لاهوتی: فیلم ضد زن یا ضد مرد نساخته‌ام
علی مصفا در نشست خبری «روز‌های نارنجی» گفت: بسیاری از فیلم‌نامه‌های سینمایی، قبلا راهشان را رفته و جایزه‌شان را گرفته‌اند. روز‌های نارنجی راهی جدید در سینما است که آرش لاهوتی آن را باز کرده است. تصویری که این فیلم از زن ایرانی می‌دهد، تصویر جدیدی است.
خبرگزاری ایسنا: نشست خبری فیلم «روز‌های نارنجی» با حضور عوامل این فیلم در چهارمین روز از جشنواره فیلم فجر برگزار شد.
در این نشست، آرش لاهوتی در پاسخ به سوالی مبنی بر روابط زن و شوهر در این فیلم گفت: به نظرم این فیلم، فیلمی از جنس کلید اسرار نیست و فکر نمی‌کنم که شخصیت مجید یک سوپر قهرمان باشد. دقت کنید که مجید زمان کمی دارد که به آبان کمک کند. او برای این ماجرا، چند سال یا چند ماه زمان ندارد بلکه تقریبا ۱۰ روز فرصت دارد و باید در همین مدت تصمیم‌گیری کند.
فرشاد محمدی، مدیر فیلمبرداری این فیلم در مورد استفاده از دوربین روی دست در این فیلم گفت: استفاده از دوربین روی دست در این فیلم، عمدی بود و اتفاقی نبود، اما در مورد دلیل این موضوع بهتر است که توضیح ندهم. البته به دنبال تکنیک دوربین روی دست نوین نیستم چرا که انجام چنین کاری در تاریخ سینما کار نوینی نیست. با مشورت‌هایی که داشتیم، احساس کردم که دوربین می‌تواند اضطراب و غلیان درونی شخصیت اصلی فیلم را بهتر انتقال دهد و به همین دلیل از دوربین روی دست استفاده کردم. در این‌جا دوربین کاراکتری بود که در جا‌هایی فضولی می‌کرد و به قضاوت می‌پرداخت.
علی مصفا در مورد پذیرفتن یک نقش جدید در کارنامه کاری خود گفت: فیلم‌نامه این فیلم، بسیار جذاب بود. وقتی با پیشنهاد آقای لاهوتی روبه‌رو شدم، بسیار درگیر بودم، اما خانم هدیه تهرانی به شدت من را ترغیب کرد که در این فیلم حضور داشته باشم. شاید برای خیلی از بازیگران، بازی کردن چنین نقشی سخت باشد، اما برای من بسیار جذاب بود. در حقیقت، پذیرفتن نقش یک آدم منفعل، برایم بسیار هیجان‌انگیز و تازه بود. علاوه بر این، باید بگویم که بسیاری از فیلم‌نامه‌ها از جمله فیلم‌نامه‌هایی هستند که قبلا راهشان را رفته و جایزه‌شان را گرفته‌اند. به نظرم آقای لاهوتی می‌خواست که راه جدیدی را طی کند. دقت کنید تصویری که این فیلم از زن ایرانی می‌دهد، تصویر جدیدی است. این زن. کسی نبود که همیشه تحت ظلم و ستم باشد و کتک بخورد. باید بگویم که اکنون زنان بسیاری در جامعه ما هستند که در خط مقدم طلب کردن حق خود فعالیت می‌کنند. نمایش این‌چنینی تصویر زن توسط ایشان، مساله بسیار مهمی است که برایم هیجان‌انگیز بود.
لاهوتی در پاسخ به سوالی مبنی بر ضد زن بودن این فیلم گفت: واقعا احساس نمی‌کنم که این فیلم ضد زن باشد. فیلم من راجع به یک انسان است و سوال پرسیدن در مورد ضد زن بودن یا ضد مرد بودن آن بی‌معنی است. به همین دلیل، گمان نمی‌کنم که چنین برداشتی به ذهن مخاطب متبادر شود.
علیرضا قاسم خان، تهیه‌کننده، در مورد سرمایه‌گذاری در این فیلم گفت: به هر حال تهیه‌کنندگی این فیلم با اثر‌های دیگر در سینمای ایران متفاوت است. با توجه به شناختی که از فیلم‌ها و شخصیت آقای لاهوتی داشتم، می‌دانستم که او شخصیت کاریزماتیک سینما است و سینما و ادبیات را به خوبی می‌شناسد. من فکر نمی‌کنم که خواب آلود باشد. خاطرم هست که یک شخصی به من گفت که فیلم‌تان خواب‌آلود است. در پاسخ به او گفتم که شما فیلمی می‌سازید که هیچ جایی خارج از ایران نمی‌توان نشان داد، اما ما فیلمی می‌سازیم که می‌توانیم با افتخار آن را در خارج از ایران نشان بدهیم.
کریستوف رضاعی در مورد موسیقی این فیلم گفت: در ابتدای ساخت موسیقی، بحثی وجود داشت که موسیقی فیلم کم باشد، اما باید بگویم که برایم بسیار لذت بخش بود که در یک سوم پایانی موسیقی وارد فیلم شده و سختی‌های شخصیت اصلی را به تصویر می‌کشد. موسیقی نفسی به این پرسوناژ می‌دهد که آن را انسانی‌تر می‌کند.
لاهوتی در مورد واقعی بودن شخصیت‌های این فیلم گفت: ۸۰ درصد کاراکتر‌های این فیلم ما به ازای بیرونی دارند و ۶ کاراکتر دقیقا ما به ازای بیرونی دارند. در حقیقت، من زن و شوهری را در شمال می‌شناسم که روابط‌شان این چنینی است و من این روابط را از همین‌جا گرفتم و آن را دراماتیزه کردم.
علی مصفا در پاسخ به سوالی مبنی بر ضد مرد بودن این فیلم گفت: پرسیدن این سوال مانند این است که بگویید اگر در فیلم، به پرستاری توهین شد، به همه جامعه پرستاری توهین شده است. من نمی‌دانم که چرا هر مردی در فیلم را نماد کل مردان و هر زنی در فیلم را نماد تمام زنان می‌دانید؟
لاهوتی در تکمیل صحبت‌های مصفا گفت: صحبت‌هایی که در این جلسه مطرح می‌شود، برایم بسیار جالب است. این فیلم در کشور‌های خارجی اکران شد و هیچ‌کس نیامد که بگوید فیلم شما ضد مرد است، اما در این‌جا بسیاری از افراد چنین نظری دارند.