چرا نتانیاهو این روزها زبانش را قورت داده است؟
تحلیلگر مطرح عرب درباره سکوت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در روز‌های پرتنش میان ایران و آمریکا، نوشت نتانیاهو خوب می‌داند که حمله موشکی یمن به فرودگاه بین‌المللی أبها در عمق عربستان پیامی بسیار مهمی دارد فرودگاه تل‌آویو در جنگ آتی هدف قرار خواهد گرفت.
خبرگزاری تسنیم: «عبدالباری عطوان» تحلیلگر برجسته جهان عرب در سرمقاله روزنامه فرامنطقه‌ای «رای الیوم» نوشت: سکوت «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل، بازتاب دهنده وضعیت دشوار حاکم بر رژیم عبری، کاهش اهمیت و نقش منطقه‌ای آن، به عنوان حامی برخی کشورها، است، همان‌گونه که این سکوت همچنین وضعیت ترسی را نشان می‌دهد که اسرائیل در آن به‌سر می‌برد از این جهت که، آن به عنوان یکی از اهداف اصلی مورد انتظار برای هرگونه واکنش تلافی‌جویانه نظامی، چه از سوی ایران، یا از سوی همپیمانانش، مانند «حزب‌الله» لبنان و جنبش‌های «حماس» و «جهاد اسلامی» در فلسطین اشغالی محسوب می‌شود.
شاید بهتر باشد این موضوع را یادآوری کنیم که نتانیاهو طی سال‌های گذشته بیشترین هیاهو، تهدید و تحریک‌ها برای حمله به ایران مطرح می‌کرد و نمی‌توانیم نمایش‌های «آکروباتیک» او از منبر مجمع عمومی سازمان ملل را فراموش کنیم که با تصاویر و ابزار‌های نمایشی درباره بمب هسته‌ای ادعاییِ ایران و خطرات آن به منطقه سخن می‌گفت و بر ضرورت تحرک تمام جهانیان برای حمایت از اسرائیل تأکید می‌کرد تا برای نابود کردن تمامی تاسیسات هسته‌ای و نظامی ایران، جهت خنثی کردن نهایی این خطر در سریع‌ترین زمان ممکن، وارد عمل شوند.
نتانیاهو، که در تشکیل یک دولت راست افراطی به رهبری خود بعد از پیروزی ضعیفش در انتخابات پارلمانی اخیر اسرائیل شکست خورد، به خوبی می‌داند که ایران هرگز پرچم سفید را برای تسلیم شدن بالا نمی‌برد و همیشه در آمادگی برای رویارویی قرار داد و ابزار‌های پاسخ قاطعانه و سخت و وارد کردن بیشترین تلفات ممکن به دشمنانش، در راس آن‌ها دولت عبری، را دارد و این کشور هرگز پای میز مذاکره نخواهد رفت مگر با شروط کامل خود و بدون تعرض به زرادخانه‌های موشکی و برنامه‌های هسته‌ای مشروع خود.
زمانی‌که موشک‌های «کروز» انصارالله فرودگاه بین‌المللی «أبها» در عمق عربستان سعودی را هدف قرار داد آن هم در زمانی‌که این فرودگاه در اوج خود فعالیت می‌کرد- این منطقه در موسم تابستان به دلیل داشتن آب و هوای معتدل مقصد گردشگری بیشتر شهروندان عربستانی به شمار می‌رود- پس نتانیاهو به خوبی می‌داند که این موشک‌باران حامل پیام بسیار مهمی است با این مضمون، که فرودگاه تل‌آویو در هرگونه جنگ بعدی یکی از اهداف است، امری که شوک روانی ایجاد خواهد کرد از زمان تشکیل این رژیم نژادپرست طی ۷۰ سال بی‌سابقه بوده است و تئوری امنیتِ تحت پشتیبانی این قدرت، که ستوان فقرات تداوم وجود آن را تشکیل می‌دهد، از بین می‌برد.
نتانیاهو، که به عنوان وزیر جنگ نیز مشغول است، این روزها جرات باز کردن دهانش و مطرح کردن تهدیدهایی، که در انتخاب کلماتش ماهرانه عمل می‌کند را ندارد؛ چرا که او به خوبی می‌دانند چه واکنش‌های تلافی‌جویانه‌ای در انتظار او است؛ ۱۵۰ هزار موشک در عمق کوه‌های بلند جنوب لبنان به سمت او نشانه‌گذاری شده‌اند، همان‌طور که نتانیاهو می‌داند گنبد‌های آهنینی، که ایالات متحده آمریکا بیشتر از ۱۰ میلیارد دلار صرف توسعه‌شان هزینه کرده است، نمی‌توانند هرگز او یا شهرک‌نشینان اسرائیلی را از خطرات این موشک‌هایی برهاند که در برخورد به اهداف‌شان دقیق و حامل کلاهک‌های انفجاری با وزن بیش از ۵۰۰ کیلوگرم هستند یعنی از قدرت تخریبی بسیار بالایی برخودارند به گونه‌ای که یکی از آن‌ها برای غرق کردن تل‌آویو در تاریکی مطلق کفایت می‌کند.
از جنگ ۲۰۰۶، که شکست ارتش در آن جنگ در تاریخ ثبت و اعتبار تانک «مرکاوا» - مایه فخر صنایع جنگی اسرائیل- نابود شد، نتانیاهو حتی یک گلوله به سمت جنوب لبنان شلیک نکرده است؛ چرا که او می‌داند چه (تحولات) ترسناکی در انتظار او است. «سید حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی اخیرش واضح بود زمانی‌که گفت: «جنگ بزرگ، زمانی‌که شعله‌ور شود سرتاسر منطقه را خواهد سوزاند و محدود به داخل مرز‌های ایران نخواهد شد.» این مرد، برای هزاران بار می‌گوییم، دروغ نمی‌گوید.
موشک انصارالله، که با دقت کامل به هدف خود اصابت کرد، چند روز اندک پس از پرواز ۷ پهپادی شلیک شد که ایستگاه‌های پمپاژ متعلق به خط لوله نفت شرق به غرب عربستان را نابود کرد. این موشک و این پهپادهایی، که با هزینه‌های ناچیز تولید شده‌اند، اسطوره موشک‌های «پاتریوت» آمریکایی را که یکی از آن‌ها بیش از ۵ میلیون دلار هزینه‌بر است و کشورها نیز برای خرید آن میلیار‌ها دلار هزینه می‌کنند، از بین برد.
نظام ایران (با وجو تمام توطئه‌ها، فشار‌ها و تحریم‌ها) تغییر نخواهد کرد و این قلدرمآبی‌ها و زورگویی‌های آمریکا و اسرائیل تغییر می‌کند. کافی است در اینجا به این نکته اشاره کنیم که کنفرانس حذف مسئله فلسطین در منامه نیز با شکست مواجه می‌شود و «معامله قرن» به ننگی برای اعضای همپیمانی «ناتوی عربی سُنّی» تبدیل می‌شود. این کشورها، که پول‌ها و خزانه‌های‌شان را برای تامین مالی این طرح، اجرای بند‌های آن در لغو حق بازگشت آوارگان، از بین بردن راه‌حل تشکیل دو دولت، پاره کردن طرح صلح عربی و ایجاد وطن جایگزین برای فلسطینیان، اختصاص داده‌اند، چگونه در خوانش حقایق روی زمین، ارزیابی حجم اراده عربی و اسلامی و مبالغه در توانایی‌های اسرائیل و آمریکا دچار خطا شده‌اند.
با برگزاری این کنفرانس، که «جراد کوشنر» مشاور ارشد و داماد رئیس‌جمهوری آمریکا مقام‌های عربی را مانند گَلّه به مکان برگزاری آن هدایت می‌کند، ۱۰ روز فاصله داریم و تاکنون دو طرف، یعنی عربستان سعودی و امارات، جرات علنی کردن حضورشان در آن را نداشته‌اند و ناگزیر این دو کشور نیز به دلیل عجله کردن جهت اعلام موافقت‌شان با کنفرانس پشیمان شده‌اند، ولی کشور‌های دیگری، که دولت آمریکا اعلام کرده که آن‌ها نیز حاضر خواهند شد، مانند اردن، مصر و مغرب، تاکنون سکوت اختیار کرده‌اند و تلاش می‌کنند با استفاده از تمامی ابزار و وسایل از این «گناه» خلاصی یابند.
ایران و ملت مقاوم و سرسخت آن هرگز گرسنه نمی‌مانند و با محاصره‌ای که ملت دوست عراق در آن به‌سر می‌برد، رو در رو نمی‌شوند، اگر برای ملت ایران مرگ نوشته شود، نمی‌میرند مگر این‌که ایستاده بر روی پا‌های خود، شهید شوند و با شجاعت و عزب با متجاوزان مواجه می‌شوند و این ملت صاحب میراث تمدنی، کرامت ملی و عمق تاریخی با قدمتی بیش از ۸ هزار سال است یعنی زمانی‌که هنوز آمریکایی کشف نشده و رژیم نژادپرست اسرائیل در اراضی اشغال‌شده فلسطین نبود.
روز‌های آینده شاهد غافلگیری‌های دردناک علیه آمریکا، اسرائیل و همپیمانان آن‌ها در منطقه خواهیم شد و نتیجه به صفر رساندن صادرات نفت ایران به صفر رساندن صادرات نفت کشور‌های عربی خلیج‌فارس و عراق، و افزایش قیمت نفت در هر بشکه به ۲۰۰ دلار، و چه بسا بیشتر، خواهد بود. هیچ عاملی نمی‌تواند به ایران و متحدان آن، که سنگر شرافت، کرامت و حق دفاع از خود در مواجهه با دو استکبار آمریکا و اسرائیل را برگزیده‌اند، ضربه بزند. کرامت ملی و انسانی ملت‌ها، که غرب و به‌ویژه ترامپ آن را درک نمی‌کنند، در نهایت امر پیروز خواهد شد، فرقی نمی‌کند جنگ طول بکشد یا کوتاه باشد. عبرت در پایان آن است.