عموپورنگ: باید از برنامه سازی کودک به شیوه دهه ۶۰ فرار کنیم

خبرگزاری مهر: داریوش فرضیایی مجری شناخته شده حوزه کودک در گفتگو با برنامه «فرش بنفشه» رادیو ایران اظهار کرد: خانه اول من رادیو است و من همه تجربیاتم را در قالب اجرا در رادیو به دست آورده‌ام. افتخار می‌کنم در کنار کسانی بودم که هنوز استاد من هستند؛ چه آن‌هایی که هستند و با افتخار دستشان را می‌فشارم و چه آن‌هایی که نیستند و به روحشان درود می‌فرستم.

وی درباره تجربیات کودکی اش گفت: من جعبه‌ای به عنوان تلویزیون درست کرده بودم و برای خواهرم برنامه اجرا می‌کردم او حالا خودش دو فرزند بزرگ دارد. همه شخصیت‌های برنامه‌های تلویزیون و فیلم‌های سینمایی به ویژه فیلم‌های هندی را برای او اجرا می‌کردم.

هزار تومان هزار تومان جمع کن، شاید بتوانی یک کیلو گوشت بخری!

عمو پورنگ افزود: آخرین عیدی که گرفتم یک هزار تومانی از مادرم بود، اما امسال باید برایش تراول پنجاهی بگیرم و هزار تومان هزار تومان را باید کنار هم جمع کنی تا شاید آخر سال یک کیلو گوشت بتوانی بخری!

وی تاکید کرد: ما ایرانی‌ها آدم‌هایی هستیم که آنقدر سازگار و فهیم و نجیب هستیم که بدون آجیل و پسته هم فقط می‌خواهیم کنار هم باشیم. بگذاریم پسته را هم کسانی بخورند که دستشان به دهانشان می‌رسد.

این مجری کودکان یادآور شد: یکی از خاطرات زیبای من از عید مربوط به چند سال قبل است که شب تحویل سال به بیمارستان مفید رفتم و آن‌ها چیزی که تصور نمی‌کردند دیدن من بود. این بچه‌ها به فانتزی شان رسیدند و برخی از خوشحالی گریه شان گرفته بود. من هم این را بزرگترین خاطره زندگی ام می‌دانم و البته کسانی که برای کودک کار می‌کنند هر لحظه شان خاطره است.

فرضیایی درباره اینکه آیا به فکر انتشار یک آلبوم مختص کودکان هست یا خیر، گفت: صدای من خوب نیست. سعی کرده‌ام با تن عمو پورنگی بخوانم. بد نیست پیشنهاد خوبی است و به آن فکر می‌کنم. وی ادامه داد: در دهه‌های اخیر خواننده‌ای که بیشتر دوستش دارم اگر به کسی برنخورد احسان خواجه امیری است، رضا صادقی را هم قلبا خیلی دوست دارم و به نظرم او یک ثروت و صدای مخملی به وسعت همه دنیا و آرام بخش و پرمغز است.

عمو پورنگ در بیان یکی از خاطراتش از رادیو گفت: من در عصر جمعه با رادیو و خانم مهرافرا، آقای نصرت الله اکبری، آقای جاویدنیا، عباس محبی که فرتوت شده‌اند و تغییر کرده‌اند، اما جزو افتخارات رادیو هستند کار می‌کردم. فراموش نمی‌کنم که من ننه بلقیس را اجرا می‌کردم. او تنها ننه‌ای بود که هفته به هفته شوهرش عوض می‌شد! جاویدنیا این هفته برنامه داشت و نمی‌آمد و با آقای آذری همبازی می‌شدیم و یا با افراد دیگر همبازی می‌شدم.

فرضیایی تاکید کرد: محمدرضا کیانوش مفسر ورزشی بود و یک بار جمله‌ای به من گفت که یادم نمی‌رود. خدا رحمتش کند او به من گفت: داریوش تو فقط برای کار کودک ساخته شده‌ای و من این را در آینده می‌بی نم که تو فرد موفقی در کار کودک خواهی بود.

وی درباره دلیل ناراحتی اش از برنامه‌های کودک گفت: برنامه سازان جوان در حوزه کودک باید دیده شوند و چه اشکالی دارد افرادی با ایده‌های نو معرفی شوند. اگر عموپورنگ هم دارد کار می‌کند او حلقه ارتباطی اش را وسیع‌تر کرده است. اگر اینگونه نبود که فقط من و امیرمحمد می‌ماندیم. ولی من ژانر عمو پورنگ را از استودیو به سریال بردم و با افرادی که پیشینه خوبی در سریال داشتند کار کردیم.

باید از برنامه سازی کودک به شیوه دهه ۵۰ و ۶۰ فرار کنیم

این مجری کودکان تصریح کرد: باید نگاهمان باز باشد و ریسک کنیم و با نگاه روز جلو برویم. بچه‌های حالا مثل بچه‌های قدیمی نیستند و سلیقه مخاطب حالا فرق کرده است. هرچند صادقانه بگویم خود من سادگی قدیم را بیشتر می‌پسندم، اما حالا دیگر گذشته نیست و با وجود رشد تکنولوژی و شبکه‌های ماهواره‌ای و… باید خودمان را به روز کنیم و چاره دیگری نداریم؛ بنابراین فکر می‌کنم از برنامه سازی کودک به شیوه دهه ۵۰ و ۶۰ باید فرار کنیم.

من فرزند رسانه هستم. آدم نمک را نمی‌خورد نمکدان را بشکند. اما گاهی احساس می‌کنم در خانواده خودم غریب هستم کار کودک اصلاً ارزیابی نشده و من چرا باید حضور داشته باشم؟

فرضیایی درباره عدم حضور در اختتامیه جشنواره «جام جم» گفت: من فرزند رسانه هستم و آدم نمک را نمی‌خورد نمکدان را بشکند. اما گاهی احساس می‌کنم در خانواده خودم غریب هستم کار کودک اصلاً ارزیابی نشده و من چرا باید حضور داشته باشم؟ چرا اصلاً در جشنواره «جام جم» برنامه ما باید با کار بزرگسال مقایسه شود؟ و یا برنامه من با برنامه صبحگاهی اجتماعی و سیاسی چه تشابهی دارد؟ وقتی چنین قیاسی صورت می‌گیرد من چه جایگاهی می‌توانم داشته باشم.

وی تاکید کرد: «محله گل و بلبل» سریال بود نه برنامه. بازیگران متعددی داشتیم، ویژوال به کار بردیم، کارگردانی قوی داشتیم چرا نباید به چشم بیاییم؟ من خودم را سرمایه این رسانه می‌دانم و خودم را جزوی از خانواده‌ای می‌دانم که همه زحمت می‌کشند. عمو پورنگ حاصل زحمات ۷۰ نفر پشت دوربین است و کار این‌ها باید به چشم بیاید. کار کودک همیشه مظلوم بوده است من همیشه از مدیران خواسته‌ام و گفته‌ام به کار کودک بودجه اختصاص بدهید.

همه جای دنیا همین کار را می‌کنند. آموزش باید از کودک شروع شود و مهم‌ترین برنامه‌ها، ژانر کودک است. فونداسیون یک ساختمان اگر قوی باشد مشکلی برایش پیش نمی‌آید، اما اگر فونداسیون ضعیفی داشته باشد با کوچک‌ترین باد و لغزشی فرو خواهد ریخت.

عمو پورنگ تصریح کرد: من هیچوقت نمی‌خواهم چیزی به خودم اختصاص بدهم، این خودخواهی است، هرکسی دارد تلاش می‌کند، اما اگر ما بیاییم این تلاش‌ها را کانالیزه و به روز کنیم بهتر جواب می‌دهد. مبالغی خرج می‌شود که خروجی ندارد، اما اگر با درایت و برنامه این مبالغ خرج شود خروجی خواهیم داشت مثل طرح همیار پلیس که بعد از ما رها شد.

وی در این باره که از چه کسی باید حلالیت بگیرد و چه کسی را حلال می‌کند، گفت: از همه آدم‌هایی که اگر در حقشان اجحاف کرده‌ام و ناخواسته دلی را رنجانده‌ام، توجه نداشته‌ام و احساسی را نادیده گرفته‌ام حلالیت می‌طلبم. همه هم از نظر من حلال هستند، من آدم کینه‌ای نیستم و شاید در لحظه عصبانی شوم و رک بگویم، اما فراموش می‌کنم.

فکر می‌کنند، چون من اردک تک تک می‌خوانم دغدغه جدی ندارم

فرضیایی در پاسخ به این گفته حامد نجم الهدا مجری برنامه که فکر نمی‌کرد عمو پورنگ اینقدر جدی باشد، گفت: باید جدی حرف زد، چون کودک جدی گرفته نمی‌شود. من همیشه تلاش کردم خندیدم و بالا پایین پریدم همیشه شعر خواندم و همه فکر کردند این فرد فقط می‌تواند بالا پایین بپرد و اردک تک تک بخواند پس دغدغه‌ای ندارد و نمی‌تواند حرف جدی بزند. من کنار شما زندگی می‌کنم و مثل شما دغدغه دارم و زندگی پرفراز و نشیب را تجربه می‌کنم. فقط نوع نگاه من فرق می‌کند، اما دغدغه‌هایم بزرگسالانه و برای کودکی است که فردا برای این کشور تصمیمات جدی خواهد گرفت.

عمو پورنگ در پایان گفت: از صمیم قلب از خدا می‌خواهم ان شاءالله مردم ایران در سال ۹۸ از آرامش برخوردار باشند و عاقبت بخیر شوند. آرامش نعمت خوبی است که امیدوارم در کنار امنیت باشد. همچنین دعا می‌کنم هیچ بچه‌ای را در بستر بیماری نبینیم و همه بچه‌هایی که با بیماری‌های صعب العلاج دست و پنجه نرم می‌کنند به یاری امام زمان شفا پیدا کنند.

«فرش بنفشه» از هشتم تا شانزدهم فروردین ماه به تهیه‌کنندگی زهرا قائدی هر شب ساعت ١٧ تا ٢٠ روی آنتن شبکه رادیویی ایران می‌رود.