌های تیلرسون پرداخته و نوشت؛ تیلرسون برای مدیریت از روش‌های درونی و غریزی کمک می‌گیرد. وی دارای مهارت کافی برای توهین و ضربه زدن به مقام بالاتر است. وی فردی مضطرب است و وزارات امورخارجه را به تسخیر مطبوعات دراورده است. کوهن در بخشی دیگر از این مقاله نوشت؛ تیلرسون تاجری سطح پایین است و با امور دیپلماتیک آشنایی ندارد، در نتیجه از سوی افراد ماهر در حوزه دیپلماسی تحت فشار قرار می‌گیرد. خواندن چنین جملاتی برای مخاطب حقیقتا نفسگیر است. به خصوص این جمله؛ "تیلرسون یک فاجعه است ". جالب است که از ۴ ماه پیش که از انتصاب مدیر سی آی‌ای به عنوان جانشین رکس تیلرسون، کوهن جزو طرفداران وی بود. وی در مقاله‌ای در خصوص پمپئو نوشت؛ "حتی دشمنان انعطاف پذیر دولت، باید مایک پومپئو را به عنوان وزیر امور خارجه تشویق کنند. او یک افسر سابق ارتش، یک سیاستمدار موفق و فردی است که در حال اداره سیا است / این به این معنی است که، بر خلاف تیلرسون او برای ایجاد انگیزه برای افراد از روش‌های حرفه‌ای استفاده می‌کند و نیازی به مادیات ندارد. اما کوهن در تخریب تیلرسون تنها نبود و ۳ گروه از او حمایت می‌کردند. گروه اول متشکل از افرادی مثل جنیفر روبین از نئو محافظه کاران مشهور آمریکایی و وبلاگ نویس واشنگتن پست، بیل کریستول نئوکان و و نشریه ویکلی استاندارد، مکس بوت، مقال نویس، رفیق رامسفلد، رابرات کاگان و اریک ادلمن تحلیلگر نوکان و مقاله نویس و دنیل پلتکار مدیر موسسه امریکن اینترپرایز. بسیاری دیگر. البته، مشکل از دید برخی از فعالان سیاسی شناخته شده، تنها مخالفت با تیلرسون نبود، بلکه بسیاری از این افراد در مورد خود دونالد ترامپ نیز احساس شک و تردید داشتند. درواقع حتی بعضی از آنان در انتخابات به کلینتون رای داده بودند و در نتیجه حضور تیلرسون در مسند قدرت را نتیجه بی مبالاتی رئیس وی یعنی دونالد ترامپ دانسته و با مخالف با تیلرسون عملا در حال مخالفت با ترامپ بودند. بنابر این گروه دوم شامل این افراد است. برای مثال فرانک گافنی، رییس ضدمسلمان مرکز سیاست‌های امنیتی؛ جان بولتون، که مایل به نابودی برجام است (و کسی که در کاخ سفید به دنبال یک شغل است) استیو بنون، که به نیویورکر اعتراف کرده که بعضی از ملاقات‌های تیلرسون را در حالی که به ترامپ خدمت می‌کرده، لغو کرده بود و دوست بنون، سباستین گورکا، که در محافل عمومی به تیلرسون تاخته است. از دید آنها، گناه اصلی رکس تیلرسون این بود که او "آشنایی کم با کار دیپلماتیک" داشت. بدون شک با نگاهی به گروه سوم متعجب‌تر می‌شویم. گروه سوم تحت سرپرستی کلیفورد می‌و زیر پرچم بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها (FDD) پس از ۱۱ سپتامبر توسط این روزنامه نگار نومحافظه کار تاسیس شده است، فعالیت می‌کنند. گروهی که شاید این روز‌ها امروز به عنوان قدرتمند‌ترین، نیروی خارج از کاخ سفید در نظر گرفته می‌شود. FDD را می‌توان یکی از بدنام‌ترین موسسه‌های سیاسی غیر حزبی خودمختار دانست سازمانی غیر انتفاعی که عمدتا توسط طرفداران سمت راستی اسرائیل، از جمله میلیاردر مشهور شلدون آدلسون، یکی از نزدیکان بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، تامین مالی شده است. در طول تقریبا دو دهه از زمان تاسیس این موسسه تا کنون این سازمان رفتار‌های عجیبی نشان داده است. برای مثال این موسسه از جنگ عراق حمایت کرده است. حمله به سوریه و نتایجش را عادی دیده است و با مذاکرات هسته‌ای دولت اوباما با ایران مخالفت کرده است. در کنار همه این‌ها این موسسه از اوایل دهه حاضر بنیامین نتانیاهو را تحسین کرده و علیه قطر موضع گیری کرده است.