خبرگزاری فارس: روزنامه آمریکایی «نیویورکتایمز» در یادداشتی به قلم «راجر کوهن» نوشت که «رجب طیب اردوغان» رئیسجمهوری ترکیه در کلاف سردرگمی که خود ایجاد کرده، گرفتار شده است. این گزارش با بیان اینکه اردوغان در یک هزارتو گرفتار شده، به کاخ ریاستجمهوری ترکیه در آنکارا با یکهزار اتاق اشاره کرده و نوشته است که این یک دخمه پرپیچ و خم است و اردوغان در حالیکه از اتاقی به اتاق دیگر حرکت میکند، بدون شک برای تأمل در خصوص مصائب ترکیه زمان دارد و شاید به این میاندیشد که چطور کنترل امور از دست این خودبزرگبین حاکم خارج شده است. نیویورکتایمز سپس ادامه داد، اردوغان که بعد از حضور 13 ساله در قدرت، قرار بود رهبر جهان اهل سنت باشد، حالا در حالی در کاخ وسیعش تنها مانده که رؤیای او برای رسیدن به امپراطوری عثمانی نابود شده است و جامعه ترکیه تا حد بروز خشونت دو قطبی شده است. این گزارش سپس به ریاکاری اردوغان در رویارویی با شبه نظامیان «پکک» و تکفیریهای داعش اشاره کرد و نوشت، اردوغان «سازمانهای تروریستی» نامشخص را عامل حمله شرمآور به فرودگاه آتاتورک میداند که به کشته شدن 44 نفر منجر شد. «بینالی ایلدیریم» نخستوزیر
وی، از روی تجربه، داعش را مقصر میداند. نیویورکتایمز سپس توضیح داد، از نظر اردوغان، واژه «تروریست» به طور عمده نشاندهنده شبهنظامیان «پکک» است که از دهه 1980 تاکنون برای کسب استقلال با دولت ترکیه در جدال هستند. در جنوب شرقی ترکیه، بسیاری از شهرها تحت حکومت نظامی هستند و اردوغان مبارزهای بیرحمانه علیه کردها در سایه جنگ سوریه به راه انداخته است. نیویورکتایمز ادامه داد، در حالیکه اردوغان پکک را یک سازمان تروریستی و تهدید به حساب میآورد، اما در رویارویی با داعش تردید به خرج داده و بازیای دوگانه در پیش گرفته است. این گزارش سپس در توضیح نوشت، مدتها است که اردوغان اجازه میدهد که نیروهای داعش از مرز این کشور عبور کنند و وارد پناهگاه تکفیریها در «رقه» سوریه شوند. در مقایسه بین دو گروه تروریستهای داعش در شمال سوریه و نیروهای کرد سوریه، پکک و گروههای وابسته به آن یعنی حزب اتحاد دموکراتیک «P.Y.D» و «Y.P.G»، مشخص است که اردوغان کدامیک را تهدید میداند. طبق این گزارش، اردوغان از داعش به عنوان نیرویی علیه کردها استفاده کرده است و این در حالی است که گروه Y.P.G که نقش موثری در مبارزه با داعش دارد و
موثرترین نیروی زمینی آمریکا در جنگ با داعش به حساب میآید، در واقع مواضع اردوغان را پیچیده تر میکند. ترکیه یکی از همپیمانان ناتو است که با ائتلاف ضد داعش کردهای سوریه مخالف بود. این گزارش سپس به اوضاع ترکیه در خاورمیانه اشاره کرد و نوشت، اردوغان خود را در منطقهای وحشتناک از خاورمیانه میبیند زیرا کشورش در نتیجه جنگ 5 ساله سوریه و عبور میلیونها آواره سوری از مرز این کشور، بیثبات شده است. اردوغان از بیمیلی «باراک اوباما» رئیسجمهوری آمریکا در حمایت از سیاستهایش برای کنارهگیری «بشار اسد» رئیسجمهوری سوریه آزرده خاطر است، اما در مجموع خشونتهای پیش آمده در ترکیه، نتیجه اقدامات اردوغان است. طبق این گزارش، رئیسجمهوری ترکیه همهجا برای خود دشمنتراشی کرده، از مطبوعات با خفه کردن آزادی بیان گرفته تا بین همپیمانان تجاری ترکیه. او به سالها تلاش برای صلح با کردها پشت کرد و رفتار ظالمانهای را در قبال آنها در پیش گرفت. او که قدرت خود را در معرض تهدید میدید، حاضر شد تا با خشونتآفرینی، فضای ترس را بر جامعه حاکم کند تا در آستانه دور دوم انتخابات در نقش یک منجی ظاهر شود. نیویورکتایمز نوشته است که اردوغان
برای حفظ قدرت از نخستوزیری به ریاستجمهوری رفت و قانون اساسی را نیز دستخوش تغییر کرد. او دیپلماسی را به سوی خودستایی پیش برد و با اسرائیل، مصر و روسیه وارد مبارزه و جدال شد. در پی این اقدامات بود که اقتصاد ترکیه رو به وخامت رفت و حالا او مجبور شده در روزهای اخیر از روسیه عذرخواهی کند و اختلافات خود را با اسرائیل حل و فصل کند. علاوه بر تمامی این مسائل، اردوغان ترکیه را به کشوری درگیر اختلاف و آماده اشتعال تبدیل کرده که در آن شیوه و شخصیت اردوغان هر روز بیش از قبل به قیمت از بین رفتن آزادی رشد پیدا کرد. نیویورکتایمز نوشت، اردوغان به پشتوانه اینکه آمریکا و اروپا در موقعیت دلخواه او هستند، تمام این کارها را انجام داد. آمریکا و اروپا به دلایل راهبردی (مسائل نظامی برای آمریکا و آوارگان برای اروپا) به اردوغان بیشتر از آن نیاز دارند که اردوغان بخواهد به آنها نیاز داشته باشد، بنابراین اردوغان هر آنچه که میخواهد را با پیامدهای شوم آن انجام میدهد. بسیار جالب است که سیاست خارجی «تنش صفر» نوعثمانیگری هماکنون به واقعیتی پرمشکل تبدیل شده است: اردوغان ماحصل دسیسه تلخ خود را برداشت میکند. نیویورکتایمز با اشاره
به این مسئله در پایان به حادثه اخیر تروریستی ترکیه اشاره کرد و نوشت: «من محزون قربانیان حادثه تروریستی فرودگاه آتاتورک هستم. این حمام خونی بود که وقوع آن پیشبینی میشد.»
دیدگاه تان را بنویسید