چرا آمریکا به اعتراضات در ایران حساس است اما در فرانسه نه؟!

خبرگزاری ایسنا: حق اعتراض و انتقاد در تمامی قوانین داخلی کشورها و بین‌المللی از حقوق اساسی مردم از هر قوم و مذهبی محسوب می‌شود به شرط آن‌که با تخریب، آتش سوزی و از بین بردن اموال عمومی همراه نشود.

در حالی که مقامات جمهوری اسلامی در آزمونی دیگر با برخی اعتراض‌ها نسبت به وضعیت اقتصادی و سیاسی در کشور از سوی برخی در شهرهای مختلف رو به رو هستند این بار با سعه صدری بیشتر و بررسی و مدیریت فضای احساسی و سیاسی کشور با مساله برخورد کرد و ارامش را به کشور بازگرداند، اما گویی آمریکا و برخی کشورهای اروپایی بنای پذیرش حاکمیت ایران بر سرنوشت خود را ندارند و از اولین روز شروع اعتراض‌ها کاسه داغ‌تر از آش برای مردم ایران شده‌اند و از هر دری درباره ایران و تحولات این روزهای آن صحبت‌ می‌کنند. این درحالی است که مقامات آمریکایی و اروپایی هیچ از اعتراض‌ها، تظاهرات مردم در کشورهای عربی حوزه خلیج فارس را نه تنها نمی‌بینند حتی از اقدام مسوولان دولتی این کشورها علیه مردم نیز حمایت می‌کنند.

آمریکایی‌ها و حتی اروپایی‌ها در حالی تحولات ایران را با جدیت دنبال می‌کنند و در موضع‌گیری‌هایشان مدعی پیگیری این تحولات را دارند که در قلب اروپا یعنی فرانسه در شب سال نو میلادی حدود یک میلیون پلیس در حالت آماده باش برای مقابله با هرگونه شورش و آشوب و تخریب اموال مردم بودند اما هیچ کس نسبت به این سطح از ناامنی در فرانسه که علاوه بر مردم خود، گردشگران زیادی این وقت از سال در خود جای داده است واکنشی نشان نداد.

این درحالی بود که بنا بر اعلام وزارت کشور فرانسه " تعداد ماشین‌هایی که در 31 دسامبر به آتش کشیده شد از 935 در سال گذشته به 1031 ماشین در سال جاری رسید و تعداد بازداشت‌ها از 456 به 510 تن افزایش یافت.

خشونت‌ها در شب سال نو میلادی باعث تلخ شدن جشن سال نو مردم فرانسه در یکی از مناطق حومه پاریس شد و دو افسر پلیس توسط یک گروه از مردم مورد حمله قرار گرفته و به شدت زخمی شدند.

این اتفاق واکنش امانوئل ماکرون رییس‌جمهوری فرانسه را در پی داشت و او با انتشار پیامی در صفحه توئیتر خود با محکوم کردن اقدام بزدلانه و جنایتکارانه در حمله به دو افسر پلیس در هنگام انجام وظیفه تاکید کرد که افراد خاطی بازداشت خواهند شد.

به گزارش ایسنا، پر واضح است که تجربه اعتراض‌ها و حتی شورش‌ها در فرانسه قابل مقایسه با ایران نیست. اما سوالی که امروز مخاطبان و اغلب افکار عمومی در ایران جدای از ماهیت اعتراض‌ها و و اعتراض‌کنندگان دارند این است که چرا سردمداران کشورهای اروپایی، آمریکا نسبت به واقعه‌ای مدنی و حاکمیتی و کاملا داخلی با حساسیتی فراتر از انتظار برخورد می‌کنند و اتفاقی در همین سطح در کشورهای منطقه و حتی در فرانسه نادیده گرفته می‌شود.

توییت‌های رییس جمهور آمریکا که آرام آرام منزجر کننده می‌شوند و بیش از آنکه در حمایت از مردم ایران باشد توهین به آنها و تلاششان برای بهبود اوضاع‌شان است حتی یک بار برای متحدان عربی و اروپایی‌اش اتفاق نمی‌افتد در حالی که به نظر می‌رسد هر صبح ترامپ چشماهایش را با توییتی درباره ایران و اتفاقات سیاسی و اجتماعی در آن باز می‌کند.