خطای "نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران"

مدتي را به سكوت گذراندم اما سكوت درماني نيست بر حوادث رخ داده در روزهاي بعد از انتخابات. نمي‌خواهم در اين باره سخني بگويم و هر آنچه كه مي‌بينم و باور دارم در سينه نگاه مي‌دارم. اما آنچه سبب شد تا بار ديگر دست بر قلم ببرم انحرافي بود كه در روز قدس در شعار بخشي از مردم نمود يافت. شعار "نه غزه نه لبنان جانم فداي ايران " اين شعار آنقدر تلخ و گزنده بود كه در طول راهپيمايي بارها تكرار مي‌شد و اي كاش حضور مردم به عدول از يكي از ارزش‌هاي انقلاب بدل نمي‌گشت. فلسطين مظلوم اميدش به ايرانيان مسلماني است كه از آنها حمايت مي‌كند و در واقع ايران در ميان تمام كشورهاي دنيا تنها كشوري است كه از حق مردم مظلوم فلسطين حمايت ميكند. اعتراض مردم به انتخابات نبايد ابزاري براي عدول از ارزش‌هاي انقلابي باشد. هيچگاه باور نمي‌كرديم كه روزي مردم مسلمان ايران بخواهند چنين اقدامي انجام دهند. روز قدس روز آزادي است. شرايط فلسطين آنقدر تلخ و غم آلود است كه تلخي‌ها و ناكامي‌هاي امروزمان به اندازه يك روز مصيبت‌هاي آنان نيست و چه ناشكرانه وضعيت امروزمان در ايران با وضعيت تلخ مردم فلسطين و لبنان قياس شد. قتل و كشتار مظلوم در هر نقطه از دنيا كه باشد محكوم و قبيح است. چه در فلسطين باشد چه يمن و چه در سين كيانگ چين. اما انسان آزاده و آزاديخواه كسي است كه مظلوم را ياري كند و هيچگاه آسايش خود را در بي آسايشي ديگران نخواهد. شعار "نه غزه نه لبنان جانم فداي ايران " شعاري غلط بود كه با آيات قران و روايات معصومين نيز ناهمگون است. در حديثي از پيامبر داريم كه اگر كسي فرياد " يا للمسلمين " را بشنود و به به ياري‌اش نشتابد " فليس بمسلم " كه مسلمان نيست. چگونه است كه كشتار بي‌رحمانه مردم فلسطين را حاضريم ببينيم و از كنارش به راحتي عبور كنيم. اعتراض به رفتارهاي دولت بايد در همان محدوده اعتراض بماند و هيچگاه اصولمان را فراموش نكنيم. روزهاي رسمي و مقدس را نيز آلوده به بازي‌هاي سياسي نكنيم و تلاش كنيم تا راهي براي برون رفت از اوضاع كنوني نظاممان بيابيم.