علل عدم پایان رسمی جنگ کره چیست؟
یک روزنامه مشهور آمریکایی به بررسی دلایل اصلی عدم پایان جنگ در شبه جزیره کره پرداخته است.
خبرگزاری تسنیم: به نقل از روزنامه واشنگتن پست، حدود دو ماه از دیدار دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا و کیم جونگ اون رهبر کره شمالی در سنگاپور گذشته است، ولی پیشرفت ناچیزی در متقاعد کردن کره شمالی برای تسلیم تسلیحات هسته‌ای اش نمایان و قابل مشاهده است. بر اساس این گزارش روز چهارشنبه رسانه خبری دولتی کره شمالی ظاهرا در این باره توضیح داد: ابتدا جنگ کره باید رسما پایان یابد. خبرگزاری رسمی کره شمالی نوشت: اجازه بدهید بیانیه‌ای درباره پایان جنگ تنظیم کنیم، یک مکانیسم صلح برای برقراری صلح پایدار ایجاد کنیم. بیایید تنها بر روی خلع سلاح هسته‌ای تاکید و پافشاری نکنیم و هرگز اقدامات غیرمنطقی آمریکا را مورد عفو و بخشش قرار ندهیم، اقداماتی که قصد دارد کره شمالی را مجبور به دادن امتیازات یکجانبه کند. مطالب درج شده در خبرگزاری رسمی کره شمالی نشان می‌دهد که آینده دو کره همچنان به شدت در مسائل مربوط به گذشته پیوند خورده است، به خصوص جنگی که ۶۵ سال قبل متوقف شده است. گرچه جنگ دو کره از ۱۹۵۰ تا زمانی که ترک مخاصمه در سال ۱۹۵۳ میلادی اعلام شد، به طول انجامید، ولی دو سال آخر بیشتر یک بن بست بود. نتیجه نهایی، نامشخص و ناتمام
ماند. واشنگتن پست افزود: ماه‌های نخست جنگ شاهد اشغال کره جنوبی توسط کره شمالی بود، سپس یک ضد حمله از سوی نیرو‌های سازمان ملل، نظامیان کره شمالی را مجبور به عقب نشینی به مرز خود با چین کرد و در نهایت، اشغال توسط چین که نیرو‌های سازمان ملل را به منطقه‌ای بازگرداند که خطوط جبهه همچنان تا امروز باقی مانده است. کره شمالی با یک بمباران بزرگ روبرو شد و برآورد‌ها نشان می‌دهد که شاید ۲.۵ میلیون غیرنظامی در جریان این جنگ کشته شده باشند. برای سال‌ها بحث درباره توافقنامه پایان جنگ مطرح بود، ولی برخی مسائل از جمله بازگشت و استرداد اسرای جنگی مانع از چنین اتفاقی شد. انتخاب دوایت آیزنهاور به عنوان رئیس جمهور آمریکا در سال ۱۹۵۲ و مرگ استالین رهبر شوروی سابق به روند مذاکرات کمک کرد و در نهایت نیرو‌های کره شمالی و چین و فرماندهی سازمان ملل در نهایت توافقنامه متارکه جنگ را در جولای ۱۹۵۳ میلادی امضا کردند. این توافقنامه موجب متوقف شدن درگیری و ایجاد یک منطقه غیرنظامی بین دو کره شد. کره شمالی بخشی از این توافقنامه متارکه جنگ نبود و "سینگمن ری" رئیس جمهور وقت این کشور خواستار ادامه جنگ با کره شمالی بود. از نظر تئوری، این
توافقنامه متارکه جنگ موقتی بود و در آن خواستار پایان کامل خصومت‌ها و کلیه فعالیت‌های نیرو‌های مسلح در کره شده بود آن هم تا زمانی که یک راهکار مسالمت آمیز برای حل و فصل بحران پیدا شود. ولی کنفرانس صلحی که در ژنو در سال ۱۹۵۴ میلادی برگزار شد، نتوانست به یک توافقنامه صلح دست یابد. دلیل اصلی این ناکامی آن بود که هر دو طرف خود را پیروز واقعی می‌دانست. تشدید تنش‌ها در منطقه در نهایت موجب شد تا آمریکا با لغو یک بخش از توافق متارکه جنگ، تسلیحات هسته‌ای خود را در سال ۱۹۵۸ میلادی به کره جنوبی منتقل کند. این روزنامه آمریکایی نوشت: گرچه یک جنگ تمام عیار دیگر در شبه جزیره کره هرگز از سر گرفته نشد، ولی تنش‌های نظامی همچنان به شدت بالا است. حوادث خشونت آمیز زیادی وجود داشته است، از جمله در سال ۱۹۷۶ میلادی زمانی که سربازان کره شمالی دو افسر ارتش آمریکا را در منطقه غیرنظامی دو کره اعدام کردند. از دهه ۱۹۹۰ تاکنون کره شمالی بار‌ها اعلام کرده است که دیگر از مفاد پیمان متارکه تبعیت نخواهد کرد. وقتی که رهبر کره شمالی در آوریل امسال با مون جائه این رئیس جمهور کره جنوبی در روستای پانمون جون دیدار کرد، دو طرف توافق کردند تا در
راستای " اعلام پایان جنگ و ایجاد یک رژیم صلح پایدار و دائمی" همکاری کنند. برای کره شمالی، درخواست پایان جنگ در شبه جزیره کره کاملا روشن و واضح است: این مساله به مشروعیت رژیم کره شمالی کمک خواهد کرد و حتی شاید منجر به رسمیت دیپلماتیک از سوی ایالات متحده شود. برخی کارشناسان بر این باورند که این روند می‌تواند با اعلامیه آمریکا-کره شمالی آغاز شود و در این اعلامیه پایان رسمی جنگ کره اعلام گردد، اقدامی که از نظر نمادین اهمیت زیادی خواهد داشت، ولی مستلزم موانع قانونی کمتری نسبت به تبدیل توافقنامه متارکه جنگ به یک پیمان صلح تمام عیار است. این اقدام مستلزم هماهنگی با پکن و همین طور تصویب کنگره آمریکا است. کره جنوبی نیز اعلامیه پایان جنگ را راهکاری برای بهبود روابط در شبه جزیره کره می‌داند که می‌تواند مسیر دستیابی به یک پیمان صلح را هموار کند. ولی با توجه به آنکه سئول بخشی از توافقنامه متارکه جنگ نیست، دیدگاه‌های آن اهمیت و وزن قانونی و حقوقی چندانی ندارد. در شرایطی که چین آمادگی خود را برای دستیابی به پیمان صلح اعلام کرده، ولی پیام‌های واشنگتن متناقض و پیچیده بوده است. آمریکا چه نقشی ایفا می‌کند؟ ترامپ علاقه خود
را به ایده صلح دائمی اعلام کرده و در ماه آوریل این طور توئیت نموده است که "جنگ کره رو به پایان است"؛ و زمانی که کیم یونگ چول فرستاده کره شمالی در ماه ژوئن از کاخ سفید دیدن کرد، ترامپ به خبرنگاران گفت که "دو نفر درباره پایان جنگ صحبت کرده اند. ". ولی در حالی که توافقنامه امضا شده بین ترامپ و کیم حاوی اشاره به ایجاد "یک رژیم صلح باثبات و پایدار در شبه جزیره کره بوده است"، ولی ایالات متحده ظاهرا معتقد است این اقدام تنها زمانی صورت خواهد گرفت که کره شمالی تسلیحات هسته‌ای اش را تسلیم کند. هدر نوئرت سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این باره گفت: ببینید، ما از رژیم صلح حمایت می‌کنیم، یک مکانیسم صلح به طوری که کشور‌ها بتوانند به سوی صلح حرکت کنند. ولی تمرکز اصلی ما بر روی خلع سلاح اتمی شبه جزیره کره ست و این مساله‌ای است که ما به همراه خیلی از دولت‌های دیگر درباره آن کاملا شفاف بوده ایم. واشنگتن پست در ادامه این تحلیل افزود: دولت آمریکا دقیقا به همان دلیلی که کره شمالی می‌خواهد، از عجله کردن برای اعلام پایان جنگ در شبه جزیره کره خودداری می‌کند. گرچه اعلام پایان جنگ از نظر قانونی و حقوقی، اهمیت و وزن زیادی ندارد، ولی
می‌تواند به معنای به رسمیت شناختن نمادین کره شمالی به عنوان یک کشور هسته‌ای باشد و درخواست‌های کره شمالی برای کاهش حضور نظامی آمریکا در کره جنوبی را تقویت کند. هرگونه اعلامیه پایان جنگ می‌تواند در داخل آمریکا به عنوان یک کاپیتولاسیون توسط ترامپ ارزیابی شود، چیزی که مانع از آن خواهد شد تا رویکرد "کمپین حداکثر فشار " از سوی دولت آمریکا در قبال کره شمالی را یک پیروزی آشکار برای واشنگتن نشان دهد.
دیدگاه تان را بنویسید