درمان آسیب های اسکلتی عضلانی با اوزون تراپی، لیزر و ورزش

تقریباً همه افراد برخی مواقع، نوعی از آسیب‌دیدگی را تجربه خواهند کرد. این آسیب دیدگی ممکن است به دلیل زمین خوردن، سقوط کردن از ارتفاع، استفاده بیش از حد از اندام، مشکلات دژنراتیو یا آسیب‌های ورزشی باشد. مهم‌ترین چیز اطمینان از این است که مشکل پیش آمده به درستی، توسط یک متخصص مراقبت‌های پزشکی تشخیص داده شده و درمان مناسب آغاز گردد تا از مشکلات بعدی جلوگیری شود.

استئوآرتریت و سایر مشکلات دژنراتیو در اثر فرسایش و ساییدگی ایجاد می‌شوند و معمولا با گذشت زمان بدتر می‌شوند. اگرچه این مشکلات واقعا قابل درمان نیستند اما می‌توان به روش‌های مختلفی آنها را مدیریت کرد تا درد و ناتوانی ناشی از آنها را به حداقل برسانیم.

آسیب رباط‌ها می‌توانند در اثر فعالیت ورزشی یا افتادن و سقوط از ارتفاع رخ دهد. سه درجه آسیب دیدگی رباط وجود دارد که به انواع مختلف درمان احتیاج دارند. آسیب درجه یک باید با ایجاد محدودیت شخصی درمان شود؛ درحالیکه آسیب درجه دو برای بازیابی کامل عملکرد و حرکت، به فیزیوتراپی احتیاج دارد. پارگی جدی که تحت دسته بندی آسیب درجه سه طبقه بندی می‌شود، معمولاً برای درمان به عمل جراحی ترمیمی یا جایگزینی رباط احتیاج دارد.

فیزیوتراپیست و پزشک هر دو می‌توانند آسیب را تشخیص دهند. مهم نیست که چه کسی آسیب را تشخیص می‌دهد، به شرطی که تشخیص داده شده با آگاهی انجام شده و به وضوح به شما اطلاع داده شود. فیزیوتراپیست می‌تواند پس از معاینه فیزیکی، برای کمک به تشخیص خود از اسکن‌هایی مانند CT اسکن، MRI ، عکسبرداری با اشعه ایکس و نوار عصب و عضله استفاده کند.

درمان یا مدیریت آسیب‌دیدگی نیز به شرایط خاص آسیب بستگی دارد. در موارد آسیب‌های اسکلتی عضلانی، اغلب فیزیوتراپیست مهارت‌های گسترده‌ای دارد و قادر به استفاده از تکنیک‌های دستی در درمان است. با این حال فیزیوتراپیست شما قادر به تجویز داروهایی مانند داروهای ضد التهاب نیست. بنابراین در صورت نیاز، برای تجویز این داروها شمارا به پزشک ارجاع می‌دهد.

درمان برخی آسیب‌ها بسیار ساده است و صرفاً برای بهبودی به یک دوره استراحت و مدیریت التهاب احتیاج است که این موارد با عنوان شرایط خود-محدود کننده شناخته می‌شوند. همچنین ممکن است فیزیوتراپیست برای محافظت و پشتیبانی از ناحیه آسیب دیده در دوره بهبودی، استفاده از یک ارتز مناسب مانند بریس یا تکیه گاه خاص را توصیه کند.

تجویز جوراب واریس نیز یکی از راه‌های درمانی است که به کاهش درد کمک می‌کند.

ورزش برای بسیاری از آسیب‌ها، کلید بهبودی است و فیزیوتراپیست شما می‌تواند برای کمک به فرایند توانبخشی شما تغییرات ورزشی مناسبی را تجویز کرده و به شما آموزش دهد. این تمرینات با رفع عدم تعادل عضلانی و تقویت عضلات خاص که به نوبه خود باعث کاهش درد می‌شود، در بهبود حرکت به شما کمک می‌کنند. ورزش پس از بهبودی نیز برای اطمینان از سالم ماندن بسیار مهم است.

منوال تراپی یا استفاده از دست و تکنیک‌های دستی نوعی از درمان است که به جای پزشکان، فیزیوتراپیست‌ها برای انجام آن آموزش دیده‌اند. منوال تراپی می‌تواند شامل تمرینات ماساژ، کششی و تقویتی باشد که ماهیچه‌ها و مفاصل را به نحوی تمرین می‌دهند که مکانیک و حرکات مناسب خود را مجدداً باز یابند.

استفاده از یخ می‌تواند در درمان آسیب‌هایی که همراه با تورم و التهاب هستند، بسیار مهم باشد. از آنجا که استفاده از یخ می‌تواند عروق خونی را منقبض کند، باعث کاهش التهاب و تورم شده و تحرک مفاصل را بیشتر می‌کند. در نتیجه انجام درمان دستی آسان‌تر خواهد شد.

اغلب می‌توان در آسیب‌هایی که شامل اسپاسم‌های عضلانی یا تنگی عضلات هستند، از اعمال حرارت بهره برد. البته استفاده از حرارت در درمان چیزی است که توسط فیزیوتراپیست به منظور افزایش تحرک و کاهش درد در برخی از آسیب‌های بافت نرم- که شامل تاندون، عضلات و رباط‌ها است، انجام می‌شود. گرما می‌تواند باعث انعطاف پذیری بیشتر بافت‌های نرم شود؛ به نحوی که فیزیوتراپی قادر به کشش ناحیه آسیب دیده باشد.

در اوزون تراپی از اوزون به عنوان یک روش خود درمانی به صورت درون وریدی یا موضعی استفاده می‌شود. ماده اوزون در دوز بسیار پایین (۲۵ تا ۵۰ گرم در میلی لیتر) برای سلامتی مفید است و استفاده از آن ضرری ندارد. این درمان دارای اثر ضد التهابی است، درد را تسکین می‌دهد، گردش خون را تقویت می‌کند و همچنین دارای تاثیرات ضد باکتریال، ضد قارچ و ضد ویروس است. مطالعات علمی متعدد، اثر بخشی اوزون در درمان را اثبات کرده‌اند.

در ازون‌تراپی هایپرباریک کلاسیک، ابتدا خون گرفته می‌شود و با استفاده از یک عمل فشار بیش از حد، با اوزون غنی می‌شود و سپس از طریق رگ مجدداً به بدن بازگردانده می‌شود. درمان تقریباً ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. اوزون تراپی وریدی اغلب با تزریق درمانی مناسب تکمیل می‌شود. پزشکان برای دستیابی به تاثیر مورد نظر، مجموعه‌ای از ۱۰ جلسه درمانی یا بیشتر را توصیه می‌کنند. در تزریق موضعی، اوزون مستقیماً به بافت تزریق می‌شود یا با استفاده از یک کاتتر از طریق مقعد یا از طریق واژن وارد بدن می‌گردد.

در این شکل از درمان، از امواج صوتی غیر قابل تشخیص برای انسان، به منظور تولید گرما در بافت‌های عمیق بدن استفاده می‌شود تا این بافت‌ها قبل از اعمال درمان دستی، شل شوند. امواج صوتی توسط یک دسته وارد پوست می‌شوند و چنین تصور می‌شود که سرعت بهبودی رباط‌ها را افزایش می‌دهند.

آسیب‌های بافت پیوندی و عضلانی، اغلب به درمان با لیزر سطح پایین به خوبی پاسخ می‌دهند. در این درمان برای تحریک بهبودی بدن از لیزر دارای طول موج نور خاصی استفاده می‌شود. لیزر درمانی می‌تواند به کاهش خستگی عضلانی، درد و التهاب کمک کند و همچنین به فیزیوتراپیست اجازه می‌دهد تا مفاصل بیمار را راحت‌تر و با ناراحتی کمتری برای بیمار حرکت دهد.

در موارد دیسک فتق می‌توان از کشش برای فاصله اندازی میان مهره‌ها استفاده کرد. به این ترتیب غضروف‌های دیسک کمتر فشرده شده و فضای بیشتری برای اعصاب به وجود می‌آید. این امر می‌تواند بدون مداخله جراحی، درد ناشی از دیسک فتق کمر را کاهش دهد.

تحریک عصب الکتریکی از طریق پوست (TENS) می‌تواند با استفاده از جریان الکتریکی ملایم، درد ناشی از صدمات ورزشی و سایر آسیب‌ها را کاهش دهد. در این درمان، پدهای الکترود متصل شده، به دستگاه کوچکی که با باطری عمل می‌کند متصل هستند و تکانه‌های الکتریکی را به ناحیه تحت درمان می‌رسانند. این امر باعث کاهش ارسال سیگنال‌های درد به نخاع و مغز می‌شود و از احساس درد می‌کاهد. تکانه‌های الکتریکی همچنین می‌توانند باعث تحریک تولید اندورفین شوند.

ارسال سیگنال‌های الکتریکی فقط به صورت احساس سوزن سوزن شدن جزئی، حس می‌شود و به طور کلی این درمان، یک روش بسیار بی‌خطر برای کاهش درد در برخی از افراد است. فیزیوتراپیست شما می‌تواند گاهی اوقات یک دستگاه TENS را برای درمان به خود شما قرض دهد. این روش، یک درمان نیست اما در برخی شرایط می‌تواند درد بعضی از افراد را تسکین دهد.