چرا باید انار بخوریم؟

خبرگزاری برنا: دانه‌ها و گل میوه انار می‌توانند خواصی را ارائه بدهند که برای کاهش دادن قند خون مناسب هستند و به‌طور بالقوه برای افراد مبتلا به هایپرگلایسمی و بیماری دیابت مفید محسوب می‌شوند. از سال‌ها پیش تا کنون، پزشکان و محققان زیادی درباره دانه‌ها، گل، عصاره و ترکیبات مختلف انار مطالعه کرده‌اند و سعی‌شان بر این بوده است که مکانیسم این ترکیبات را بشناسند. برای مثال، یکی از مطالعات Journal of Medicinal Food در سال ۲۰۰۷، عملکرد هایپوگلایسمیک دانه‌ها، گل‌ها و آب انار را تایید کرده است و همچنین نشان می‌دهد که سه نوع آنتی‌اکسیدان موثر و ضددیابت در انار وجود دارند. در ادامه با بخشی از یافته‌های آنان درباره انار آشنا می‌شویم.

میوه انار و آب انار

براساس گزارش مرکز پزشکی مریلند، میوه انار به‌صورت بومی در کشور ایران رشد می‌کند و از آن‌جا به بخش‌هایی از اروپا، آسیا، آفریقا و مدیترانه انتقال پیدا کرده است. انار از چند هزار سال پیش دارای اهمیت ویژه‌ای در طب سنتی بوده و در دوران جدید هم خواص آنتی‌اکسیدانی، آنتی‌باکتریال و ضدویروسی آن توسط محققان بررسی شده است. البته مطالعات مدرن روی نمونه‌های انسانی نه کافی بوده‌اند و نه همراه با قطعیت.

دوز مصرفی استاندارد برای استفاده از آب انار با هدف دستیابی به نتایج پزشکی هنوز تعیین نشده است، ‌اما بعضی از محققان می‌گویند که نوشیدن ۲۳۰ تا ۳۵۰ میلی‌لیتر آب انار در طول روز می‌تواند مفید و بی‌خطر باشد. با این ‌حال، محققان تاکید می‌کنند که افراد مبتلا به بیماری دیابت نباید آب انار یا میوه انار را بدون تایید پزشک مصرف کنند.

دانه‌های انار

در سال ۲۰۰۷، African Journal of Traditional، Complementary and Alternative Medicines مطالعه مهمی را منتشر کرد که به اثرات چندین نوع از ترکیبات گیاهی، ازجمله دانه‌های انار، در راستای کاهش قند خون در افراد مبتلا به بیماری دیابت اختصاص داشت. یافته‌های این مطالعه حاکی از آن هستند که اگر این بیماران از دانه‌های انار استفاده کنند، هیچ تفاوت قابل توجهی در سطح قند خون ناشتای آنان نسبت به گروه کنترل به‌وجود نمی‌آید. البته مسئولان این مطالعه گفته‌اند که مصرف دانه‌های انار دارای تاثیر بسیار کمی بر سطح قند خون ناشتا در افراد مبتلا به بیماری دیابت است.

عصاره دانه‌های انار

در سال ۲۰۰۱، یکی از مطالعات Phytotherapy Research نشان داد که مصرف عصاره گرفته‌شده از دانه‌های انار، اثرات هایپوگلایسمیک قابل توجهی در میان نمونه‌های حیوانی دارد و قند خون را در این نمونه‌ها تا ۵۰ درصد کاهش می‌دهد. محققان می‌گویند که تفاوت اثرگذاری بین خود دانه‌های انار و عصاره گرفته‌شده از آن‌ها احتمالا به این مساله ارتباط دارد که غلظت ترکیبات دارای اثر هایپوگلایسمیک در عصاره این دانه‌ها بیشتر است و درنتیجه اثربخشی بسیار بیشتری در راستای کاهش قند خون دارد.

گل انار

طبق گزارش Diabetes، Obesity and Metabolism در سال ۲۰۰۸، بعضی از پزشکان با الهام‌گیری از طب آیورودا و هندی، گل انار را با هدف درمان بیماری دیابت برای بیماران تجویز می‌کنند. این گزارش نشان می‌دهد که ترکیبات خاصی در گل انار به نام PPARs وجود دارند که می‌توانند در تنظیم قند خون موثر باشند. به‌علاوه، امروزه PPARs شیمیایی به‌طور وسیعی برای درمان هایپرگلایسمی مورد استفاده قرار می‌گیرد.