از اعتراف به ناکارآمدی دولت تا متلک پرانی به ملت

به گزارش گروه سیاسی فردا، اینبار عباس عبدی در قامت روزنامه نگار اصلاح طلب تلاش دارد تا با ورق زدن صفحات انقلاب، از رویکرد نظام درساختارسازی سیاسی به نوعی آسیب شناسی کرده و در نهایت به این جمعبندی برسد که نظام اجرایی با رئیس جمهور دیگر نتیجه نمی دهد و بیاید به داشتن نخست وزیر برای انجام امور جاری کشور اکتفا کنیم و این نسخه می تواند بعد از 40 سال الگوی مناسبی برای اداره کشور باشد. در بخشی از این یادداشت می خوانیم:« اگر به جاي انتخابات غير راهگشاي سال بعد، نهاد نخست‌وزيري را در قانون زنده كنند، خيلي بهتر است. حداقل رييس‌جمهور منتخب و دولت او 4 يا 8 سال روي دست ساختار نمي‌ماند. به نحوي كه نه مي‌توانند آن را قورت دهند و نه مي‌توانند آن را بالا بياورند. ولي نخست‌وزيري اين مشكل را ندارد. مي‌توان هر ماه يا هر سال يك نخست‌وزير جوان و زبده و انقلابي را امتحان كرد و پس از مدتي، يا تجربه كسب مي‌كنند و پيچ و خم كارها دست آنان مي‌آيد و مشكلات حل مي‌شود. اگر هم نتوانستند مثل آب خوردن مي‌توان او را تغيير داد و يك اميد كاذب و سراب ديگر به روي مردم گشود. حداقل از حالا كمتر دچار مشكل خواهند شد.»

این نقطه نظر عبدی درحالی به تازگی رونمایی شده و هرازگاهی به آن می پردازد که دولت های تحت حمایت ایشان در سال های اخیر در نهایت ناکامی و بی تدبیری چنان عرصه را بر مردم تنگ کرده اند که جای دفاعی باقی نمی گذارد. شاید خاطر آقای عبدی و دوستانشان باشد که در زمان دولت اصلاحات چگونه از قامت سیاسی رئیس جمهور دفاع کرده و این جایگاه را حلال مشکلات کشور می دانستند و در روزهای انتخابات سال 92 و 96 تمام قد قبای حل مشکلات کشور را بر تن روحانی «پرو» می کردند. بازسازی جریان اصلاحات به زعم دوستان با هر رویکردی باید صورت گیرد و این حربه حتی می تواند تغییر ساختار نظام سیاسی کشور باشد. این روایت بخش خواندنی دیگری هم دارد. در روزهایی که ناکارآمدی دولت های اصلاح طلب برای دوستان عیان می شود نعل وارونه زده و به دنبال ساختارشکنی جدید می روند و وقتی بر اسب مراد سوارند به به و چه چه شان از ساختار سیاسی کشور گوش فلک را کر می کند. ازسوی دیگر متلک پرانی های آقای عبدی نیز در جای خود قابل پاسخگویی است. آنجا که نظام و حاکمیت را زیر سوال برده و با عباراتی توهین آمیز از قورت دادن و بالاآوردن منتخب مردم سخن به میان می آورد. در این بخش از نوشته ای عبدی می خوانیم:«حداقل رييس‌جمهور منتخب و دولت او 4 يا 8 سال روي دست ساختار نمي‌ماند. به نحوي كه نه مي‌توانند آن را قورت دهند و نه مي‌توانند آن را بالا بياورند. ولي نخست‌وزيري اين مشكل را ندارد. مي‌توان هر ماه يا هر سال يك نخست‌وزير جوان و زبده و انقلابي را امتحان كرد.»

منظور از ساختار کیست و چیست؟ این ساختار جز نظام مقدس جمهوری اسلامی است که در دموکراتیک ترین نظام سیاسی جهان، انتخاب بالاترین مقام اجرایی کشور را برعهده مردم می گذارد و حتی باوجود ساختارشکنی های صورت گرفته، به احترام رای مردم اداره امور کشور را به او می سپارد؟ چگونه است که در دولت اصلاحات و خطاهای مدیریتی فراوانی و چالش هایی که نظام را با مشکلات اساسی مواجه کرد اینگونه از «بالا آوردن» سخن به میان نیامد و چگونه می شود در طول 7 سال مدیریت دولت تدبیر و امید و فضاحت هایی که در حوزه سیاست خارجی و برجام و نیز اداره اقتصادی و معیشت مردم روی داد نشانی از «قورت دادن» نبود. حالا که به نظر می رسد در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده بنای مردم بر تغییر نگرش های اساسی و انتخاب گزینه های اصلح در میان است، اینگونه متلک پرانی های اصلاح طلبان به ساختار نظام آغاز شده است.

و نکته پایانی بر یادداشت عبدی اینجاست که وقتی او در بخشی از این یادداشت می نویسد:« ضمن اينكه با احياي نهاد نخست‌وزيري، حوصله مردم هم از اين فرآيندهاي پرهزينه و بي‌ثمر و البته پر سر و صدا ديگر سر نمي‌رود.» مردم تا سرحد بازیچه بودن تنزل پیدا کرده و گویا انتخاب آنها در گزینش بالاترین مقام اجرایی کشور بازیچه ای است که در هر دوره به نحوی با آن بازی می شود. آقای عبدی، مردم این سرزمین به اندازه ای از بلوغ فکری و سیاسی رسیده اند که برای انتخاب آینده خود با اندیشه و عقلانیت رفتار کنند و از گذشته خود درس بگیرند تا به زعم شما حوصله شان از فرایندهای پرهزینه و بی ثمری که شما و دوستان شما در طول این سال ها برایشان تدارک دیده اید سر نرود. حتما در انتخابات ریاست جمهوری 1400 انتخاب مردم به گونه ای خواهد بود که پاسخ متلک پرانی های شما را داده و اجازه ندهند ذهنیت شما در مورد آنها که ناشی از نگاه از بالا وتحقیرآمیز است بیش از این محقق شود.