بغل کردن قدرت در آفریقا عادی است!
همه‌پرسی جنجالی امروز، دوشنبه در کومور، در صورت رای آوردن به رییس جمهور این کشور اجازه خواهد داد که برای دور دوم در انتخابات شرکت کند و دوره ریاست جمهوری خود را تا پس از سال ۲۰۲۱ نیز ادامه دهد. این در حالی است که چنین روش‌هایی در آفریقا معمول بوده و در بسیاری از کشور‌های این قاره رهبران کشور‌ها به دنبال آن بوده‌اند تا با اعمال تغییراتی در قانون اساسی کشور خود، در قدرت باقی بمانند.
ایسنا: خبرگزاری فرانسه به بهانه همه‌پرسی امروز مجمع‌الجزایر کومور، کشوری که قانون اساسی آن بر مبنای ایجاد تعادل در قدرت میان سه جزیره اصلی آن نوشته شده، به بررسی اقدامات مقامات سایر کشور‌های آفریقایی برای حفظ قدرت خود پرداخته است. بنا بر این گزارش، برخی از این اقدامات با پیروزی و برخی با شکست روبه‌رو شده و برخی از آن‌ها نیز بی‌تاثیر بوده‌اند. پیروزی‌ها در سال ۲۰۱۵، رای دهندگان رواندایی از یک همه‌پرسی که محدودیت دوره‌ای را از قانون اساسی این کشور حذف می‌کرد و به پل کاگامه، رییس جمهور این کشور که از سال ۱۹۹۴ قدرت را در این کشور در دست داشت، اجازه می‌دهد که تا سال ۲۰۳۴ در سمت خود باقی بماند، حمایت کردند. در همین سال جمهوری کنگو نیز به تغییر قانون اساسی این کشور رای داد تا دنیس ساسو نگشو، رییس جمهور این کشور بتواند برای دور سوم نیز در انتخابات شرکت کند. او در انتخابات سال ۲۰۱۶ بار دیگر پیروز شد. در سال ۲۰۱۳ در زیمبابوه قانون اساسی جدیدی تعریف شد که به رابرت موگابه، رییس جمهور وقت این کشور اجازه داد تا در انتخابات دیگری نیز شرکت کند. او در این انتخابات پیروز شد، اما در سال ۲۰۱۷، پس از ۳۷ سال حضور در راس قدرت
این کشور، با کودتا برکنار شد. ادریس دبی، رییس جمهور چاد از سال ۱۹۹۰ به لطف نغییرات قانون اساسی در سال ۲۰۰۵ که پس از یک همه‌پرسی مورد نزاع صورت گرفت، به فعالیت در جایگاه خود ادامه داده است. همه‌پرسی ۲۰۰۵ اوگاندا نیز محدودیت‌های دوره‌ای ریاست جمهوری را تغییر داد و موجب شد که یووری موسونی، رییس جمهور این کشور که از سال ۱۹۸۶ ریاست جمهوری اوگاندا را بر عهده داشته، در سال ۲۰۱۶ برای پنجمین دوره نیز در انتخابات شرکت کند. در سال ۲۰۰۲ در جمهوری توگو، یک اصلاحیه قانون اساسی به رییس جمهور این کشور اجازه داد که بدون محدودیت در انتخابات شرکت کند. همین مساله راه را برای گناسینگبی ایادیما که از سال ۱۹۶۷ ریاست جمهوری این کشور را بر عهده داشت، اجاه داد تا در دور دیگری از انتخابات نیز پیروز شود. با مرگ او در سال ۲۰۰۵، پسرش جایگزین او شد و تا امروز در سه انتخابات حساس پیروز شده است. اپوزیسیون این کشور به دنبال بازگرداندن محدودیت دو دوره‌ای برای شرکت رییس جمهور در انتخابات است. بحران‌ها پس از آن که پیر انکورونزیزا، رییس جمهور بروندی در سال ۲۰۱۵ برای سومین بار در انتخابات پیروز شد و اپوزیسیون این کشور این انتخابات را بر خلاف
قانون اساسی دانست، بروندی دچار یک بحران خونین سیاسی شد. در ماه مه ۲۰۱۸ مردم این کشور در یک همه‌پرسی به تغییرات قانون اساسی رای دادند تا مدت دوره ریاست جمهوری دراین کشور افزایش یابد و به موجب این تغییرات، انکورونزیزا تا سال ۲۰۳۴ در قدرت باقی می‌ماند، اما این رییس جمهور یک ماه پس از این همه‌پرسی اعلام کرد که در سال ۲۰۲۰ از قدرت کناره‌گیری خواهد کرد. ژوزف کابیلا، رییس جمهوری کنگو باید تا پایان سال ۲۰۱۶ و پایان دو دوره ریاست جمهوری خود از این سمت کناره‌گیری می‌کرد، اما از آن سر باز زد و دادگاه قانون اساسی این کشور به ادامه فعالیت او تا انتخاب جایگزینش رای داد. پس از تاخیری طولانی که اعتراضات زیادی را در این کشور برانگیخت، پیش‌بینی می‌شود این رای‌گیری در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸ برگزار شود. اقدامات بی‌تاثیر در بورکینافاسو، اقدام بلز کمپائوره، رییس جمهور سابق این کشور در سال ۲۰۱۴ برای افزایش دوران ریاست جمهوری‌اش تا بیش از ۳۰ سال، صد‌ها هزار معترض را به خیابان‌ها کشاند و کمپائوره وادار به کناره‌گیری شد. پارلمان مالاوی نیز در سال ۲۰۰۲ باکیلی مولوزی، رییس جمهور سابق این را از شرکت در سومین انتخابات ریاست جمهوری منع کرد و
او در سال ۲۰۰۴ از قدرت کناره‌گیری کرد. فردریک چیلوبا، رییس جمهور سابق زامبیا در سال ۲۰۰۱ تلاش کرد تا قانون اساسی این کشور را تغییر دهد و برای سومین بار نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود، اما به دنبال فشار مردم این کشور از این اقدام صرف نظر کرد.
دیدگاه تان را بنویسید