آمریکا باید به ایران برای دستیابی به سلاح اتمی کمک کند!

خبرگزاری فارس: «بوریس جانسون»، وزیر خارجه جدید انگلیس در کابینه «ترزا می»، ده سال پیش در یادداشتی نوشته در صورتی که تنها راه حفاظت از ایران برای ایرانی‌ها، داشتن سلاح اتمی و توانایی پرتاب آن است.

وی در این مقاله که 12 اکتبر سال 2006 در روزنامه تلگراف منتشر شده می‌نویسد: «اگر من یک سیاستمدار ایرانی بودم، تصمیمم را گرفته بودم. اگر همه ما در تهران نشسته بودیم و داشتیم بعد از صبحانه به پیپ‌هایمان پک می‌زدیم و درباره مسئله سلاح‌های هسته‌ای ایران فکر می‌کردیم، متأسفانه احتمالاً به پاسخی متفاوت می‌رسیدیم.»

«بوریس جانسون» در ادامه می‌نویسد: «اگر من یکی از اعضای حوزه قم جنوبی بودم، تجهیز کشورم به بزرگترین، درخشان‌ترین، نوک‌تیزترین و پرقدرت‌ترین بمب هیدروژنی موجود در بازار در اسرع وقت را وظیفه قهرمانانه خودم می‌دانستم.»

«جانسون» که در زمان نگارش این یادداشت نماینده پارلمان بوده به تشریح دلایلش از نظر یک مقام ایرانی برای توجیه دست‌یابی به سلاح اتمی پرداخته است: «مطالبه من برای سلاح‌های هسته‌ای به این خاطر که (این سلاح‌ها) به نوعی نماد قدرت ملی هستند، نیست. (چنین مطالبه‌ای) ارتباطی با روح عظیم رقابت بورژوازی که معمولاً موتور محرک ابناء بشر است، ندارد: این مانند خواستن تلویزیون یک صفحه تخت، تنها به خاطر آنکه همسایه هم یکی از آنها را دارد، نیست.»

نماینده وقت پارلمان انگلیس، می‌نویسد: «فکر می‌کنم احتمالاً باور معتبر و معقولم این می‌شد که تصاحب یک سلاح هسته‌ای و توان پرتاب آن از فاصله مناسب، تنها روش موفقیت‌آمیز برای محافظت از کشورم در برابر احتمال حمله آمریکا می‌بود.»

«جانسون» برای توجیه این استدلال «کشتاری که الان در عراق جاری است» را یادآور شده و می‌نویسد: «آمریکایی‌ها در آنجا از برتری نظامی بی‌بدیلشان برای سرنگون کردن یک رژیم و فرو بردن یک کشور همسایه در جنگ داخلی استفاده کردند. تراژدی و کنایه تمام ماجرا در اینجا است که بوش موفق شد یکی از 'محورهای شرارت' که در واقع در حال ساخت سلاح‌های کشتار جمعی بود را حذف کند.»

«جانسون» حمله آمریکا به عراق را شکست خوانده و نوشته نتیجه این جنگ کشته شدن 58 هزار عراقی و هزاران نفر از سربازان ائتلاف بوده است.

وی سپس از «تونی بلر»، نخست‌وزیر وقت انگلیس و «جورج دبلیو بوش»، رئیس‌جمهور وقت آمریکا بابت حمایت از گزینه حمله نظامی به عراق انتقاد می‌کند. «جانسون» می‌نویسد: «دقیقاً به خاطر همین وخیم شدن اوضاع عراق است که بوش و بلر اکنون توانایی رهبری ما برای عبور از این باتلاق را از دست داده‌اند. دیگر چه کسی به تونی بلر، اگر بگوید که ما باید از راهکار نظامی استفاده کنیم، اعتماد خواهد کرد؟ چه کسی حتی یک کلمه از آنچه او می‌گوید را باور خواهد کرد؟»

وی در ادامه می‌نویسد: «احساس یأس‌آور من این است که در موضوع ایران ما باید اعتراف کنیم که چنانکه در زبان فارسی می‌گویند، وضعیت کیش و مات است. ایرانی‌ها یک روز به سلاح اتمی دست پیدا می‌کنند؛ ما تقریباً هیچ کاری در این راستا نمی‌توانیم انجام بدهیم. تمامی تهدیدها و انذارای ما بی‌مورد است. در واقع، اگر تمامی این اقدامات شکست بخورند، شاید وقت آن باشد که آمریکایی‌ها خودشان کنترل این برنامه غیرقابل توقف را به عهده بگیرند.»

«جانسون» همچنین می‌نویسد: «اگر این فکر من صحیح باشد که دست‌یابی ایران به بمب نه تنها اجتناب‌ناپذیر بلکه نمود خواست مردم این کشور است، شاید بتوانیم این مسئله را وارونه کنیم. شاید اکنون وقت آن است که به احساس وحشت، ظن و تشدید ترس‌ها خاتمه دهیم. شاید آمریکایی‌ها بتوانند در واقع همان‌طور که به انگلیسی‌ها کمک می‌کنند، (به ایرانی‌ها) هم با فناوری ( ساخت سلاح)، در ازا برخی شرایط معین، کمک کنند: اینکه رهبران ایران به جار و جنجال‌ها بر سر حمله به اسرائیل خانمه بدهند و در زمینه دموکراسی پیشرفت کنند و غیره.»

«جانسون» در ادامه می‌نویسد: «مردم ایران احتمالاً قدردان خواهند بود و احساس خواهند کرد عوض دیوسازی از آنها، با آنها تعامل شده است.»

نماینده اسبق پارلمان انگلیس درباره اینکه این اقدام چه تلویحاتی برای رژیم صهیونیستی خواهد داشت، اینطور می‌نویسد: «آیا این به معنی پایان اسرائیل خواهد بود که خودش 200 کلاهک اتمی دارد؟ البته که خیر. منطق تخریب حتمی متقابل، هنوز معتبر است.»