چالش های فراروی رژیم صهیونیستی کدامند؟

خبرگزاری مهر: «نکبت»؛ کلیدواژه‌ای است که حتی با گذشت بیش از هفت دهه از وقوع آن، از ذهن مردم آزاده جهان و فلسطین لحظه‌ای پاک نشده است؛ روزی که فلسطینیان علی رغم اینکه خاطره خوشی از آن ندارند، اما برای به فراموشی سپرده نشدن حقی که در این روز از آن‌ها سلب شد، آن را هر سال زنده نگاه می‌دارند. در این روز هزاران نفر از مردم فلسطین با اقدامات وحشیانه و ددمنشانه رژیم متجاوز و اشغالگر صهیونیستی مجبور به ترک خانه و کاشانه خود شدند.

رژیم صهیونیستی بعد از گذشت ۷۲ سال از تأسیس خود علاوه بر آنکه در بُعد سیاسی شاهد اختلافات گسترده و بحران داخلی و عدم توافق بر سر تشکیل یک کابینه واحد است در بُعد نظامی نیز در نبرد میدانی با مقاومت فلسطین و لبنان دچار ضعف نظامی بوده و نتوانسته با وجود گذشت هفت دهه دستاورد نظامی قابل ذکری را کسب کند. این در حالی است که رژیم صهیونیستی کاملاً از حمایت مالی و سیاسی و تسلیحاتی کشور‌های جهان و در رأس آن‌ها آمریکا برخوردار است.

در همین ارتباط، خبرنگار مهر گفتگویی را با «محسن محمد صالح» رئیس سابق دپارتمان تاریخ و تمدن دانشگاه اسلامی مالزی، مدیر اجرایی سابق مرکز مطالعات خاورمیانه در امان و استاد و تحلیلگر استراتژیک در حوزه فلسطین و رئیس مرکز مطالعات الزیتونه انجام داد که از نظر می‌گذرد:

*نقش انگلیس در ایجاد اسرائیل و نیز آمریکا در تکمیل پروژه دولت صهیونیسم و حمایت مالی و نظامی از آن را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

انگلیس در تشکیل رژیم صهیونیستی نقش اساسی ایفا کرده است و در طول ۳۰ سال (۱۹۱۸ تا ۱۹۴۸) زمینه را برای مهاجرت یهودیان به سرزمین فلسطین فراهم کرد به طوری که طی این مدت شمار یهودیان در این منطقه ۱۳۰۰ درصد (افزایش ۱۳ برابری) افزایش یافت. انگلیسی‌ها مساحت بسیاری از اراضی فلسطینیان را به یهودیان واگذار کردند و به آن‌ها اجازه دادند پایگاه‌های نظامی و نهاد‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و آموزشی تأسیس کنند. یهودیان در این راستا با حمایت انگلیس و با استفاده از زور و خشونت، قیام‌ها و انتفاضه‌های ملت فلسطین را سرکوب کردند و مانع از اجرای حقوق سیاسی و شکل گیری نهاد‌های قانونی و دولتی فلسطین شدند. انگلیسی‌ها زمانی فلسطین را ترک کردند که این سرزمین را برای تشکیل رژیم صهیونیستی آماده کردند تا جایی که گروه‌های صهیونیستی با حمایت بین المللی به کشتار در فلسطین دست زدند و ۵۸ درصد مردم فلسطین را از سرزمین خود آواره کردند. ۷۷ درصد اراضی فلسطین به سیطره صهیونیست‌ها درآمد تا رژیم صهیونیستی تأسیس شود.

اما درخصوص نقش آمریکا نیز باید گفت که واشنگتن در رابطه با تأسیس رژیم صهیونیستی نقش بنیادی ایفا کرده است و این رژیم را با سلاح و پول و فراهم کردن چتر حمایتی بین المللی مورد عنایت قرار داده است به شکلی که اسرائیل به یک دولت فراقانونی تبدیل شده است و بدون هر گونه مجازات و محاکمه‌ای به اشغالگری و نقض قوانین بین المللی و حقوق بشری می‌پردازد.

آمریکا بیش از ۱۳۰ میلیارد دلار به رژیم صهیونیستی کمک کرده است و سالانه حدود ۳ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار در اختیار این رژیم قرار می‌دهد. واشنگتن علاوه بر حمایت‌های اقتصادی از تل آویو، به این رژیم در عرصه فناوری و تولید سلاح نیز کمک می‌کند و کشور‌های جهان را تحت فشار قرار می‌دهد تا به لحاظ سیاسی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی رابطه داشته باشند. آمریکا همواره حامی اقدامات تجاوزکارانه رژیم صهیونیستی بوده است، اقداماتی همچون مصادره اراضی فلسطین، یهودی سازی قدس و ممانعت از حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین مادری شأن و جلوگیری از اجرایی شدن تمامی قطعنامه‌های بین المللی مربوط به حقوق مشروع ملت فلسطین.

* به اعتقاد شما اکنون که ۷۲ سال از اشغالگری اسرائیل می‌گذرد، این رژیم در چه وضعیتی قرار دارد؟ منظورم وضعیت سیاسی، اجتماعی و هویتی است؟

رژیم صهیونیستی پس از ۷۲ سال از اشغال فلسطین به قدرت خود افتخار می‌کند و توانسته است ۶ میلیون و ۸۰۰ هزار یهودی (حدود ۴۷ درصد از یهودیان جهان) را از کشور‌های مختلف دنیا در فلسطین اشغالی اسکان دهد. این رژیم از قدرت نظامی پیشرفته‌ای برخوردار است که می‌تواند به شکست ارتش‌های عربی منجر شود. تل آویو همچنین دارای اقتصاد به روز و پیشرفته‌ای است و درآمد سرانه در رژیم صهیونیستی به ۴۳ هزار دلار در سال می‌رسد. منطقه عربی که اطراف فلسطین اشغالی را احاطه کرده است نیز از رژیم‌های ضعیف، فاسد و مستبد رنج می‌برد، رژیم‌هایی که خواهان عادی سازی روابط با تل آویو هستند و تشکیلات خودگردان فلسطین نیز که توسط جنبش فتح اداره می‌شود با اشغالگران صهیونیست همکاری و هماهنگی امنیتی دارد و در واقع تشکیلات خودگردان فلسطین به ابزار اشغالگران تبدیل شده است.

در مقابل رژیم صهیونیستی از چالش‌های اساسی و هویتی رنج می‌برد و ملت فلسطین نیز همواره ایستادگی می‌کند و تعداد فلسطینی‌ها به سمت و سویی می‌رود که رقم آن‌ها در حال بیشتر شدن از شمار یهودیان در فلسطین تاریخی است.

از سوی دیگر مقاومت فلسطین در پی توسعه سلاح‌های خود به ویژه در زمینه موشکی، هر روز تقویت می‌شود و خطر آن برای رژیم صهیونیستی رو به فزونی است. رژیم صهیونیستی همواره ایران و مقاومتی که از سوی حزب الله لبنان رهبری می‌شود را یک خطر راهبردی برای خود می‌داند.

از سوی دیگر ملت‌های عربی و اسلامی با عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی مخالف هستند و تعامل با این رژیم را همچون سرطان قلمداد می‌کنند و خواهان پروژه اسلامی هستند که وحدت آفرین است و باعث آزادی تمام فلسطین می‌شود. این یعنی اینکه محیط راهبردی اطراف رژیم صهیونیستی یک محیط خصمانه است و این محیط فرصت تبدیل شدن اسرائیل به یک نظام طبیعی را نمی‌دهد، زیرا این رژیم در رابطه با حقوق ملت فلسطین و امت [اسلام]و مقدسات آن نژادپرستانه رفتار می‌کند.

از سوی دیگر جامعه اسرائیل از بحران‌های اجتماعی مختلف همچون فروپاشی خانواده، عدم تمایل نسبت به حضور در ارتش، گسترش فرهنگ جهانی سازی، نزاع میان افراد افراطی به لحاظ دینی و لائیک‌ها و نیز مشکلات و درگیری میان یهودیان شرقی و غربی رنج می‌برد.

* بحران سیاسی و اختلاف جریان‌های سیاسی اسرائیل و نیز از بین رفتن عمق امنیتی و امنیت پیرامونی رژیم اسرائیل نشان دهنده چیست؟

بحران سیاسی کنونی بیانگر بحران در سیستم سیاست و سبک و سیاق تصمیم گیری در رژیم صهیونیستی است، همچنین بیانگر فساد در رأس هرم سیاسی اسرائیل و عدم وجود فرماندهان عالیرتبه‌ای است که این جامعه را را اداره می‌کنند. هرچند که تاکنون صهیونیست‌ها قادر به مدیریت اختلافات خود بوده‌اند، اما روند کلی این است که بحران‌ها در رژیم صهیونیستی رو به افزایش است.

* انتقال سفارت آمریکا به قدس و طرح معامله قرن که از سوی ترامپ در سال ۲۰۱۷ مطرح شد تا چه اندازه توانست کفه تحولات را به نفع اسرائیل و تثبیت و مشروعیت آن تغییر دهد؟

طرح دونالد ترامپ با هدف تلاش برای مشروعیت بخشی به اشغالگران اسرائیلی و دیدگاه اسرائیلی درخصوص آنچه «سازش مسالمت آمیز» نامیده می‌شود، است. این طرح از طریق سیطره اسرائیل بر قدس، ممانعت از بازگشت آوارگان فلسطینی و محروم کردن آن‌ها از تشکیل کشور مستقل فلسطین و اکتفا به ایجاد حکومت خودگردان فلسطین، حکومتی که تحت کنترل و حاکمیت رژیم صهیونیستی باشد به دنبال مشروعیت دادن به ماهیت اشغالگر رژیم صهیونیستی و حل و فصل قضیه فلسطین بر اساس دیدگاه این رژیم است. این طرح به حول و قوه الهی و با وحدت ملت فلسطین و امت اسلامی هرگز موفق نخواهد شد و گروه‌های مقاومت به یاری خدا در شکست این توطئه موفق خواهند شد.

* دیدگاه شما نسبت به افق آینده رژیم صهیونیستی با توجه به بحران‌های هویتی و روانشناختی و نیز اجتماعی و فقدان پیشینه تاریخی چیست؟

رژیم صهیونیستی آینده‌ای در منطقه ندارد، این رژیم بر اساس ظلم بنا شده است و بر خلاف جهت تاریخ حرکت می‌کند. اسرائیل، رژیمی شکست خورده است و مادامی که ملت‌های منطقه با آن مخالف هستند و به دشمنی با این رژیم می‌پردازند، در ایجاد یک نظام طبیعی ناکام خواهد ماند.

رژیم صهیونیستی هرگز تا ابد قوی نخواهد ماند همانطور که مردم منطقه تا ابد ضعیف نخواهند ماند. می‌رسد زمانی که پروژه اسلامی و وحدت آفرین، این رژیم را نابود خواهد کرد. جریان مقاومت رو به پیشرفت است و ملت فلسطین ایستاده و پایدار است و تعداد آن به لحاظ جمعیت در فلسطین اشغالی از مجموع یهودیان فزونی خواهد گرفت. وعده خدا که مؤمنان را به پیروزی نوید داده است، محقق خواهد شد.

* روند عادی سازی با اسرائیل از سوی برخی کشور‌های عربی شتاب گرفته است و از مرحله پنهان وارد روند آشکارسازی شده است؟ این گونه اقدامات اسرائیل را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

عادی سازی روابط برخی کشور‌های عربی با رژیم صهیونیستی، عادی سازی سطحی است و فقط شامل قشر سیاسی فاسد در این کشور‌ها است و ملت‌ها و امت‌های عربی را شامل نمی‌شود. این عادی سازی در گذشته نیز وجود داشته و طی ۴۰ سال گذشته با شکست مواجه شده است. هر زمان که کشور‌های عربی به عادی سازی روابط با اسرائیل روی آورده‌اند، ملت‌ها آن را ناکام گذاشته‌اند. آنچه اکنون ایجاد می‌شود، یک مرحله ضعف موقتی است و مقاومت که فلسطین، قدس و مسجدالاقصی جز ایمان، عقیده و آرمان ثابت آن است به سرعت اراده خود را محقق خواهد کرد، چنین عقیده‌ای هرگز با کینه و اقدامات برخی حکام [عرب]تغییر نخواهد کرد.

* توازن سیاسی و نظامی امروز گروه‌های مقاومت فلسطین و لبنان را چگونه می‌بینید؟

مقاومت در برابر پروژه صهیونیسم نقش بزرگ و رو به افزایشی ایفا می‌کند و به مثابه خط دفاع نخست در حفاظت از حقوق ملت فلسطین است. مقاومت از پایداری ملت فلسطین حمایت می‌کند و مانع از توسعه طلبی رژیم صهیونیستی است. مقاومت در اصل حافظ هویت عربی و اسلامی فلسطین است. همچنین مقابله با پروژه صهیونیسم اقتضا می‌کند که مقاومت مورد حمایت سیاسی، مالی، نظامی و رسانه‌ای قرار گیرد تا بتواند به وظایف و مأموریت‌های خود بپردازد.