داریوش کاردان: نباید با پیژامه، توالت و آفتابه مردم را بخندانیم
مجری و بازیگر تلویزیون با انتقاد از روند ساخت فیلمهای کمدی در برنامه «شب گشت»، گفت: مراقبت کنیم به بیراهه نرویم، طنزها باید منتقد وضعیت روز باشند نه که مسیر ابتذال را طی کنند.
خبرگزاری تسنیم: «شبگشت» نام برنامه شبانگاهی شبکه دو سیماست که محمد سلوکی آن را اجرا میکند. مهمان آن داریوش کاردان مجری و بازیگر تلویزیون بود که فارغ از مرور بر خاطرات گذشته خود یک نقدهایی هم به وضعیت روز دنیای بازیگری و اجرا داشت و مدیران چند شغله را نیز یک آسیب بزرگ برای مدیریت جامعه دانست. کاردان در این برنامه گفت: یادم میآید ستارههای بزرگ طنز امروز از همان روزهای رادیویی عصرانه مرحوم مهرداد خسروی شناخته شدند. همان نوستالژیهای نوروزی ۷۶ که استعدادهای جدیدی بودند و برای اولین بار در قاب تصویر قرار میگرفتند. من از همان موقع هم میگفتم مواظب باشید به بیراهه نروید.
او با انتقاد از وضعیت طنز امروز، تصریح کرد: من آن روزها میگفتم که وقتی طنز درست میکنید این طراحیها به گونهای نباشد مردم به ریش خودشان بخندند. مردم را با بیژامه، آفتابه و توالت نخندانید! قدری هم انتقاد کنید و مردم طنز سازنده هم ببینند. اما این فیلمهای کمدی امروز قدری مرا ناامید کرده است. یا کمدی صرف میبینیم یا حزبگرایی و تاختن که هر دو طرف، افراط و تفریط حاکم است. در واقع یا از حوزه ادب خارج میشویم و به ابتذال میرویم یا بیمحابا به جریان، شخص یا حزب خاصی حملهور میشویم. اتفاقاً کار به جایی رسیده که خود دستاندرکاران و متولیان صداوسیما هم به این وضعیت گلایه میکنند و میگویند این چه وضعی است.
کاردان افزود: شاید برخی خرده بگیرند و من را نادانسته عرصه طنز بدانند. اما یک زمانی ما طنز را شروع کردیم که خیلی خطوط قرمز وجود داشت. اسم موسیقی میآمد یک بخشی از برنامه سانسور میشد. یا مجاز نبودیم در طنز از بانوان استفاده کنیم. ما با یک طرح ویژه برای نوروز ۷۲، اجازه گرفتیم و با خود تلویزیون، شوخی را شروع کردیم. طنزی که جریانسازی کرد، چون برای آن فکر و پژوهش شده بود، اما از این اتفاقات امروز خبری نیست.
او در پایان با کنایه از چند شغلههای هنرمند به سراغ نقد مدیران چند شغله رفت و گفت: به من میگویند همه فن حریف هستید و میتوانید هم کارگردان باشید، هم اجرا کنید و هم به عنوان بازیگر ایفای نقش کنید. اما من نمیتوانم همه این کارها را با هم انجام دهم، چون کارهای فرهنگی و هنری نیازمند تمرکز است. نمیدانم چطور برخی چنین کاری انجام میدهند. به مثال مدیرانی که با یک صندلی پنج میز را میگردانند. این همان سوالی است که شما میپرسید. در واقع اینها از ما بهترانند!