انتصاب نماینده مشترک آمریکا در امور ونزوئلا و ایران حاوی چه پیامی است؟
مرکز امنیتی «سوفان» در تحلیلی به بررسی هدف واشنگتن در انتصاب «الیوت آبرامز» به عنوان مسئول مشترک امور ایران و ونزوئلا در وزارت خارجه آمریکا پرداخت.
خبرگزاری فارس: مرکز امنیتی «سوفان» مستقر در نیویورک روز دوشنبه در تحلیلی به انتصاب «الیوت آبرامز» به عنوان نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ایران پرداخت.
در مقدمه این گزارش آمده ششم اوت «مایک پامپئو» وزیر خارجه آمریکا الیوت آبرامز را جانشین «برایان هوک» اعلام کرد. پامپئو گفت که آبرامز در عین حال مسئولیت خود به عنوان نماینده ویژه دولت آمریکا در امور ونزوئلا را حفظ خواهد کرد.
بنابر این گزارش، انتصاب آبرامز که مدتهاست از طرفداران تلاشهای آمریکا برای سرنگونی آنچه به ادعای سوفان «رژیمهای دیکتاتوری» خوانده شده، بوده قطعاً زنگهای هشدار را در تهران به صدا درمیآورد. او در ژانویه سال ۲۰۱۹ به عنوان نماینده دولت آمریکا در امور ونزوئلا انتخاب شد تا تلاش واشنگتن برای سرنگون کردن دولت «نیکلاس مادورو»، رئیسجمهور ونزوئلا را هدایت کند و تهران هم شاید به طور منطقی نتیجهگیری کند که انتصاب وی در خصوص ایران نیز با همین هدف انجام شده است.
سوفان در ادامه نوشت: ایران پیش از این هم هدف کارزار «فشار حداکثری» آمریکا بوده و بر اساس آن تحت شدیدترین تحریمهای آمریکا قرار گرفته است. هدف این سیاست به ادعای آمریکا تغییر رفتار ایران بوده، در حالی که از بسیاری از سخنرانیهای مایک پامپئو درباره ایران اینطور برمیآید که ترجیح میدهد سرانجام حکومت تهران را تغییر دهد. از این منظر آبرامز خیلی بیشتر از برایان هوک، مسئول سابق امور ایران با پامپئو همعقیده است.
این مرکز میافزاید: حتی قبل از این انتصاب هم رهبر ایران هر گونه مذاکره با دولت ترامپ درباره توافق هستهای چندجانبه را که بتواند جایگزین توافق سال 2015 شود، رد کرده بود. حالا با به میان آمدن نام آبرامز به عنوان بلندپایهترین سیاستگذار در امور ایران قطعاً تغییر موضع ایران قبل از انتخابات نوامبر آمریکا رخ نخواهد داد. شاید این اتفاق را بتوان در دوره دوم ترامپ در صورت پیروزی او در انتخابات متصور شد.
بنابر این گزارش، در صورتی که هدف پامپئو از این انتصاب به کارگیری راهبرد تغییر رژیم در دو کشور ایران و ونزوئلا باشد، موانعی اساسی بر سر راه وی وجود دارد. با وجود همه تحریمهایی که علیه دو کشور اعمال شده و تحریم نیکلاس مادورو، دولت وی دوام آورده است. این در حالی است که «خوان گوایدو» سردسته مخالفان دولت ونزوئلا که خود را رئیسجمهور خوانده از سوی آمریکا و اغلب کشورهای همسایه این کشور آمریکای لاتین به رسمیت شناخته شده و حمایت میشود. تغییر حکومت در ایران از ونزوئلا هم دشوارتر است و تهران توانسته سیاستهای منطقه را مطابق میل خود در کشورهای مختلف شامل از جمله عراق، یمن و لبنان شکل دهد. در سوریه هم که کمک ایران باعث شد «بشار اسد» رئیسجمهور این کشور با وجود تعداد زیاد شورشیان مسلح بر سر کار بماند.
به نوشته سوفان، ترکیب سمتهای مرتبط با ایران و ونزوئلا در وزارت خارجه آمریکا به وضوح ارزیابی دولت آمریکا را با این محتوی نشان میدهد که دو کشور در حال همکاری با هم هستند تا هر جا که ممکن است مانع اهداف آمریکا شوند و ایالات متحده را خجالتزده کنند. این شرمساری زمانی محقق شد که در ماه مه سال جاری ایران ۵ تانکر سوخت را برای ونزوئلا ارسال کرد.
این اقدام نمایانگر احیای روابط ایران و ونزوئلا بود که بعد از دوران ریاستجمهوری «محمود احمدی نژاد» و فوت «هوگو چاوز»، رهبر انقلابی ونزوئلا در سال ۲۰۱۳، کمرنگ شده بود. این احیای رابطه نشان میدهد دو کشور درک کردهاند که هدف اصلی دولت ترامپ هستند و لازم است علیرغم دوری جغرافیایی و با وجود زمینههای مختلف سیاسی، مذهبی و قومی با یکدیگر همکاری کنند.
دیدگاه تان را بنویسید