نیاز ارتش آمریکا به سیستم پدافند هوایی مدرن

خبرگزاری مهر: سایت تحلیلی نشنال اینترست در تحلیلی به بررسی سیستم پدافند هوایی آمریکا پرداخته است که در ادامه آمده است. نگاهی به جنگهای چند دهه اخیر که توسط ارتش آمریکا بر ضد کشورهای دیگر از جمله همسایگان ایران تحمیل شده، نشان از این نکته دارد که قدرت هوایی و موشکی بخش جدایی ناپذیر از استراتژی نظامی این کشور بوده، قدرتی که در سایه آن، آمریکا توانسته است برای بسیاری از مردم جهان خود را نیرویی شکست ناپذیر جلوه دهد. اما بروز رخدادهای مهمی مانند حمله امریکا به عراق و منهدم شدن چند جنگنده امریکایی در طی این جنگ و مورد اصابت قرار گرفتن هواپیمای پنهانکار F-۱۱۷ بر فراز بالکان در سال ۱۹۹۹ میلادی سوالات بزرگی درباره توان واقعی هوایی آمریکا به وجود آورده است. نکته دیگر این که از سال ۱۹۹۱ به این سو تقریبا تمامی کشورهایی که مورد تهاجم نظامی آمریکا قرار گرفتند از وضعیت مناسب نظامی برخوردار نبوده اند. بنابراین سوال مهمی که مطرح می شود این است که دلیل واقعی کاهش قدرت هوایی ایالات متحده امریکا چیست؟ جهت پاسخ به این سوال باید گفت: در طی چند سال اخیر کره شمالی و دیگر رقیبان امریکا تلاش نموده اند زرادخانه های هسته ای، موشک های بالستیک و قاره پیما خود را گسترش داده و تکنولوژی ها و فن آوری های جدید را کسب کنند، این در حالی است که ایالات متحده امریکا بعد از پایان جنگ سرد، اقدامی جهت توسعه و پیشرفت توان نظامی و توان دفاع هوایی خود انجام نداده است. واقعیت این است که سیستم فرماندهی و کنترل امریکا در میدان جنگ مدرن با چالش مواجه می شود، چون به تواناییهای مدرن در سطح گسترده مجهز نیست. جنگ عراق علی رغم توان دفاع هوایی محدود دشمن یک جنگ پیچیده بود که ارتش امریکا را با چالش های متعددی مواجه ساخت. دشمن بعدی امریکا ( کره شمالی) قطعا از توان دفاعی خوبی برخوردار بوده و می تواند از تواناییهای به روز استفاده کند، کشوری که اگر با امریکا وارد جنگ شود، قطعا ارتش امریکا و نیروی دفاع هوایی آن را با چالش های متعدد و پیچیده مواجه خواهد ساخت. در ماههای اخیر، نگرانی‌ها از احتمال بروز جنگ میان آمریکا و کره شمالی افزایش پیدا کرده و رسانه‌های مختلف جهان از عواقب این جنگ خونین می‌گویند. جنگ با کره، احتمالا توسط کره شمالی آغاز شده، کشوری که می تواند از ۵۰۰۰ موشک هوا به فضا، ۶۰۰ جنگنده پیشرفته، راکت ها و موشک های زمین به زمین و توپخانه های گسترده استفاده کرده و فضای جنگی را پیچیده و فشرده کند. این در حالی است که کل شبه جزیره کره نصف عراق است. جهت مقابله با تهدیدات کره شمالی، سیستم کنترل و فرماندهی ایالات متحده امریکا باید این فرصت را به فرماندهان نظامی دهد تا وسعت جنگ را دیده و تفاوت های تکنولوژی و فنی میان جنگنده ها و تسلیحات دشمن را با انواع جنگنده ها و تسلیحات خود بدانند. آنها همچنین باید از هر سنسوری (رادارها و ابزارالکترونیک) جهت شناسایی و فعال کردن بهترین تیراندازها جهت مقابله با هرگونهه تهدید استفاده کنند. با انجام این کار، با وجود تسلیحات محدود نیز می توان پیروز میدان بود. استفاده از قابلیت ها و توانایی های نظامی باید در میدان های جنگی سخت نیز قابل استفاده باشند. جنگنده های سیستم فرماندهی و کنترل باید به اینترنت و دستگاههای فنی پیشرفته مجهز باشند. سنسورها و تیراندازها باید در محیط های جنگی با یکدیگر کار کنند. سنسورها باید سیستم ها را به سمت هدف معین هدایت کرده و با استفاده از بهترین و پیشرفته ترین تسلیحات موجود در عرض چند ثانیه هدف را نابود کنند. یکی از گامهای مثبت ارتش امریکا این است که اخیرا در پی دستیابی به سیستم فرماندهی دفاع موشکی و هوایی یک پارچه (IBCS) است. سیستمی که اکنون در حال آزمایش بوده و هدف از آن فراهم کردن اطلاعات کافی، ابزار ارتباطی نظیر اینترنت و آموزش های لازم برای فرماندهان و مبارزان جنگی است. باید گفت که افزایش جنگنده ها و موشک ها و ردیابی آنها، توانایی فرماندهان جنگی و مدافعان هوایی را جهت کنترل محیط های جنگی پیچیده افزایش می دهند. این نوع سیستم ( IBCS ) برای ارتش امریکا بسیار ضروری بوده و می تواند توان جنگی امریکا را در کره یا هر جای دیگر افزایش دهد. پیچیدگی این سیستم و کمبود بودجه باعث شده است دستیابی به آن در سطح گسترده مشکل شود. ارتش با توجه به وضعیت نظامی کره، اخیرا تلاش نموده به این نوع سیستم دست یافته، در همین راستا درخواست بودجه اضافی به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار را نموده است. توسعه مداوم سیستم های کنترل و فرماندهی قابل اطمینان و پیشرفته، در سریع ترین زمان ممکن پیامی واضح را برای متحدین منطقه ای کلیدی امریکا و دشمنان بالقوه آن (نظیر کره شمالی) ارسال نموده و به فرماندهان این فرصت را می دهد در محیط های جنگی پیچیده بهترین عملکرد را داشته باشند. فرماندهی پاسیفیک ایالات متحده امریکا بر این باور است که واشنگتن باید توان نظامی خود را به روز کرده و نقش خود را در عملیات مشترک افزایش دهد. جهت پاسخگویی به خواسته فرماندهی پاسیفیک، ارتش و نیروی هوایی امریکا باید به سیستم های پیشرفته، فناوری های جدید، پروسه ها، تاکتیک ها و تکنیک های همکاری مجهز شود.